spow 44197 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 اسفند، ۱۳۹۱ نقد انیمیشن Wall-E در سال 2700 به دلیل زباله‌های فراوانی که انسان تولید کرده است عملن زندگی روی کره زمین غیر‌ممکن شده و زمین از حضور حیات خالی شده است. وال-ای روباتی است که برای جمع‌آوری زباله‌ها و بسته‌بندی آنها طراحی شده و بیشتر از زمان برنامه‌ریزی شده قبلی عمرکرده و روی زمین تنها مانده است و به نظر می‌رسد فراموش کرده‌اند او را با خو ببرند. یک روز وال-ای سفینه‌ایی را می‌بیند که روی زمین فرود‌آمده و روباتی به نام ایوا از آن خارج می‌شود. وال-ای دلبسته ایوا شده و ماجرای جدیدی آغاز می گردد... وال-ای اثری بسیار هشداردهنده،تکان‌دهنده، رمانتیک، شاعرانه و عاشقانه است! برای اولین بار پیکسار سراغ موضوعی اینچنینی رفته است. حتا می‌توان پا را فراترگذاشته و عنوان کرد برای اولین بار فیلمسازان جهان به فکر افتاده‌اند برای نسل جدید و آینده جامعه خود سراغ چنین موضوعی بروند. در 40 دقیقه‌ایی ابتدایی فیلم جز یک مونولوگ تبلیغاتی کوتاه و گفتن "وال-ای" و "ایوا" فیلم دیالوگ دیگری ندارد. در تمام این 40 دقیقه فیلم بسیار تلخ و سیاه و درعین حال رمانتیک، شاعرانه و عاشقانه است. تابش نور خورشید بسیار کمرنگ شده و شاید خورشید نیز زمین را فراموش کرده است. تا چشم کار می‌کند انبوه زباله‌ها بالاخص صنعتی و ساختمان‌های خالی از سکنه است. زمین به‌طور کامل مرده است. تنها تحرک آن وال-ای است که با پشتکار مثال زدنی‌اش در حال انجام وظیفه‌ایست که شاید سال‌ها پیش باید به اتمام می‌رسید. ولی وال-ای این فضای تلخ و سرد را هم، برای مخاطب دوست داشتنی می‌کند. در این 40 دقیقه بدون هیچ دیالوگی هنر کارگردان بارها مخاطب را احساساتی می‌کند. اما پس از سفر وال-ای به کره دیگر و مشاهده زندگی در سیاره دیگر فصل جدیدی از داستان آغاز می‌شود. دراین فصل با انسان‌های روبرو هستیم که تحت نظارت شدید تعدادی روبات و با فرماندهی یک شخص به نام کاپیتان زندگی می‌کنند. انسان‌ها در اوج رفاهند. همه چیز طبق برنامه پیش‌رفته و برای آنها مهیاست. روبات‌ها تمام فعالیت‌ها را انجام می‌دهند و لذا انسان‌ها به قدری سنگین شده‌اند که دیگر حرکت کردن و راه رفتن را فراموش کرده‌اند. و جالب است که همه امور توسط کاپیتان اداره شده و خود کاپیتان نیز دستورات خود را از مسئولین وقت کاخ سفید گرفته است. مردم همگی لباس‌های متحدالشکل به تن دارند. اشاره هوشمندانه فیلمساز به رنگ لباس‌های مردم که آبی و قرمز بوده و به عنوان نماد دو حزب پرقدرت سیاسی آمریکا بسیار جالب است. (آبی نماد دموکرات‌ها و قرمز نماد جمهوری‌خواهان).هرچند در ابتدا تلخی و نامیدی فیلم بیشتر جلب توجه می‌کند ولی در ادامه ادامه فانتزی و رویایی می‌شود. و به مانند سایر انیمیش‌ها پایانی امیدوارانه و شاد دارد. چند سالی است پیکسار نوع نگاه به انیمیش را تغییر داده است. وال-ای دیگر صرفن در رده قصه‌های کودکانه انیمیش‌های قبلی نمی‌گنجد. وال-ای پیام‌های فراوانی دارد. رابطه لطیف و عاشقانه وال-ای و ایوا را می‌توان هم‌ردیف با فیلم‌های مطرح رئال سینما دانست. نگاه به انسان و رفتارهای انسانی در وال-ای بسیار هوشمندانه است. نشانه‌های سیاسی و اجتماعی در این فیلم بسیار پررنگ است. و در کل وال-ای فراتر از یک انیمشن خوب است و به جرات آن را می‌توان شاهکار دانست. وال-ای را می توان در دسته آثار تخیلی و یا رومانتیک قرار دارد. به جرات می توان عنوان کرد وال-ای شاعرانه‌ترین انیمیشن تاریخ سینماست. دیدن این شاهکار سینمایی را از دست ندهید. از فیلم هفته 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده