کوتاه درمورد عقد ودیعه

[S a d e n a 11333]

ویژگی های عقد ودیعه : ۱- ودیعه عقدی است که مالک یا نماینده او با مستودع منعقد می کند .

۲- موضوع عقد ودیعه نگهداری مال مورد ودیعه است .

( صرف نگهداری از مال مدنظر می باشد )

۳- ودیعه اصولا مجانی است ولی می توان شرط عوض کرد .

۴- طرفین : ودیعه گذار ( مودع ) ودیعه گیر ( مستودع )

عقد ودیعه با تراضی واقع می شود و قبض در ان شرط صحت نیست .

اگر مودع فاقد اهلیت باشد و مستودع اهلیت داشته باشد ، مستودع باید رد فوردی کند

و ید وی غاصبانه است و اگر هر ۲ فاقد اهلیت باشند رابطه قراردادی وجود ندارد و گیرنده

در حکم غاصب است .

در صورتی که مالی به عنوان ودیعه به محجور سپرده شود او را نباید مسئول حوادث

خارجی شمرد یا به دلیل اهمال در نگهداری ضامن دانست ولی محجور مسئول اتلاف

مال یا تسبیب در اتلاف است . ( ماده ۱۲۱۶ قانون مدنی )

جایز بودن عقد ودیعه مانع از ان نیست که برای مدتی حق فسخ ۲ طرف یا یکی از انان

ساقط شود . ( ماده ۶۷۹ قانون مدنی )

انواع ودیعه :

امانت قانونی : اذن مالک وجود ندارد ولی قانون ان را امانی می داند .

امانت مالکانه : مبتنی بر اذن مالک است مثل امانت مرتهن نسبت به مرهونه که مسئول

تلف نیست مگر تقصیر کرده باشد .

امانت تبعی : وقتی است که امانت نسبت به عقد جنبه تبعی دارد . مانند وکالت ، عاریه

امانت قضایی : موردی است که مامور اجرائیه مال توقیف شده را امانتا نزد شخصی

می سپارد .

نکته بسیار مهم : اصل بر ضمانی بودن ید است . مگر اینکه قانون صریحا امانی بودن

موردی را ذکر کند .