عقده گشایی تازیان بعد از حمله به ایران

[Lean 56,968]

پس سقوط استان فارس امروزی به دست اعراب ، در سال ۶۳۳ میلادی ، یک سردار عرب به نام "نصر ابن سیار" وارد غار شاپور شد که این غار در آن زمان پر از آثار تاریخی و هنری ایرانیان بود . نصر ، دستور افکندن مجسمه شاپور از جایگاهش داد و آثار دیگر هم از آسیب در امان نماند . نصر ، پیشنهاد مردم... محل را که در برابر دریافت مقداری طلا از آنان ، اجازه دهد که مجسمه را به حالت اول بازگردانند ، رد کرد . این مجسمه 1700 ساله حدود 7 متر ارتفاع دارد که از تراشیدن رسوبات گچی غار درست شده بود . بعد از گذشت سال‌ها کماکان سر این مجسمه سالم میباشد ولی اعراب ، دو دست آن شکستند . این مجسمه که پس از حمله اعراب به ایران قرنها واژگون شده‌ بود در سال ۱۳۳۶ توسط لشگر 10 ارتش شاهنشاهی در جای خود قرار گرفت .

این مجسمه از روی چهره و هیکل شاپور ساخته شده بود

 

.

 

 

 

چو بخت عرب بر عجم چیره گشت همه روز ایرانیان تیره گشت

جهان را دگرگونه شد رسم و راه تو گویی نتابد دگر مهر و ماه

ز می نشئه و نغمه از چنگ رفت ز گل عطر و معنی ز فرهنگ رفت

ادب خوار گشت و هنر شد وبال به بستند اندیشه را پر و بال

جهان پر شد از خوی اهریمنی زبان مهر ورزیده و دل دشمنی

کنون بی غمان را چه حاجت به می کران را چه سودی ز آوای نی

که در بزم این هرزه گردان خام گناه است که در گردش آریم جام

بجایی که خشکیده باشد گیاه هدر دادن آب باشد گناه

چو با تخت منبر برابر شود همه نام بوبکر و عمر شود

ز شیر شتر خوردن و سوسمار عرب را به جایی رسیده است کار

که تاج کیانی کند آرزو تفو بر تو ای چرخ گردون تفو

دریغ است ایران که ویران شود کنام پلنگان و شیران شود

 

 

[Lean 56,968]

خالد بن ولید بن مغیره مخزومی ملقب به «سیف‌الله» (شمشیر خدا)، از صحابهٔ محمد، پیامبر اسلام و از بزرگان قریش است.

خالد یکی از معدود فرماندهای نظامی تاریخ است که در تمام طول عمر خود شکست نخورد. او در بیش از یکصد جنگ شرکت داشت که بسیاری از آن‌ها در مقابل نیروهای از نظر عددی برتر امپراتوری بیزانس شاهنشاهی ساسانی و متحدانشان و همچنین قبیله‌های عرب دیگر انجام شدند.

 

دستاوردهای استراتژیک او شامل اشغال شبه‌جزیره عربستان، بین النهرین ایرانی و سوریه رومی از سال ۶۳۲ تا ۶۳۶ میلادی می‌شود.

او در جنگ احد با مسلمانان جنگید و در سال ۷ هجری قمری پس از صلح حدیبیه اسلام آورد و در جنگ موته رهبری سپاه مغلوب مسلمانان را تا مدینه به‌عهده داشت. ابوبکر به او لقب «سیف الله» داد. وی در همان سال در عملیات فتح مکه شرکت کرد.

 

در دوران ابوبکر با هدف مسلمان‌کردن اهالی تمیم به آنجا رفت. در آنجا با وجود اینکه مالک بن نویره تسلیم او شده بود، وی را کشت و بدون اینکه عده نگه دارد. با همسر او ازدواج کرد و همبستر شد. ابوبکر بخاطر قتل مالک و همبستری با همسر وی، او را توبیخ نمود ولی با وجود اینکه عمر، ابوبکر را به خاطر انتخاب خالد به فرماندهی سپاه نکوهش می‌کرد، خالد در سمت خود باقی ماند.^[۱] وی در دفع شورش اهل ردّه از فرماندهان مورد اعتماد سپاه ابوبکر بود.^{[نیازمند منبع]} کمی بعد از این رویدادها ابوبکر او را به جنگ با مسیلمه و سپس جنگ با ایرانیان فرستاد. در ربیع‌الاول ۱۲ ه.ق یا چند ماهی بعد، حیره را تسخیر کرد و اندکی بعد ناحیهٔ فرات را گرفت. سال بعد برای فتح شام عازم شد و با شکست رومیان، دمشق را گرفت.

با به قدرت رسیدن عمر از فرماندهی لشکر شام، عزل شد. او در شهر حمص سوریه به درک واصل شد.

 

ورزشگاهی ۳۰ هزار نفری در شهر حمص سوریه به افتخار او ، ورزشگاه خالد بن ولید نام‌گذاری شده‌است.

 

جنگ رودخانه یا جنگ مذار دومین جنگ از رشته جنگ‌های صدر اسلام است که بین ایران و اعراب به وقوع پیوسته‌است. این جنگ را چون نزدیک نهری واقع شده است بعضی وقعهٔ ثنی خوانده‌اند یعنی وقعهٔ نهر و بعضی به سبب مجاورت با مذار وقعهٔ مذار نام داده‌اند. این جنگ در سال ۶۳۳ میلادی مطابق با صفر سال دوازه دهم هجری، بین سپاه اعراب به فرماندهی خالد بن ولید و سپاه امپراتور ساسانی و به فرماندهی کارن پسر قریانس، در محلی به نام مذار در نزدیکی تلاقی دو رود دجله و فرات رخ داده‌است. این مذار تا بصره چهار روز راه بود و در واقع کرسی ولایت میسان بشمار می‌آمد و در محل کوةالعمارهٔ امروز واقع بود.

 

قبل از شروع نخستین درگیری مابین ایران و اعراب در صدر اسلام یعنی جنگ زنجیر «هرمزد» مرزبان و فرماندهٔ ایرانیان از شاهنشاه ساسانی، درخواست کمک نموده بود. از طرف دربار ایران سپاهی به فرماندهی کارن پسر قریانس به کمک هرمزد فرستاده شد اما تا رسیدن سپاه کمکی، هرمزد بدست خالد بن ولید کشته شد و نخستین جنگ با پیروزی سپاه اعراب پایان یافت. با کشته شدنِ هرمزد بسیاری از سپاهیان ایرانی از محل جنگ گریختند و در حدود مذار نزدیک نهری فرود آمدند و سپاه کارن هم که از مدائن به کمک هرمزد آمده بود به آنها پیوست واردوگاه جنگ را بر پا کردند. سپاه خالد نیز که در دنبال هزیمتیان بود، بدین جایگاه در رسید

 

جنگ سختی آغاز شد و در طی جنگ کارن و دو سردار دیگر ایرانی به نام انوشگان و قباد کشته شدند. تاریخ‌نویسان نوشته‌اند که در این جنگ ۳۰ هزار تن از سربازان ایرانی کشته شدند که بسیاری از آنان در آب رودخانه غرق شدند. پس از جنگ زن و فرزندان جنگاوران ایرانی و کسانی که به آنها کمک کرده بودند، به اسارت گرفته شدند اما کشاورزانی که در جنگ شرکت نکرده بودند، به دادن جزیه به مسلمانان تن در دادند.

منبع : ویکی پدیا

[آريائي 767]

درود

اگر بخواهيم به دلايل تنفر از اعراب ( سوای هم وطنان عزیزمون عرض می نمایم مشخص می باشد کدوم اعراب) نگاه كنيم مي شود نوع برخورد، فرهنگ كُشت و كشتار بي رحمانه، و ايراني ستيزي اعراب به نظر من اصلي ترين دلايل مي باشد.

جوري كه اعراب عقده چندين ساله خود را مي خواستند خالي كنند و ايرانيان را موالي مي ناميدندو......

فكر كنم فرامين معروف معاويه در خصوص ايرانيان را شنيده باشيد..

پاینده باشین