*Cloudy sky* 22513 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۹۱ نویسنده : محمد حسین وافی مقدمه: هنر جلوه راستین ویژگیهای فرهنگ هر ملتی است. شکوفائی هر تمدنی بازتابش را به یک معنی در هنر مییابد.به ویژه هنری که از زندگی روزمره بر کنار نباشد. دنیای هنر در خود فروبسته و جدا از دیگر پدیدههای اجتماعی نیست و هنرمند تافته جدا بافته نیست که در برج عاج خود آثار هنری بیافریند.وفاداری و علاقهمندی به خاطر ملی و قومی در هنر ایرانی نیروئی است که ساختار ذهنی و نظام فرهنگی را همواره حفظ میکند.و شکلها و تصاویر در یک شکل ظاهری نمایان میشوند که نه فقط در تظاهر و نمودهای عینی بلکه در جوهر خود تجدید حیات میکند.گواه این امر آن است که هنرمندان ما قرنها همان نقشها و طرحهایی را که با تجربه درونیشان غنی شده است تکرار میکنند.منظور این هنرمندان چندان در ابداع و خودنمائی فردی نیست،بلکه ابراز وفاداری به سنتها و احیاء گنجینه آن است.به همین دلیل نام اکثر آفرینندگان آثار هنری گذشته ما در پرده گمنامی باقی مانده و آثارشان در نوعی آفرینندگی جمعی قرار گرفته است.این تجربه معنوی هنرمندان ما صادقانه و عارفانه تعبیر میشود.زیرا این حرکت خارج از آرمانهای فردی بوده و توانسته است،دید هنرمند را به عرصه شکوفائی خاطرهها و اعتقادات و فرهنگ ملی ما باز نگاه دارد.تجربیات در هر زمان،گذشته را به حال و حال را به آینده پیوند میدهد.منبع الهام واقعی تجربه عشق به مبدأ بود و هنر عرصه بروز و طرح این تجربه تلقی میشده است. تجربهای که در هنرهای مختلف از قبیل نقاشی،خوشنویسی،تذهیب و یا در ساختن گنبدها، محرابها،دربها،پنجره ها و شبکهها شکفته میشده و حالات گوناگون به خود میگرفته است. برای این که بتوان به نتایج ملموستری رسید.در طول تاریخ معماری ایران به شیوه اصفهانی توجه گردیده است و به علت وجود مصادیق ارزنده و نسبتا کامل که تا زمان حاضر نیز باقی ماندهاند.در این مقاله،پنجرههای دوره صفوی در فضاهای مسکونی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتهاند. فایل : word تعداد صفحات :17 برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده