پرورش شاه میگوي آب شیرین

[sokut.n 1,212]

پرورش شاه میگوي آب شیرین Crayfish culture or Astaciculture

مقدمه

ارزش غذایی جانوران آبزی باعث گرایش فزاینده به مصرف آنها شده است که در این میان شاه میگوی آب شيرين جايگاه ويژه اي داشته و به دليل داشتن خصوصياتي از جمله رژيم غذايي ارزان، توانايي حمل زنده به بازار، ارزش اقتصادی بالا و بازار پسندی مناسب در دنیا از اهمیت خاصی برخوردار است به طوریکه در بسیاری از کشورها بدون اینکه این گونه در داخل مصرفی داشته باشد، به صورت انبوه تولید شده و صادر می گردد. متاسفانه در ایران شاه میگو به ندرت مصرف می شود و بسیاری از مردم تمایل به خوردن شاه میگو ندارند

سه خانواده شاه میگو آب شیرین در دنیا وجود دارد: Cambaridae ,Astacidae و Parastacidae که خانواده Parastacidaeبیشتر در نیمکره جنوبی، Cambaridae بیشتر در شمال آمریکا و تا حدودی در شرق آسیا و خانواده Astacidae بیشتر در منطقه اوراسیا و تا حدودی در غرب آمریکا پراکنش یافته اند . در آفریقا و هند و بسیاری از قسمتهای آسیا به صورت طبیعی شاه میگوي آب شیرین وجود ندارد. خانوادهAstacidae دارای سه جنس Pacifastacus (آمریکا)،Astacus و Austaropotamobius ( اروپا و غرب آسیا ) می باشد .

شرایط فیزیک و شیمی

شاه میگوی آب شیرین در آبهای شیرین و لب شور زند گی نموده و بهترین رنج شوری برای این گونه آب شیرین 14- 4 گرم در لیتر میباشد ، افراد جوان به شوری کمتر از 4 گرم در لیتر حساسند ولی تغییرات شوری برمیزان بقاء و رشد بزرگترها تأثیری ندارد. با افزایش دما از 4 درجه به سمت 32 درجه میزان متابولیسم و در نتیجه میزان مصرف غذا افزایش بسیار زیادی می یابد ، بطوریکه در دمای 32 درجه میزان جذب پروتئین هفت تا ده برابر و میزان جذب کربوهیدرات 15 تا 26 برابر خواهد شد ، در کل کارایی جذب مواد غذایی با افزایش دما پنج برابر می شود ولی بهترین دمای پرورش شاه میگو 20 تا 25 درجه است که در این دما بیشترین میزان رشد وجود دارد در دمای بالاتر از 25 درجه چون میزان متابولیسم و سوخت و ساز پایه افزایش شدیدی می یابد ، غذای مصرفی صرف این سوخت و ساز پایه شده و رشد کاهش می یابد .

یکی ازمهترین عناصری که در پرورش شاه میگو اهميت دارد کلسیم است که اپتیمم میزان آن در آب 20 تا 100 میلی گرم در لیتر مي باشد . شاه میگو بعد از پوست اندازی برای ساخت پوسته جدید خود نیاز به کلسیم دارد و در صورت کمبود کلسیم در آب و جیره غذايي شاه میگو برای رفع نیاز خود به همجنس خواری روی می آورد. در حملاتی که خرچنگها به یکدیگر می کنند اگر کشته نشوند معمولا باعث نقص عضو در یکدیگر می شوند و چون مقدار زیادی از گوشت آنها در چنگالهاست ، نقص عضو آنها باعث کاهش بازار پسندی و ارزش اقتصادی آنها می گردد.

تغذيه

از نظر نوع غذا شاه میگو همه چیز خوار بوده و دارای تنوع تغذیه ای بسیار زیادي است که باعث انعطاف پذیری این گونه در برابر شرایط محیطی مختلف می شود. در کل 72 درصد از غذای آن جانوری و بقیه جلبکهای سبز و گیاهان عالی آبزی است و این جانور علاقه زیادی به مصرف نرمتنانی مانند حلزون که دارای پوسته آهکی هستند دارد زیرا این پوسته کلسیم مورد نیاز پوست اندازی شاه میگو را تأمین می کند.

در استخرهای پرورشی تا رسیدن به مرحله بازاری می توان از غذاهای مختلف استفاده نمود . لارو شیرونومیده ، غذای دستی قزل آلا و سیب زمینی پخته به صورت پنج روز در هفته با نسبت 1 تا 4 درصد وزن بدن در دوره نوازدی و 3/0 تا 1 درصد در دوران انتهایی رشد پیشنهاد می شود، برای کاهش هزینه می توان از ضایعات کشتارگاه های نیز استفاده نموده تا پروتئین جانوری جیره تأمین گردد در کل بایستی دقت نمود که میزان غذادهی از میزان مصرف شاه میگوها بيشتر نباشد زیرا میزان اضافی غذا باعث آلودگی محیط پرورش خواهد شد . برای حصول حداکثر رشد بهترین میزان پروتیئن جیره 40 درصد، میزان چربی 10 تا 13 درصد و کربوهیدرات 20 درصد بر آورد می گردد و بهترین زمان غذا دهی را قبل از غروب آفتاب می باشد. البته در روش گسترده پرورش در استخرهای خاکی با کود دهی منظم استخر مي توان تولیدات طبیعی استخر از جمله لارو شیرونومیده ، جلبکها ، دافینها و ... را افزایش داد. وجود توليدات طبيعي در محل پرورش را بسيار مهم است زيرا جانوران و گیاهان تولید شده در استخر به بهترین شکل احتیاجات شاه میگو را می توانند برطرف نمایند . درایالت Louisaina آمریکا که بزرگترین مرکز پرورش شاه میگوی آب شیرین دنیا می باشد برای پرورش Procambarusclarkii در ماههای اردیبهشت تا خرداد آب استخر مولدین تخلیه می شود و شاه میگوها در زمین سوراخ هایی حفر کرده و داخل آن می روند، این کار باعث می شود که پوشش گیاهی زیادی در استخر با سطح آب پایین ایجاد شود و این گیاهان بعد از آبگیری مجدد استخر در شهریور ، هم غذای مولدین و هم پناهگاه نوزادان گردند.

مهمترین مشکلات در پرورش گسترده شاه میگو، وجود شکارچی ها به خصوص پرندگان ، ماهی ها و کاهش سطح اکسیژن می باشد . کاهش سطح اکسیژن استخرمعمولا به علت تجزیه مواد آلی کف استخر می باشد که این مشکل را می توان با ایجاد چرخش در آب با نصب هواده های پارویی (paddle) اصلاح نمود . متوسط تولید در روش گسترده 7/1-1 تن در هکتار می باشد که تا 3 تن در هکتار نیز گزارش شده است. کشورهای مهم پرورش دهنده گونه های شاه میگو چین، آمریکا ،استرالیا و کشورهای اروپایی مي باشند که ساليانه 40000 تا 60000 تن شاه میگو در این کشورها پرورش می یابد. در کشورهای چین، ترکیه، کنيا، استرالیا، آمریکا و کشورهای اروپایی نیز مقدار زیادی شاه میگو از منابع آبی طبیعی صید می شود.

گونه Astacusleptodactylusبومی ایران بوده که در سالهای اخیر تلاش بسیاری برای پرورش آن در منابع آبی كوچکتر در استانهای مختلف کشور انجام شده است پراکنش طبیعی این گونه در جهان شامل اروپای شرقی ، شوروی سابق ، ترکیه، ترکمنستان و ایران می باشد.

منبع :

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام