مقاله ارزیابی خطوط اتوبوس رانی با استفاده از سامانه اطلاعات مکانی و تحلیل پوششی داده ها، مطالعه موردی: خطوط اتوبوس رانی تهران

[Mohammad Aref 120,438]

خطوط اتوبوس رانی شهر تهران، هم از جنبه عملکردی مانند مصرف سوخت و یا استهلاک زياد اتوبوسها، و هم از جهت مکانی مانند مکان ایستگاه ها و یا میزان دسترسی، در وضعیت مناسبی قرار ندارند. بنابراین ارایه روش کارآمدی که با در نظر گرفتن هر دو جنبه شاخصهای عملکردی و مکانی به ارزیابی عملکرد خطوط اتوبوس رانی بپردازد، ضرورت دارد. در این تحقیق با ترکیب مدل تحلیل پوششی داده ها و سامانه اطلاعات مکانی، كارآيي خطوط اتوبوس رانی ارزیابی می شود. از سامانه اطلاعات مکانی برای تهیه شاخصهای مکانی و از مدل تحلیل پوششی داده ها برای محاسبه كارآيي خطوط استفاده می شود. برتری این مدل، تخصیص وزن به شاخصها توسط خود مدل تحلیل پوششی داده هاست، به گونه ای که هر خط بهترین مقدار كارآيي ممکن را داشته باشد. شاخصهای تعداد ایستگاه ها و مصرف سوخت، به عنوان شاخصهای ورودی و شاخصهای تعداد افراد

ناتوان در استفاده از سرویس و جمعیت تحت پوشش هر خط، به عنوان شاخصهای خروجی در نظر گرفته شده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که از میان 14 خط مورد مطالعه، 5 خط دارای كارآيي بالا و 8 خط دارای كارآيي متوسط و 1 خط دارای كارآيي ضعیف است.

 

واژگان کلیدی: سامانه اطلاعات مکانی، تحلیل پوششی داد هها، كارآيي، سیستم اتوبو سرانی

 

نویسندگان: سید مرسل قوامی، علی کریمی، محمد سعدی مسگری

 

دانلود مقاله