ذات الریه در همستر

[sokut.n 1,212]

ذات الریه یا پنومونی باکتریایی یکی از شایع ترین بیماری های شناخته شده در جوندگان است. البته همسترها در مقابل ذات الریه بسیار مقاوم تر از سایر جوندگان هستند.

 

ذات الریه یا پنومونی باکتریایی یکی از شایع ترین بیماری های شناخته شده در جوندگان است. البته همسترها در مقابل ذات الریه بسیار مقاوم تر از .سایر جوندگان هستند

عامل این بیماری باکتریایی است و معمول ترین باکتری هایی که از ریۀ همسترهای مبتلا جدا می شوند، پاستورلا و استرپتوکوکوسمی می باشند. پاستورلا می تواند بدون وجود بیماری نیز در دستگاه تنفس همستر موجود باشد.همچنین باکتری های استافیلوکوکوس، کلابسیلا و بردتلا نیز از دستگاه تنفس همسترها جدا شده است.علایم بالینی این بیماری شامل اختلالات تنفسی، آبریزش چشم و بینی، کز کردگی،پژمردگی، کاهش اشتها و وزن، و پایین نگه داشتن سر و گردن می باشد. در ادامه روند بیماری وباکتری های فر صت طلب دیگری که در دستگاه تنفس وجود دارند رشد و تکثیر یافته و بر مشکلات موجود می افزایند و حتی می تواند باعث مرگ حیوان گردد.درمان این عارضه با استفاده از آنتی بیوتیک ها است که توصیه می شود حتما کشت و آنتی بیوگرام انجام گرفته و سپس آنتی بیوتیک مناسب انتخاب گردد تا بهترین اثر را داشته باشد. آلودگی به ویروس سندائی که در واقع پاراآنفولانزای تیپ 1 می باشد نیز در جوندگان و از جمله همستر دیده می شود که گاهی در انسان نیز ایجاد بیماری می کند. آلودگی به این ویروس اغلب با عفونت های مایکوپلاسمایی همراه است و نحوه انتقال آن به طور کامل شناسایی نشده است. ولی عده ای بر این عقیده هستند که راه تنفسی می تواند از عمده ترین راه های انتقال بیماری باشد. در صورتی که این ویروس با سایر میکروارگانیسم ها مانند پاستورلا و مایکوپلاسما همراه شود به طور چشمگیری میزان کشندگی آن آفزایش می یابد.اگر جوندگان بالغ قبلا به این ویروس مبتلا شده باشند و یا با آن تماس داشته باشند یک ایمنی 4 الی 5 هفته ای در نوزادان این حیوانات نسبت به این ویروس ایجاد می شود ولی بعد از این مدت احتمال ابتلا به اشکال حاد بیماری همچنان وجود دارد.