sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 مهر، ۱۳۹۱ خوزه آنتونیو کادرچ خوزه آنتونیو کادرچ یک عضو برجسته از گروپ آر انجمن معماران پیشرویی بود که پس از جنگ جهانی دوم در بارسلونا تشکیل شد،اگرچه او قطعا یک مدرنیست بود و در جلسات سیام (CIAM) شرکت می کرد،اما هیچ گاه دنباله رویی عادی از پیشگامان قبل از جنگ محسوب نمی شود.وی بسیار علاقه مند به معماری بومی و مناظر طبیعی کاتالونیا بود و خود را درگیر عملکرد گرایی یا خرد گرایی سختگیرانه نمی نمود.خانه ی اوگالد یک نمونه ی کامل از اثری مدرن است که بیشتر محلی است تا بین اللمللی و به سنن ملی و کیفیت های مکان های خاص احترام می گذارد. یوستا کیو اوگالد یک مهندس بود و مجذوب زمینی واقع در بلندترین قسمت یک تپه با دید به دریا در نزدیکی روستا کالدس دستراک و در فاصله 30 کیلومتری از بارسلونا گردید،وی از دوست معمارش خواست تا در آنجا برایش خانه ای بسازد.این سایت با صخره ها،درختان کاج ئ صنوبر و مناظر بدیعش،نقطه ی شروعی برای طراحی محسوب می شد.ساختمان قرار نبود که خانه ای بر روی یک تپه باشد بلکه خانه ای رشد کرده از پیشانی تپه بود. دیوارهای حائل سنگی مارپیچ که خطوط توپوگرافی سایت را دنبال می کنند.یک تراس آمیبی شکل پوشیده شده با سفال خلق می کنند که در لبه ی شرقی خود یک استخر شنا دارد.این تراس در یک خانه ی تعطیلات سنتی در کاستا براوا یک مجموعه ی متحدالشکل از خانه هایی با سقف شیب دار و مستقیم الخط می بود،اما اینجا خانه پویایی خاصی داشته و دارای فرم بند بندی است و نمی تواند در حصار مرزهای فضایی که برای آن طراحی شده است محدود شود.در قسمت جنوبی ساختمان،مکعب زاویه دار اتاق مهمان،چند پله پایین تر از لبه ی تراس قرار دارد و بر روی دیوار سنگی قرار گرفته است که در پایین،یک پارک اتومبیل را تشکیل می دهد. مکعب زاویه دار دیگری در شمال که اتاق خواب اصلی نیز در آن قرار دارد،چند تراز بالاتر با تپه ی بالادست حرکت کرده و در سمت غربی،بالا مخصوص خدمه ی ساختمان در طول خطوط تراز توپوگرافی،میان یک محوطه ی خدماتی باریک و مسیر پیاده ای منتهی به ورودی اصلی قرار گرفته است.فضاهای داخلی و خارجی به روش های غیرمنتظره ای در یکدیگر نفوذ کرده اند.سنگ فرش سفالین،بدون هیچ تغییری تا محدوده ی نشیمن اصلی با پنجره هاغی بزرگ و درهای شیشه ای که گویا قسمتی از تراس است پیش می رود،به عبارت دیگر،فضای زیر اتاق خواب اصلی که به طور نامعلومی در بیرون قرار دارد،به آسانی قابل محصور شدن با شیشه بوده و پاسیوی کنار آن به راحتی می تواند سر پوشیده ساخته شود. این ساختمان اساسا یک خانه ی دو طبقه است اما به طور واضحی چنین نیست.مقطع طرح مانند پلان آن،حالتی معما گونه دارد و تقریبا تمامی اتاق های بالای پله ها در تراز های مختلف قرار دارند.پلکان داخلی اصلی که از سنگ با دوغاب کاری سفید ساخته شده است،مانند نقطه ی مقابل خود در خارج از بنا،در نشیمن اصلی،تا یک پاگرد چوبی به ارتفاع قد انسان که از ستونک های گچ بری شده ای در سقف آویزان است بالا می رود.یک سقف کاذب که پاسخگویی ارتفاع این پاگرد است.محدوده ی نشستن دیگری را در سمت دیگر فضای نشیمن تعریف می کند،مانند ویلا میرا اثر آلتو که تاثیر غیر قابل اجتنابی بر روی کادرچ داشت.در ئخانه هیچ سنخیتی میان ترازهای پایینی و بالایی دیده نمی شود.سقف های مسطح قسمت نشیمن و نیز قسمت سایبان که اتاق مهمان را به بدنه ی اصلی خانه متصل می کند از سفال بوده و برای اینکه به تراز دیگری از تراس تبدیل شوند،بدون نرده ساخته شده اند. اگر یک تمِ متحد کننده ی خاص در این ترکیب بندی آزاد و قابل تغییر از بتن و سنگ وجود داشته باشد،این ایده است که بنا ذاتا محلی با دید و منظر مناسب می باشد.دید پانورامایی به سمت جنوب،به دقت تقسیم بندی شده و توسط صفخات عمودی و افقی و با بازشوهایی شیشه ای و غیر شیشه ای در قاب هایی آورده شده است که یک گالری از دیده های سبک مدیترانه ای به وجود آورده است.برای هر بازدید کننده از خانه ی اوگالد جای شک باقی نمی ماند که کادرچ یک عکاس حرفه ای بوده است. منبع نوشتار کتاب شاهکارهای معماری مسکونی در قرن بیستم/کالین دیویس،امین لوفا منبع تصاویر سایت آرک دیلی حروف چینی:سام 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده