سیندخت 18,785 اشتراک گذاری ارسال شده در 29 مرداد، ۱۳۹۱ چه آماده باشی چه نباشی روزی همه چيزبه پايان مي رسد ديگرخورشيدی طلوع نخواهد کرد وروزها، ساعات ودقايقی وجود نخواهد داشت. همه چيزهايی را که جمع کرده ای خواه ارزشمند باشد يا فراموش شده، به ديگری منتقل خواهد شد. ثروت، شهرت و پيروزی موقتی تو، محو خواهد گرديد. آن چه تصاحب کرده ای ديگر اهميت نخواهد داشت. کينه ها، خشم ها، شکست ها، حسادت های توسرانجام ناپديد خواهد شد. اميدها، روياها ونقشه ها وفهرست برنامه هايت جملگی تمام خواهد شد. پيروزي ها و شکست هايی که روزگاری بسيار مهم به نظر مي رسيدند، رنگ خواهند باخت و به تدريج محو خواهد شد. اهميت نخواهد داشت که از کدام مکان آمده ای يا در کدام سمت جاده زندگی مي کردی. آن چه اهميت دارد چيزی نيست که آن را خريداری کنی، بلکه چيزی است که خودت بنيان مي نهی. چيزی نيست که بدست می آوری، بلکه چيزی است که به ديگران می بخشی. آن چه اهميت خواهد داشت، موفقيت تونيست، بلکه اهميت و معنای وجودی توست. آن چه اهميت خواهد داشت چيزی نيست که تو آموخته ای، بلکه چيزی است که به ديگران آموزش داده ای. آن چه مهم خواهد بود لياقت و توانايی ظاهری تو نيست، بلکه شخصيت و ماهيت درونی توست. آن چه اهميت خواهد داشت تعداد افرادی نيست که تو مي شناسی، بلکه به همان تعداد افرادی است که وقتی از ميان آن ها رفتی، کمبود وجودت را حس کنند. آن چه اهميت خواهد داشت خاطرات تو نيست، بلکه خاطرات آنانی است که به وجودت عشق می ورزيدند. آن چه اهميت خواهد داشت اين است که: در چه مدتی، توسط چه کسی و برای چه چيزی در ياد و خاطره ها زنده خواهی شد.../ [FLASH=width = 350 height = 25] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ).swf[/FLASH] 16 نقل قول لینک به دیدگاه
سیندخت 18,785 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 29 مرداد، ۱۳۹۱ مرگ از زندگی پرسید : چیست که باعث می شود تو شیرین و من تلخ جلوه کنم ؟ زندگی لبخندی زد گفت : دروغی که در من نهفته است و حقیقتی که تو در وجودت داری! 6 نقل قول لینک به دیدگاه
سیندخت 18,785 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 31 مرداد، ۱۳۹۱ مدت هاست در باره آن چه در زندگی مان انجام می دهیم، فکر می کنم... مدرسه را با آموختن این که چگونه شهروند خوبی باشیم، آغاز می کنیم. بیشتر دوران کودکیمان را صرف آموزش می کنیم. و سرانجام مدرکی می گیریم که ضامن رسیدن ما به یک موقعیت خوب باشد. به خیل بی کاران می پیوندیم. تا بالاخره کاری گیر می آوریم... با آزمون های سخت در دنیای کار پذیرفته می شویم. وظایف حرفه ای خود را با تلاش و فعالیت زیاد انجام می دهیم. تلاش ... و باز هم تلاش ... تا وقتی که بی رمق شویم. ولی ما حرفه ای شده ایم و سهم زیادی در بازار داریم. زمان هم چنان می گذرد و... ... ما اهداف تازه ای را دنبال می کنیم. شریک زندگی مان را می یابیم... ... و با او پیمان عشق ابدی می بندیم. هم آغوشی احساسی... و آن گاه بچه ای به خانه مان می آید. ... شب لعنتی، نتونستم چشم به هم بزارم. درجامعه پیشرفت می کنیم. تلاش می کنیم تا بهترین بهره را از زمان ببریم. هر جا که می رویم مثل ستاره می درخشیم. و بالاخره وضعمان خوب می شود. ولی به زمان بیشتری نیاز داریم، تا به پیروزی نهایی برسیم. وای! روزی می گویند که بدون تو هم کارشان پیش می رود. دیوانه می شوی. احساس تباهی می کنی. حس می کنی ارتباطت با همه چیز قطع شده است. پی می بری که از همه چیز بریده ای. اکنون دیگر زمان نمی گذرد، ولی هم چنان آن را هدر می دهی. پی می بری که در ابرها زندگی می کرده ای. در جستجوی یک هدف احمقانه. به یک روح سرگردان بدل می شوی. سعی می کنی از دشمنانت بگریزی. تنها کسی هستی که در انتظار سپری شدن ساعت هاست. سرانجام وقتش فرا می رسد. در خلال این ارزیابی، ایده ای برای بهبود زندگی به ذهنم می رسد. همه چیز را آسان می گیرم. سعی می کنم دریچه قلبم را به روی عشقم باز کنم. به اطرافیانم بیشتر توجه می کنم. زمان بیشتری را با دوستانم سپری می کنم. سعی می کنم بیشتر سفر کنم. نه، دیگر با دیگران لب خوانی نمی کنم، خودم آواز می خوانم. بیشتر به کنار دریا خواهم رفت. سعی می کنم غذاهای خوشمزه ای بپزم. سعی می کنم به محفل گرمابخش دوستانم بپیوندم. کمی بیشتر عشق بورزم. از شنیدن خبری از دوستانم، خوش حال تر خواهم شد. برای رسیدن به اهداف مشترک، به دیگران می پیوندم. مطمئن نیستم، ولی فکر می کنم به امتحانش بیارزد. خُب، هر جور دوست داری فکر کن، ولی من آدم خوبی هستم. در زدودن زشتی های دنیا، مشارکت می کنم. و امیدوارم که متوقفم نکنند. وقتی زمانم رسید... 5 نقل قول لینک به دیدگاه
tabassom-m 171 اشتراک گذاری ارسال شده در 31 مرداد، ۱۳۹۱ از مرگ نمی ترسم من فقط نگرانم که در شلوغی آن دنیا مادرم را پیدا نکنم ... 6 نقل قول لینک به دیدگاه
azarafrooz 14,221 اشتراک گذاری ارسال شده در 31 مرداد، ۱۳۹۱ و میدانم که مرگ پایان کبوتر نیست... مرگ آغازیست بی ریا ... آغازی شیرین و وهم آلود... جاده ایست که تنها در آن گام مینهی ... شاید انسان خوب بودن را بلد نباشم ... اما سعی میکنم خوب مردن را بیاموزم.. خوب مردن انسان خوب بودن را به من خواهد آموخت .... 3 نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .