معرفی ژان باپتیست پوکلن ملقب به مولیر

[Astraea 25,351]

(Moliere)نویسنده و کمدین و کارگردان نمایشهای طنز قرن 17 فرانسه است. نام واقعی اش ژان باپتیست پوکلن میباشد. زندگی مولیر با فعالیتهای تئاتری اش عجین گشته چنانکه پس از انصراف از تحصیل در ر شته وکالت با خانواده بژارت آشنا شده و با همکاری آنها در شهر پاریس "L’ Illustre Theatre " را تاسیس می کند.

اولین اقدام او با شکست مواجه می شود در نتیجه تصمیم می گیرد یک گروه سیار تشکیل داده و در شهرستانهافعالیت کند.پس از سالها زندگی سیار سرانجام به پاریس باز می گردد. در سال1659 با اثر متکلفین خنده دار(Precieuses ridicules) افراط متکلفین را مسخره می کند و به این ترتیب کمدی اخلاقی را پایه گذاری می کند که قصد د ارد خطاهای معاصرانش را افشا کند و پییس مکتب زنان(L’ ecole des femmes) مولیر تاییدی است بر این جهت گیری.

مولیر فعالیتهایی در زمینه کمدی-باله داشت و آثاری را از خود بر جای گذاشته از جمله:

مریض خیالی(Le Malade Imaginaire) زنان دانشمند( Les Femmes Savantes) سیسیلن(Sicilien)

فعالیت دیگر مولیر در زمینه کمدی سیاسی بود و در انها مشکلات اجتماع را مطرح می کند:

تارتوف(Tartuffe) دون ژوان(Don juan) مردم گریز(Misanthrope)

با دستاویز قرار دادن دفاع از مذهب دشمنان مولیراو را مورد انتقاد قرار می دهند و نتیجه آن می شود که تارتوف و دون ژوان ممنوع می شود.

مولیر مایوس و بیمار و نا موفق در زندگی زناشویی پس از انتقاداتی که وارد می شود به موضوعات سطحی روی می آورد.مثل: حیله های اسکاپن(Les Fourries de Scapin)

مولیر در حین اجرای بار چهارم پییس مریض خیالی دچار حمله قلبی شده و فوت می کند. سایر آثار مولیر عبارتند از:

-خسیس(L’ Avare)

-ازدواج اجباری(Le Mariage Force)

-حسادت باربویه(Jalousie de Barbouille)

-پزشک پرنده(Medecin Volant)

-گیج(Etourdi)

-بغض عاشقانه( Depit Amoureux

[Astraea 25,351]

نمایشنامه های مولیر مملو ازجملاتی است که رفتار مردان قرن ۱۷ را به تمسخر می گیرد. هیچ کس از گزند حرف های مولیر در امان نیست. بورژواها، سناتورها و پزشکان از جمله گروه هایی هستند که به طور مرتب مورد حملات تمسخرآمیز مولیر قرار می گیرند. پزشکان در نمایشنامه های اوافرادی پیر هستند که دانش آنها بی تاثیر و از مد افتاده است!

در کتاب مشهور او «بیمار تخیلی»، مولیر شخصیتی به نام آرگون را به تصویر می کشد که در آرزوی پزشک شدن است و در مصاحبه امتحانات پزشکی شرکت می کند. طی این مصاحبه آرگون به کسی که آزمون می گیرد جواب هایی مسخره در قبال سوالات پزشکی می دهد و آزمون گیر هم جوابهای او را مناسب و خوب تلقی می کند و درنهایت به او مجوز شرکت در کلاس های پزشکی وپزشک شدن را می دهند.

اینکه مولیر پزشکان عصر خود را به تمسخر گرفته چندان هم بیدلیل نیست. نحوه درمان آنها بسیار قدیمی و بی تاثیر بوده و حتی گاهی سبب فوت بیمارمی شده است. به عنوان مثال در سال ۱۶۶۵ وقتی آن دتریش، مادر «پادشاه آفتاب» به سرطان پستان مبتلا شد پزشکان روی سینه او پودر سنگ می ریختند. این نوع درمان خرافاتی نه تنها موثر نبود بلکه بیماری را حادتر می کرد.

البته باید پذیرفت کهدر قرن ۱۷، امکانات کنونی مثل سونوگرافی، ام.آر. آی، اکوگرافی، شیمی درمانی و انواع جراحی های کنونی وجود نداشته است.

اما خود مولیر چگونه درگذشت؟ او که خود نگاه منفی و بدبینانه ای به پزشکان عصر خود داشت، در چهارمین روز اجرای نمایشنامه «بیمارخیالی»، درد شدیدی در قفسه سینه اش داشت! عوامل سعی کردند وی را از بازی کردن منصرف کنند اما او گفت: «چگونه این کار را کنم، در حالی که کارگران بسیاری امروز از طریق اجرای این نمایش نان شب شان را درمی آورند.» او سر صحنه رفت، بازی کرد و ناگهان درمیان یکی از دیالوگ هایش دردی شدید حس کرد که سعی در پنهان کردن اش داشت امانتوانست. او را به خانه اش بردند و دو تن از خواهران مسیحی سرصحنه نیز او را همراهی کردند و بالای سرش دعا خواندند ولی هیچ کاری فایده ای نداشت و درنهایت خون از دهاناش بیرون زد و او را خفه کرد.

مولیر، نمایشنامه نویس مشهور، آخرین نفس هایش را۱۷فوریه ۱۶۷۳ در ساعت۱۰ شب کشید و در حالی که ۵۱ سال و یک ماه داشت، چشم از جهان فروبست و او را در قبرستان سنت ژوزف دفن کردند. در روز خاکسپاری مردم جلوی در خانه مولیر جمع شدند و همسر او از پنجره در حالی که از مردم می خواست برای همسرش دعاکنند، پول پایین می ریخت.

اولین نشانه های بیماری در ۲۷ نوامبر ۱۶۶۵ بعد ازاتمام نمایش «عشق پزشکی» با بالا آوردن خون که نشانه «سل» است در مولیر ظهور کرد. بعد از آن مکررا مولیر دردهایی را در سینه حس می کرد و دچار عفونت ریوی بود اماتوجهی به آن نداشت تا آنکه درنهایت یکی از همین دردها جانش را گرفت.