Mohammad Aref 120,438 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 خرداد، ۱۳۹۱ افزايش امنيت محيطي (بر پايه چگونگي دريافت افراد از محيط پيرامونشان) در راستاي بهبود «كاربري فضاهاي شهري» از مهم ترين رويكردهايي است كه جوامع پيشرفته در زمينه علوم اجتماعي، مديريتي و «طراحي محيط» بدان توجه دارند. آنچه از امنيت به عنوان دريافت عيني و ذهني ياد مي شود ناشي از ساختار و نحوه چيدمان محيط است؛ لذا براي افزايش آن بايستي معيارها و استانداردهايي براي طراحي فضاهاي شهري در نظر گرفت. رويكرد CPTED از جمله رويكردهايي است كه بر «كاهش جرائم توسط طراحي محيط» تاكيد دارد. البته اين قوانين بر پايه رفتارهاي جوامع غربي شكل گرفته اند؛ نكته مهمي كه كمتر بدان پرداخته شده، «عامل جنسيت و توجه به اقشار مختلف زنان» است (با توجه به ادارك متفاوت از امنيت در جنس زن و مرد). هدف از اين تحقيق، مشخص نمودن معيارها و ضوابطي است كه مشخصاً به جزئيات ريزترِ احساس امنيت در رابطه با قشر زن مي پردازد؛ خواستگاه هايي كه شايد تنها در حد دريافت ذهني بوده و بالواقع وجود خارجي نداشته باشند، ولي در هر صورت كارايي محيط را تحت تاثير قرار مي دهند. براي نيل به اين هدف، در نمونه مورد نظر در مقاطع مختلف، «شارش افراد» اندازه گيري شده است. از مقايسه ميزان حضور آقايان و خانم ها در سطح پارك (بر پايه ميزان شارش) مي توان به ميزان تفاوت حضورشان در هر مسير پي برد. در ادامه از خود زنان تحت پرسش نامه اي (بر پايه رويكرد CPTED) خواسته شده كه زمينه هاي كاهش احساس امنيت را در فضاهاي شهري (پارك مورد نظر و به ويژه فضاهايي كه كمتر استفاده مي كنند)، شرح دهند. نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد در كشورهايي كه ساختار فرهنگي و اعتقادي عميق تري وجود دارد، بايستي رويكرد CPTED معيارهاي ريزتر و جزئي تري را در ارتباط با زنان در شاخصه هاي طراحي محيط لحاظ نمايد. کلمات کلیدی: احساس امنيت محيطي، رويكرد CPTED، ديدگاه زنان، پارك ساعي نویسندگان: نينا الماسي فر، مجتبي انصاري دانلود مقاله 3 نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .