Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 فروردین، ۱۳۹۱ نظر به آنكه تهران يكي از بزرگترين و پرجمعيت ترين شهرهاي جهان م يباشد، مطالعه حاضر به بررسي ويژگيهاي فضاهاي سبز شهري در سطح شهر تهران مي پردازد. وسعت شهر تهران در طول دويست سال از حدود 5 كيلو متر مربع به 750 كيلو متر مربع رسيده، يعني 150 برابر بزرگتر شده است. و جمعيت آن از 15 هزار نفر به بيش از 7 ميليون نفر رسيده، يعني 400 برابر. توسعه فضاي سبز شهري در تهران از روند رو به رشدي برخوردار بوده است، بطوريكه تعداد پاركها در مقياس همسايگي، محلي و منطقه اي افزايش يافته است، ولي نكته قابل توجه توزيع و پراكنش نامناسب فضاهاي سبز عمومي در سطح شهر تهران است، بطوريكه مناطق( 17،14،12،11،10،9،8،7 ) دچار فقر سرانه فضاي سبز(كمتر از 1مترمربع) مي باشند. روند توسعه فضاي سبز تهران از سال 1369 تا 1380 ، حدود 408 هكتار در سال 1354 ، به 915 عدد با / 11431 هكتار مي باشد. تعداد پاركها از 50 عدد با مجموع مساحت 4 1298 هكتار در سال 1381 رسيده است. روند توسعه جنگلكاري نيز از سال 1357 تا 1366 / مجموع مساحت 6 نزولي و از آن پس تا پايان سال 1381 صعودي بوده است. به منظور دستيابي به شهري پايدار، نياز به شناسايي و تقويت شاخصه هاي پايداري در شهرها مي باشيم، از آن جمله، كميت و كيفيت فضاهاي سبز شهري مي باشند. تهديدهاي عمده فضاي سبز شهري در تهران عبارتند از: عدم تدوين طرح جامع فضاي سبز شهري، عدم نظارت بر حسن اجراي قوانين و مقررات، آفات و بيماريهاي گياهي، كمرنگ بودن نقش مشاركتهاي مردمي، فقدان آموزش، تصرف و تخريب باغها. راهكارهاي پيشنهادي به منظور حفظ و توسعه فضاي سبز شهري در تهران عبارتند از: تدوين طرح جامع فضاي سبز، ارتقاي نقش مردم، ارتقاي بهره وري اكولوژيكي فضاي سبز و ارتقاي بهر هوري اجتماعي فضاي سبز. کلمات کلیدی: توسعه پايدار، فضاي سبز شهري، بهره وري اكولوژيكي، سرانه فضاي سبز نویسندگان: هومن بهمن پور، ناصر محرم نژاد دانلود مقاله 4 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده