Ali.Fatemi4 22826 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 اسفند، ۱۳۹۰ عموم محافل هوانوردی، برت روتن را به عنوان طراحی خلاق در ساخت هواپیما می‌شناسند. هواپیمای بومرنگ نیز یکی دیگر از طرح‌های خلاقانه این طراح آمریکایی است که ظاهری بسیار متفاوت با تمام وسایل پرنده و بلکه تمام وسایل نقلیه دارد. تفاوت اساسی این پرنده با سایر وسایل در شکل غیرمتقارن آن است. تقارن در وسایل پرنده اصلی است که تا کنون هیچ طراحی جسارت عبور از آن را به خود نداده است. به هر حال نمایش این پرنده در نمایشگاه هوایی ویسکانسین با موجی از شگفتی بازدیدکنندگان روبرو شد؛ اگر چه که این طرح قدمتی بیش از 15 سال دارد و تا کنون چندین بار در همین نمایشگاه به نمایش در آمده است. ظاهر غیرمتقارن این هواپیما باعث شده هیچ بازدیدکننده‌ای نتواند بی‌تفاوت از کنار این هواپیما بگذرد. برت روتن این هواپیما را بزرگترین دستاورد خود در هوانوردی عمومی می‌داند. بومرنگ با هدف ساخت هواپیمایی دوموتوره، ایمن و کارامد توسعه داده شده است. همه طراحان هواپیما و مهندسان هوافضا می‌دانند که ایمنی هواپیماهای دوموتوره در مقایسه با هواپیماهای تک‌موتوره بیشتر است؛ چرا که اگر در طول پرواز یکی از موتورها از دست برود، موتور دوم می‌تواند نیروی پیشران لازم برای ادامه پرواز و فرود ایمن هواپیما را فراهم سازد. اما اگر از دست رفتن موتور در یکی از فازهای حساس پرواز مثل زمان برخاست رخ دهد، دوموتوره بودن نه تنها مزیتی ندارد، بلکه به خاطر تولید غیرمتقارن پیشران باعث کاهش ایمنی نیز می‌گردد. تجربه نشان داده که در چنین شرایطی، خلبانان به ندرت قادر به حفظ تعادل هواپیما خواهند بود و اگر خلبان تجربه چنین شرایطی را نداشته باشد احتمال بروز سانحه بسیار زیاد خواهد بود. خلبان این هواپیما از پنجره سمت راست وارد هواپیما شده و روی صندلی سمت راست می‌نشیند. برت روتن فعالیت حرفه‌ای خود را با طراحی هواپیمای بیچ‌کرافت که یکی از هواپیماهای مشهور دوموتوره است آغاز کرد. هواپیمای بومرنگ نیز از ایجاد مجموعه‌‌‌ای تغییرات که تدریجاً در این هواپیما ایجاد شد، توسعه یافت. عدم تقارن‌هایی که در شکل ظاهری بومرنگ ایجاد شده، به جهت جبران پیشران غیرمتقارن در شرایط از دست رفتن یک موتور می‌باشد. در این هواپیما اگر یک موتور از دست برود، هواپیما بدون اینکه خلبان تلاش فوق‌العاده‌ای انجام دهد می‌تواند به مسیر مستقیم خود ادامه دهد. بنا به گفته‌ی تریس کلمنتز، کسی که سال‌ها برای اخذ صلاحیت پرواز بومرنگ تلاش کرده، بومرنگ در پرواز عادی نیز فشار کاری کمتری برای خلبان ایجاد می‌کند و به عنوان مثال پدال‌های رادر در این پرنده بر خلاف سایر هواپیماهای دوموتوره، به ندرت استفاده می‌شوند. حتی در زمان برخاست هواپیما نیز خلبان می‌تواند پای خود را روی کف هواپیما بگذارد و به سادگی شاهد برخاست آرام هواپیما باشد. کلمنتز و تیمی از افراد داوطلب که شامل یک خلبان تست نیز می‌شد در ماه‌های اخیر بیش از 1500 ساعت پرواز با بومرنگ انجام داده‌اند تا آن را پس از سال‌ها دوباره برای پرواز آماده سازند. این هواپیما پس از نه سال خاک خوردن، در فوریه 2011 از آشیانه بیرون کشیده شد و در ماه مارس، درست پیش از بازنشسته شدن برت روتن به پرواز در آمد. بومرنگ فضای کافی برای سه مسافر را دارد. البته طراحی داخلی مجلل هرگز از اولویت‌های برت روتن در این هواپیما نبوده است. بومرنگ اولین پروازهای خود را با استفاده از موتور اپل 5300سی که تکنولوژی آن به دهه‌ی نود میلادی بازمی‌گردد انجام داد. در مدت این سال‌ها تکنولوژی کامپیوترهای پرواز نیز بسیار رشد کرده بودند و اگر چه روتن از اینکه همان کامپیوتر پرواز قدیمی هنوز کار می‌کرده بسیار شگفت‌زده شده بود، اما نهایتاً این کامپیوتر و همچنین ابزار دقیق داخل کابین با محصولات جدیدتری جایگزین شدند. نمایش بومرنگ در نمایشگاه هوایی ویسکانسین کار مهیج و سرگرم‌کننده‌ای برای کلمنتز و همکارانش بود. مردم در تمام مدت روز دور این هواپیمای عجیب در گردش بودند و از اینکه هیچ چیز آن متقارن نیست بسیار تعجب می‌کردند. بدنه سمت راست این هواپیما شامل کابین خلبان و صندلی‌های مسافران بوده که موتوری با قدرت 210 اسب در جلوی آن تعبیه شده است. در بدنه سمت چپ که کوتاهتر از راستی است فضای بار مسافران تعبیه شده و موتوری با قدرت 200 اسب به آن متصل است. این موتور حدود پنج پا (1.5 متر) از موتور راست عقب‌تر است. بال راست هواپیما 57 اینچ کوتاهتر از دیگری است و همچنین زاویه عقب‌رفتگی دو بال نیز متفاوت است. دم هواپیما نیز مانند سایر بخش‌ها متقارن نیست. به طور خلاصه این هواپیما از سر تا انتها نامتقارن است. عملکرد این هواپیما از دید خلبانان بسیار فوق‌العاده است. بومرنگ در مقایسه با هواپیماهای دوموتوره‌ی هم اندازه خود می‌تواند با سرعتی بالاتر پرواز کند در حالی که مصرف سوخت آن در حد نصف آنهاست. سرعت بیشینه بومرنگ کمی بیش از 300 مایل بر ساعت و سرعت کروز آن حدود 250 مایل بر ساعت است. این هواپیما در صورتی که با سرعت بهینه خود پرواز کند می‌تواند با مصرف 168 گالون سوخت مسافتی بیش از 2300 مایل را طی کند. کلمنتز تصمیم دارد پس از اتمام این نمایشگاه، بومرنگ را برای ایجاد اصلاحاتی به کارگاه خود منتقل نماید. بومرنگ نیز مانند بسیاری دیگر از طرح‌های برت روتن هرگز وارد مرحله تولید نشد و تنها به صورت نمونه ساخته شد. ولی با توجه به اینکه این هواپیما توانسته وارد یکی از بزرگترین نمایشگاه‌های هوایی جهان شود، بسیاری از محافل هوانوردی امیدوارند این پرنده نامتعارف بتواند توجه مشتریان بالقوه را به خود جلب کند و آنها را برای سرمایه‌گذاری روی این طرح و رساندن آن به مراحل بعدی توسعه و تولید متقاعد نماید. منبع: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده