hamid_shahrsaz 28920 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اسفند، ۱۳۹۰ متولد ۲۳ تیر ۱۳۶۵ شیراز ، قد ۱۸۸، وزن ۸۶ ،رنگ چشم سبز ، رنگ مو قهوره ای مشکی او یک مدل است. یک فتومدل تجاری. یک مانکن. مدل ها را معمولاً با نام برندی که تبلیغاتش از سایرین بیشتر و معروف تر است می شناسند، بنابراین شاید بهتر باشد برای معرفی اش بگوییم، آرش مهاجری مدل ماکسیم، پوشاک آقایان.به گزارش ایران ناز این چیزی است که روی بیلبوردها دیده می شود. یکی از قدیمی ترین مدل های ایرانی است که از همان ابتدای جوانی وارد این حرفه شده، اتفاقی که در خارج از ایران هم در همین سال ها رخ می دهد و شاید همین نشانه حرفه ای بودنش باشد. چرا تصمیم گرفتی یک مدل یا فتومدل باشی؟ تصمیم خیلی جدی برای مدل شدن نداشتم، درحقیقت خیلی اتفاقی این ماجرا شکل گرفت. اینطور نبود که من از یک سنی به بعد تصمیم قطعی و هدفمند گرفته باشم که مدل بشوم. پس این اتفاق اولین بار چطور افتاد؟ همه چیز از یک آموزشگاه درس شروع شد، درس خواندن در کلاس های تقویتی؛ مدیر آموزشگاه که چند ماهی بود مرا درکلاس ها می دید، پیشنهاد داد که وارد حرفه تبلیغات تجاری بشوم، مرا به یکی از دوستانش که در کار مدلینگ و تبلیغات بود معرفی کرد و از همان زمان من با یک دنیای جدید در زمینه تجارت و تبلیغات آشنا شدم. شش سال مدت زمان کمی برای تجربه کسب کردن نیست. تمام تلاشم در همه این مدت این بوده که بتوانم هم قواعد و اصول صحیح حرفه ای که انتخاب کردم را یاد بگیرم و هم به شکل صحیحی رفتار کنم. منظورت از قواعد و اصول مدلی چیست؟ خب ببینید این یک نظریه عامیانه است که مگر مدل بودن هم شغل است؟ اگر بخواهیم از دیدگاه تخصصی و حرفه ای به کار مدلینگ نگاه کنیم باید بگویم که نه تنها مدل بودن یک شغل و یک تخصص است، بلکه ابعاد گسترده ای از سایر تخصص ها را هم دربر می گیرد. مهمترین علمی که برای حرفه مدلینگ کاربرد دارد روانشناسی است. اما در سطح جامعه چنین چیزی هنوز به شکل درست و اصولی اش پذیرفته شده نیست، هنوز مردم چیزی از این که یک فرد برای مدل شدن آموزش می بیند، تمرین می کند و حتی سختی می کشد نمی دانند. حتی عده زیادی فکر می کنند چه کار راحتی! همین که چهره ات خوب باشد، می روی جلوی دوربین عکاس می ایستی و تیک تیک شاتر دوربین صدا می دهد و عکس ها روی بیلبوردها می رود. در صورتی که واقعیت ماجرا اصلاً این شکل نیست. یعنی تو می گویی حرفه یک مدل و مانکن هنوز برای مردم باورپذیر نیست! دقیقاً، به این خاطر که مانکن بودن، مدل بودن هنوز در ایران جا نیفتاده، هنوز استاندارد مشخصی برای ارزیابی معیارهای یک مانکن خوب یا یک مانکن حرفه ای وجود ندارد. در اروپا و آمریکا مؤسسه ها و شرکت های صاحب نام و معتبر زیادی هستند که در این زمینه فعالیت می کنند. یعنی مانکن پرورش می دهند؟ بله، عده ای که در امر تجارت و تبلیغات حرفه ای هستند استعدادیابی می کنند، جوان هایی را که قابلیت مانکن شدن دارند انتخاب می کنند. آموزش می دهند، از آنها مدل های حرفه ای می سازند و سپس به دنیای تبلیغات و تجارت معرفی شان می کنند. این آژانس ها سازمان دهی شده هستند و خیلی منسجم، دقیق و حرفه ای کارشان را انجام می دهند. در طول این سال ها تا به حال به چنین موردی در ایران برخورد کرده ای؟ به شکلی که در خارج از کشور انجام می شود خیر؛ شاید به این علت که طی چند سال گذشته که فعالیت مدل ها و مانکن ها در ایران بیشتر شده هرگز هیچ مؤسسه یا نهادی نخواسته به شکل حرفه ای و جدی به آن نگاه کند و برایش وقت و انرژی بگذارد. به همین دلیل به جای ضوابط، روابط تعیین کننده شده و مدل ها با استفاده از روابط و به قول معروف لینک هایی که با شرکت های تجاری یا برندهای مختلف از شکل های گوناگون پیدا کرده اند، به سایرین معرفی می شوند. البته اخیراً با شرکتی آشنا شده ام که مدتی است در همین حیطه جذب و سازمان دهی مدل ها و مانکن های مرد فعالیت می کند. «کانسپت» شاید به نوعی اولین شرکتی است که تصمیم گرفته این کار را به شکلی حرفه ای انجام دهد و تقریباً روندی که در پیش گرفته مشابهت های خوبی با همتایان خارجی اش دارد و من خیلی خوشحالم که بالاخره پس از چندین سال کار حرفه ای در حیطه مدلینگ درحال حاضر مشغول همکاری با مؤسسه ای هستم که نه تنها مدلینگ را به عنوان یک شغل جدی، مهم می داند بلکه حاضر شده برایش هزینه کند تا برای مردم و شرکت های تجاری هم باورپذیر و جدی باشد. اگرچه فعالیت های این شرکت فقط به سازماندهی مدل ها و تبلیغات محدود نمی شود و در حیطه سینما و سرمایه گذاری در رسانه هم فعالیت می کند. فکر می کنی این قبیل حرکت ها می تواند مدلینگ را در ایران به سمت حرفه ای بودن سوق دهد؟ بله، البته. اگرچه در ابتدای کار ممکن است ماجرا کمی پیچیده و حتی دشوار به نظر بیاید، اما با مدیریت صحیح و برنامه ریزی اصولی می توانیم سطح کار را به استانداردهای بین المللی نزدیک کنیم. یک مدل ایرانی نباید فقط در ایران مدل باشد. به عنوان مثال اگر زمانی به ایتالیا رفت در میلان هم او را به عنوان یک مدل قبول داشته باشند. وقتی معیارها و استانداردهای سنجش یکسان باشد در هر جای دنیا تو باید بتوانی کارت را انجام بدهی. یعنی با این تفاسیر می خواهی بگویی مدل های ایرانی در سطح استاندارد جهانی نیستند؟ ما چند مدل و مانکن واقعی در ایران داریم؟ چند نفر هستند که واقعاً در طول سال های اخیر به شکل حرفه ای آموزش دیده اند و مانکن شده اند. باور کنید مدل بودن فقط به چهره خوب داشتن و قدبلند و اندام نیست. جزئیات و ریزه کاری هایی دارد که وقتی درگیر آن می شوید از تعجب دهانتان باز می ماند. این جزئیات چه چیزهایی است؟ نوع راه رفتن، توالی حرکت های دست و پا، نوع نگاه کردن، نوع چرخیدن سر، حتی در بعضی موارد نوع صحبت کردن. شاید بگویید یک مانکن که حرف نمی زند، بله، اما رفتار حرفه ای یک مدل و مانکن باید به شکلی باشد که وقتی در یک جلسه یا جمعی حضور داشت و می خواست حرف بزند، حتی حرف زدنش هم حرفه ای باشد، نه اینکه وقتی شروع به صحبت می کند بقیه تعجب کنند یا اصلاً باورشان نشود که این آدم مدل است. مثل تفاوت های هر شغل دیگری. هر حرفه ای جزئیات و عناصر رفتاری مخصوص به خودش را دارد، رفتار و شیوه صحبت کردن یک معلم با یک مهندس، یک تاجر با یک پزشک فرق می کند و شما نمی توانید آن را انکار کنید. طی شش هفت سالی که به شکل جدی مدل بودی به این فکر کردی که شغل دیگری هم داشته باشی؟ بله، ترجیح می دهم صادقانه حرف بزنم. در ایران با شرایطی که تا امروز وجود داشته نمی توانم ادعا کنم که درآمدزایی خیلی خوبی وجود دارد، البته بعد از این را نمی دانم، اما اساساً به ضرورت داشتن یک شغل دیگر در کنار مدل بودن معتقدم. چرا که شرکت ها و برندها با مدل قرارداد حرفه ای و جدی نمی بندند و فقط قرارداد عکاسی دارند که ممکن است در طول سال فقط ۲ بار قصد تبلیغات داشته باشند، با این توصیف عاقلانه است که من به عنوان یک مدل بخواهم شغل دیگری داشته باشم. دل مشغولی های آرش مهاجری به عنوان یک جوان چیست؟ من از بچگی عاشق سینما بودم و هنوز هم هستم. یکی از هدف هایم ورود به سینما و فعالیت در این حیطه است. البته در طول این سال ها پیشنهاداتی هم داشته ام اما ترجیح می دهم به شکل درست و حرفه ای وارد آن بشوم، ضمن اینکه دلم می خواست در شغل خودم جا بیفتم و حرفه ای بشوم بعد یک کار دیگر را امتحان کنم. اما بازیگری و سینما همیشه یکی از دغدغه های زندگی ام بوده است. بعد از سینما عاشق ورزش هستم. اگرچه ما مدل ها وظیفه داریم که ورزش بکنیم تا همیشه تناسب اندام داشته باشیم، اما من جدای از وظیفه، ورزش کردن را خیلی دوست دارم و آنچه برای سلامتی ام – چه جسم چه روح – ضرر داشته باشد انجام نمی دهم. خواب کافی، غذای مناسب و ورزش مهمترین عوامل برای حفظ سلامتی ام هستند که نه تنها باعث پیشرفت من در حرفه مدلینگ می شوند بلکه به نفع شخص خودم است. سرگرمی دیگری هم به غیر از ورزش داری؟ شاید علت علاقه ام به سینما هم ناشی از علاقه ام به هنر باشد. من بیشتر اوقات بیکاری را تا جایی که بتوانم به دیدن نمایشگاه های هنری عکس و نقاشی اختصاص می دهم. به طراحی و گرافیک علاقه زیادی دارم و حتی تصمیم گرفته ام در کنار کارم به شکل آکادمیک آن را دنبال کنم، مطالعه کردن هم یکی دیگر از کارهایی است که هر وقت فرصتش را پیدا کنم انجام می دهم. شما حتی به عنوان یک فرد معمولی در جامعه هم باید اطلاعات و دانستنی هایتان را به شکل روتین افزایش دهید، اما این روزها بیشتر کتاب هایی در زمینه بازیگری مقابل دوربین و تجارت تبلیغاتی می خوانم. برخورد مردم با تو به عنوان یک مدل چطور است؟ چقدر در این مدت شهرت پیدا کرده ای؟ رفتار و برخورد مردم برایم خیلی جالب است. وجود بیلبوردها در تهران و شهرستان ها باعث شده تا مردم وقتی مرا می بینند لبخند بزنند، جلو بیایند و حتی گاهی از شرایط اینکه چطور می شود مدل شد حرف بزنند. البته من هنوز هم معتقدم برای مدل شدن فقط داشتن چهره خوب کافی نیست. اگر کسی واقعاً به این حرفه علاقه دارد باید به شکل جدی تمام مهارت های مربوط به آن را یاد بگیرد. اما مردم در مواجهه با من همیشه لطف داشته اند. 9 لینک به دیدگاه
IT Maryam 1201 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 خرداد، ۱۳۹۲ من عکسشونمیتونم ببینم دوست من مطلب برای یک سال و نیم پیش است و لینکها خراب شده اند. از طریق دو لینک زیر میتوانید تصاویر را مشاهده کنید: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
Gandom.E 17805 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 تیر، ۱۳۹۲ این که نره پ نه پ فقط ماده ها مدلن.. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده