Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 بهمن، ۱۳۹۰ خودتنظیمی ، پیامدهای ارزشمندی در فرآیند یادگیری، آموزش و حتی موفقیت زندگی دارد و یکی از مفاهیم مطرح در تعلیم و تربیت معاصر است. چهارچوب اصلی نظریه یادگیری خودتنظیمی بر این اساس استوار است که افراد چگونه از نظر باورهای فراشناختی، انگیزشی و رفتاری، یادگیری خود را سازمان‌دهی می‌کنند. یادگیری خودتنظیمی به معنای ظرفیت فرد برای تعدیل رفتار متناسب با شرایط و تغییرات محیط بیرونی و درونی است و شامل توانایی فرد در سازمان‌دهی و خود¬مدیریتی رفتارهایش جهت رسیدن به اهداف گوناگون یادگیری است و از دو مولفه راهبردهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری تشکیل شده است. در نظريه شناختی - اجتماعي تصويري از رفتار انساني را ترسيم مي¬كنند كه مهم ترين عنصر آن خودكارآمدي است. خودكارآمدي را به عنوان باور فرد درباره توانايي انجام عملكردهاي مورد نظر، تعريف نموده‌اند. در محيط تحصيلي، خودكارآمدي به باورهاي دانشجو در ارتباط با توانايي انجام وظايف درسي تعيين¬شده اشاره دارد. دانشجوياني كه خودكارآمدي بيشتري دارند، تمايل، تلاش و استقامت بيشتري را در انجام وظايف درسي بكار مي¬گيرند و به توانايي خود اطمينان دارند. راهبردهاي يادگيري، خودتنظيمي را نوعي از يادگيري تعريف كرده‌اند كه در آن يادگيرندگان به جاي آنكه براي كسب دانش و مهارت بر معلمان، والدين و يا ديگر متوليان آموزشي تكيه كنند، شخصاً كوشش‌هاي خو د را شروع و هدايت مي كنند؛ به عبارت ديگر خودتنظيمي در يادگيري را به مشاركت فعال يادگيرنده از نظر رفتاري، انگيزشي، شناختي و فراشناختي در فر ايند يادگيري براي بيشينه نمودن يادگيري اطلاق می‌شود. آموزش الکترونیکی به سرعت در داخل سازمان‌ها آموزشی در حال رشد است، و شروع گسترده‌ای دارد، بنابراین شناسایی مشخصات یادگیرنده و هدایت آن به بهترین حالت در یک محیط آموزشی یکی از مسائلی است که باید انجام شود، بررسی و مطالعه این مسئله که محیط‌های یادگیری چگونه می‌تواند یادگیری خودتنظیمی‌دانشگاهی بوجود آورد از دورنماهای دانشگاه‌ها و سازمان‌ها‌ی آکادمیک می‌باشد، در این پژوهش به روش‌های مختلف و کاربردی در این زمینه پرداخته شده است. كلمات كليدي: خودتنظیمی، آموزش الکترونیکی، راهبردهای انگیزشی، راهبردهای یادگیری، برنامه‌ریزی نویسنده: محمد ابراهیمیان دانلود مقاله 4 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده