معرفی تفکر شهر پايدار

[Bahareh.S 3,068]

تفکر شهر پايدار

شهر پايدار شهري است كه حافظ و ارتقا دهنده رفاه اهالي چه دربلند مدت و چه در دوره متوسط باشد كه درضمن بالاترين كيفيت زندگياز آن بدست مي آيد. پايداري ايجاب مي كند كه تصميم گيري يكپارچه در نتايج اقتصادي و اكولوژي و اجتماعي خوب به اجرا درآيد.

پايداري محيطي به معني حفظ سرمايه طبيعياست كه ايجاب مي كند ما انسانها درمصرف مواد تجديد شونده و در مصرف آب ومنابع انرژي حد واندازه را رعايت كرده و بيشتر از انچه كه سيستم هايطبيعي مي توانند فراهم کنند مصرف نكنيم. بعلاوه به ياد داشته باشيم كه نسبت مصرف مااز منابع يكبار مصرف بيشتر از نسبتي نباشد كه منابع پايدار تجديد شونده نتواند آنرا جبران كند بهترين مثال دراين مورد نفت و سوخت فسيلي است كه پس ازاتمام؛ ديگر تجديد نمي شوند.پايداري محيطي بمعني رعايتاين اصل مهم است كه نسبت آلاينده هاي پراكنده درجو و دردامن طبيعت هرگز بيشتر ازظرفيت جذب شدن آن آلاينده ها درهوا و آب و خاك و بيشتر از توان تصفيه طبيعتنباشد. ايجاد وضعيت بهتر درپايداري نسبي يك شهر ايجابميكند كه خصوصياتي را كه درالگوي ورودی ها و خروجي ها اثر ميگذارندارزيابي شود. دراين راستا بايستي خاك وآب وانواع ساختمان وسيستم هاي حمل ونقل وسازمان فضايي را لحاظ كرد. سپس مي توان پتانسيل تغييرات را حين نقشه كشيدن محوطه در ساختمان ها مورد ارزيابيقرار داد.

 

اصول شهر پايدار:

1. تصميمات امروز نبايستي آينده كودكان ونسل آينده و آنچه را كه درآينده برمي گزيند به خطراندازد. همه ما مسئول اعمال فردي وگروهي خود ميباشيم.2. منابع طبيعي بايستي عادلانه موثر مورداستفاده قرار گرفته وپايداري جامعه فداري پايداري جامعه ديگر نگردد. 3. استفاده از منابع تجديد شونده موردتائيد وتشويق ما است و ضمن استفاده از منابعغيرتجديد شونده بايستي به حداقل برسد. مصرف منابع تجديد شونده نبايستي بيشتر ازميزان توليد تجديدي آن شود.4. برقراري ارتباطات آزاد بين مردم و بخش اصناف و كليه سطوح دولتي مهماند.ما تنوع فرهنگي واقتصادی ومحيطي را ارج مينهيم.5. هر جامعه بايستي زمينه بهداشتی وحياتي وبي خطري را برايتعامل انسان ها وتحصيلات واشتغال و تفريحات سالم و سرگرمي ها وتوسعه فرهنگي فراهمكند.6. پايداري به توانمندي جامعه اكوسيستم ويا به هر سيستم درحالفعاليت كنوني اطلاق مي شود كه مي تواند تا آينده نامعلوم ادامه فعاليت داده بدوناينكه بر اثر فرسايش وتهيشدن منابع كليدي به حكم اجبار به سمت سقوط هدايت گردند.

 

 

توسعه پایدار به مفهوم حرکت بر محور انسان-محیط است و توسعه امکانات اقتصادی با توجه به ملاحظات محیطی و عدالت اجتماعی را مورد توجه قرار مي دهد. توسعه پایدار پس از مشکلات ایجاد شده از توسعه صرفا اقتصادی پس از جنگ جهانی مطرح گردید. جایی که توسعه بی رویه باعث اختلافات طبقاتی و مشکلات زیست محیطی عدیده ای شده و مسير توسعه به ابعاد محيطي و اجتماعي کمتر از اقتصادي بها داده بود.

با توسعه روزانه شهري شدن زندگی بشر مفاهیم مربوط به توسعه پایدار به این حیطه وارد گردید و توسعه پایدار شهر محصول نگاه های جدید به عدالت اجتماعی,فضایی و محیطی نسبت به شهر است. شهرها در سال 2020 جمعيتي معادل 75 درصد کل جهان را در عینی در خود جای خواهند داد که تقريبا 2 درصد از فضاي شهري را در اختیار دارند. بنابر این این تراکم عجیب و بی سابقه جمعیت و نیاز عمومی به جذب منابع اساسی منجر به بهره برداری های غیر طبیعی از منابع محلی و استثمار منابع همسایگی خواهد شد. آثار این توسعه با پس ماند های غیر قابل پیش بینی به جای مانده از شهرها ادامه داشته و آلودگی ها و بیماری ها و گونه های زندگی حاشیه ای جدید محصول این توسعه خواهد بود.

اما توسعه پایدار شهری به عنوان جزئی از توسعه پایدار بر پایه استفاده معقول از منابع طبیعی استوار شده است و در این نوع توسعه ملاحظات سه گانه, محيطي, اقتصادي و اجتماعي در کنار هم لحاظ خواهد شد.بنابر اين شهر پايدار برآمده از فرايند توسعه اي است که هنيت و امکان ارتقاي هميشگي سلامت اجتماعي - اقتصادي بوم شناسانه شهر و منطقه را فراهم کرده و اين ذهنيت و امکان را به عينيت و اقدام مبدل ساخته است.

بنابر اين راه کارهاي زير به عنوان راه کارهاي توسعه پايدار شهري مطرح است :

- حداقل سازي پيامد هاي زيست محيطي

- حداقل سازي مصرف منابع تجديد ناپذير

- بهره برداري از منابع تجديد پذير

سياست هايي که شهر به سمت پايداري هدايت میکند:

کاهش اتکا به خودروي شخصي, افزايش فشردگي کالبدي در توسعه شهري, حفاظت و احياي نظام هاي طبيعي شهر و منطقه پيرامون, کاهش مصرف منابع و توليد آلودگي در شهر و منطقه, بهبود زيست پذيري اجتماعات بشري, پایندگی و تقویت اقتصاد شهری و اصلاح نظام اداری و حکمرانی شهری.

 

پايدار ماندن يعني به جلو رفتن و ادامه دادن. پايداري يك سمت و سو است نه يك مقصد.

 

 

تعاريف مختلف واژه پايداري :

 

رايج ترين مفهوم توسعه پايدار همان است كه در كنفرانس سران در شهر ريودوژانيرو به كار گرفته شد :

توسعه پايدار ضمن آن كه به نيازهاي كنوني پاسخگوست ، توانائيهاي نسلهاي آينده را براي پاسخگويي به نيازها و خواسته هايشان به مخاطره نمي اندازد.

 

توسعه پايدار نگران تهي شدن كنوني كره زمين از منابع است ، تنها منابع طبيعي نيستند كه در مخاطره قرار گرفته اند، بلكه كيفيتهاي ديگر نظير كيفيت چشم اندازها، ميراث فرهنگي ، و آرامش و توانائي مناطق شهري براي زيست ايمن و سالم نيز در خطر نابودي است.