شیفتگی و مقام

[Fakur 9754]

ما انسانها هر وقت دلمان نرم میشه , حرفای خوب خوب میزنیم....... همه رو به نیکی واحسان و گذشت دعوت میکنیم...... اما تو همون لحظات هم یه نیگا به مقام و منزلت خودمون هم داریم...... همیشه میگیم باید از خود شروع کرد..... همیشه به خودشناسی البته در واژه ها اهمیت میدیم..... اما همزمان یادمونه که مقام داریم و از پس این منزلتهامون داریم حرفای خوب خوب میزنیم...... این حس و حال یه اما هم پشت سرش هست.... اونم اینه که ما به ما بودنمون هم می نازیم.

به زبان میگوئیم که بیائیم و خونه دلمونو یه پاکسازی درست و حسابی بکنیم ..... اما بازم یادمون میره که خونه هویت های ساختگی مونم یه خونه نکونی بکنیم.....

برای شروع یه مثال میزنم. همه ما روز اول که به انجمن اومدیم یه کاربر ساده بیش نبودیم..... اما حالا چی؟ .....مثه خیلی ها که تو مملکت صاحب مقام شدن و جاشونو به کسی نمیدن , ما هم اینجا صاحب مقام شدیم..... درسته؟ آیا حاضرید اینهمه رخت و لباس اهدائی رو ازش بگذرید و از این پس ساده و بی رزق و برق بیائید و از نو شروع کنید؟ ..... اگر شما حاضر نباشید خوب باید به همه صاحبان منسب ها هم این حق رو بدید که چار چنگولی به منسبشون بچسبن و جاشونو به کسی ندن.

با این حساب : کسی نباید از دیگران گله مند باشه. چون ما خودمونم مثه همه هستیم.

مرخصی من تموم شده و پس از زدن این تاپیک بازم مجبورم برم دنبال درس و مشق..... اینم یادگاری نوشتم و خواهش میکنم خود شما این بحث رو مدیریت کنید.

آیا حاضرید بخشش رو از خودتون شروع کنید؟

[ایناز 981]

دقیقا گل گفتی

خدابه دادمون برسه

این بخاطرقضاوته تاخودمون تو اون موقعیت قرارنگرفتیم نمیتونیم بگیم چرافلانی این کارو نکردیااین کاروکرد