طراحی شهری در بوستون

[Mohammad Aref 120452]

در مرکز شهر بوستون ادغام سبک ها و روش های گوناگون معماری صورت می گیرد. این روش های معماری شامل دو یا سه شیوه از اوایل، اواسط و اواخر قرن نوزدهم و دو سبک معماری قرن حاضر یعنی سبک های مدرنیسم و پست مدرنیسم ،ساختمان های مرتفع و ساختمان های کم ارتفاع، می باشد، که با هم تلفیق شده اند. این مساله واقعا جالب و فوق العاده است که همه این سبک های مختلف معماری و سایز های گوناگون ساختمان ها با هم تلفیق شوند و این طور کاملا با هم تطابق و سازگاری داشته باشند. این امر در واقع نتیجه پشتکار و همت معماران و طراحی شهری منسجم و مستحکم و خط مشی های اصولی معماری و کمی هم شانس و اقبال می باشد.

 

سبک معماری بوستون در گذشته(سمت چپ) و حال(سمت راست)

 

پروژه "رویز وارف" یکی دیگر از گام های اساسی و کلیدی در شهرسازی بوستون بود. این پروژه در سال 1990 تکمیل شد و در رابطه با اراضی و ساختمان سازی در حاشیه رودخانه ای که از میان شهر عبور می کرد، بود. این اولین پروژه چند منظوره در بوستون بود. در واقع تمامی پروژه هایی که پیش از آن در بوستون راه اندازی شده بود فقط یک هدف را دنبال می کردند و برای یک هدف و مورد استعمال خاص در نظر گرفته شده بودند، مانند :ساختن یک اداره در یک مکان خاص و یا ساختن یک ساختمان در جایی دیگر و یا ساختن یک مرکز تجاری که همه مشخص بود به چه منظوری از آنها استفاده می شود. پروژه "رویز وارف" از این نظر که یک پروژه چند منظوره در رابطه با اراضی ساحلی رودخانه بود بسیار جالب و شگفت انگیز می بوده است.

 

کارشناسان شهری طی این پروزه زمین های حاشیه رودخانه ها را تفکیک کرده و هر قسمت را به فروش رساندند. آنها به صاحبان اراضی گفتند که می بایست در این زمین ها هتل، آپارتمان و یا مراکز اداری _با رعایت صول ساختمان سازی_ بسازید، همه منازل اطراف رودخانه تخریب شده و به مکان های تفریحی عمومی تبدیل شدند. هم اکنون پارک ها و پیاده رو های زیبایی در محوطه حاشیه رودخانه ساخته شده که مردم به تفریح و قدم زدن در آنها می پردازند. این پروژه انجام گرفت و بسیار موفق بود.

 

این پروژه هم یکی دیگر از پروژه های کوچک اما موفق بود که همه گستره شهر را در بر نمی گرفت و با اهداف و قواعد خاص اجراشد. در واقع تمامی پروژه های کوچک اما موثر معماران و شهرسازان مستعد بود که وقتی در کنا هم قرار گفتند توانستند شهر را به صورتی که امروزه می بینیم در آورد.

 

یکی دیگر از این پروژه های کوچک که بسیار هم موفق بود، پروژه ساخت پارکینگ دو یا سه طبقه بود که به جای گاراژ پارکینگ تاریک و وحشتناکی که در دهه 50 ساخته شده بود، بنا شد. مهندسین این گاراژ را خریداری کردند و سپس آن را تخریب کردند. به اندازه پنج طبقه زیر زمین را حفر کردند و یک پارکینگ پنج طبقه زیر زمینی ساختند. روی آن یک پارک و یک مرکز تفریحی و یک رستوران کوچک ساختند.

 

بنابراین با کمک معماران و مهندسین ناظر یک پارک کوچک حدودا 90 متری را بروی بخش بالایی پارکینگ بنا شد که در نوع خود یک پروژه موفق محسوب می شد. در این پارک درختان زیبا و بزرگی ساخته شد و در کنار آن یک کافی شاپ کوچک ساخته شد که در آن روزنامه فروخته می شد و زمین های اطراف آن چمن کاری شد. بدین ترتیب ناحیه کوچک و در عین حال زیبایی در میان ساختمان های بلند اداری منظره جذابی را به شهر بخشیده است مردم می توانند لحظاتی را فارغ از کار و مشغله در این پارک، رستوران و کافی شاپ سپری کنند.

 

این پارک همیشه شلوغ و پر رفت و آمد است چرا که مساحت آن کم است و در منطقه پر ازدحام شهر ساخته شده است. این پروژه سومین درسی بود که آموختیم و آن این بود که به جای پروژه های گسترده، نسنجیده، وقت گیر و پر هزینه زمان را صرف پروژه های کوچک اما جالب، خلاق، مستحکم و اصولی کنیم.

 

یکی از مهندسین پیشگام در این عرصه می گوید: "هیچگاه یک پروژه عظیم را با تفکر نا چیز طراحی و اجرا نکنید."

 

اگر چه پروژه شاهراه مرکزی شهر یک پروژه بسیار سنگین و عظیم بود ولی کارشناسان و مهندسین بسیاری در مورد چگونگی احیا و آبادسازی اراضی تفکر و با یکدیگر مشورت کردند. .ولی باید اذعان کرد که واقعا مشکل است که از نو یک شهر را دوباره به طور منسجم و همبافت با ساخت پارک ها و فضای سبز بازسازی کرد. طی این پروژه می بایست در بوستون با تمسک به سبک ها و شیوه های نوین معماری پارک ها، موزه ها و امکانات رفاهی_تفریحی جدید احداث کرد. اما تمامی این ساحتمان ها باید کوچک و در اندازه ساختمان های حاشیه رودخانه باشند. در واقع احتیاجات و ملزومات قدیمی و جدید را باید در هم آمیخت.

 

این پروژه به نیمه رسیده است. چهار سال بر روی آن کار شده است و چهار سال دیگر تا اتمام پروژه زمان لازم است. تا کنون هیچ کدام از نماهای بیرونی گشوده نشده است. شاهراه اصلی شهر-سنترال آرتری- هنوز برقرار است. در زیر سطح زمین تونلی که در حال ساخت است مانند یک شهر کامل ساخته شده از آهن و پولاد است که در زیرزمین ساحته شده باشد. چندین پل عظیم در این تونل طراحی شده که از حجم ترافیک راه خروجی تونل می کاهد. در هر حال باید گفت که آخرین پیشرفت های روز در ساخت این تونل اعمال شده است.

 

کارشناسان شهری بوستون بر این عقیده اند که خیلی خوش شانس بوده اند که تجربه بیست سال گذشته را در چنته دارند و با توجه به آن دریافتند که بوستون از نظر ساختار شهری چگونه است و چگونه می بایست طراحی شود.

 

بنابراین زمانی که تصمیم به طراحی پروژه حاشیه رودخانه و همچنین اسکله گرفتند توانستند به خوبی از عهده آن بر آیند.

 

ناحیه کنار دریا که چند صد هکتار مساحت دارد قبلا یک محوطه خالی و متروکه بوده است که اکنون در آن پارکینگ ساخته شده است. در این بندرگاه ده هزار نفر مشغول به کار هستند. از این ناحیه وسیع تنها 300 آکر (هر آکر معادل 4047 متر مربع است) آن به اسکله تجاری و اقتصادی تعلق دارد. یک شرکت ساختمان سازی از نیویورک مسوولیت این پروژه را بر عهده گرفت این شرکت تاکنون چندین پروزه اسکله سازی را در سراسر جهان با موفقیت به انجام رسانده است. اگر چه کارشناسان شهری بوستون هم در این طرح فوق العاده مشارکت دارند.

 

اولین گام ساخت سالن مرکزی اجلاس و کنگره ها در حاشیه کنار دریا بود. در بوستون کنگره ها و گردهمایی های بزرگ و متعددی برگزار می گردد و مردان و زنان و کودکان بسیاری در این کنگره ها شرکت به هم می رسانند. چرا که این شهر اماکن بسیاری برای دیدن دارند. تلاش های بسیار صورت گرفته است تا بازدید کنندگان در مواقعی که در اجلاس نیستند هم به طریقی سرگرم شوند. سالن مرکزی اجلاس هم اکنون در حال ساخت است. این پروژه 800 میلیون دلار هزینه در بر دارد و کا راجرایی آن دو سال به طول خواهد انجامید.