.FatiMa 36559 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۰ جین کلود دنا دی گلیبن [TABLE] [TR=class: Break] [/TR] [TR] [TD=align: center] [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd][/TD] [TD=align: center] همسر و همکار کریستو ولادیمیرف یاکوویچ Christo Vladimirov Javacheff؛ جین کلود دنا دی گلیبن jeanne-claude Denat de Guillebon دسامبر امسال به دنبال انوریسم مغزی از دنیا رفت، او سال های سال در کنار همسرش به عنوان یکی از پیشگامان جنبش هنر محیطی شناخته می شد. در اطلاعیه ایی که بر وب سایت شخصی این دو منتشر شده به این نکته اشاره رفته است که جین کلود تا اخرین لحظات نسبت به تعهدات حرفه ایی اش پاینند و دنبال اتمام کارهای ناتمامشان بوده است، این دو در سال 1958 در پاریس یک دیگر را ملاقات کردند و از ان پس خلق اثار هنری شان را با یک دیگر پی گرفتند، اثاری که از میان ان ها، و شاید شناخته شده ترینشان در ایران بتوان، به پروژه "دروازه ها" در سنترال پارک نیویرک و "بندستاگ بسته بندی شده" در برلین اشاره کرد.[/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd][/TD] [/TR] [TR=class: Break] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [TR] [TD] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] پروژه دروازه ها در سنترال پارک نیویرک [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] بندستاگ بسته بندی شده در برلین [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] چترها اجرا شده در ژاپن و امریکا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] جزایر محصور میامی فلریدا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پروژه پُـــنِف یا پل نوی بسته بندی شده در پاریس [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] حصار متحرک در کالیفرنیا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] غشای دره ایی [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 9 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۰ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd][/TD] [TD=align: center] لوییس بورژوا؛ هنرمند و مجسمه ساز فرانسوی در سن 98 سالگی پس از یک سکته قلبی درگذشت. وی در 25 دسامبر 1911 در پاریس متولد شد و در سال 1938 به ایالت متحده نقل مکان نمود؛ جایی که در ان تعداد بی شماری اثر هنری عمیقا قدرت مند و پراحساس تولید کرد، اثار هنری ایی که غالبا ریشه در واکاوی ترومای دوران کودکی و جنسیتش دارند. رابطه او با پدرش ، به سبب خیانت های پدر به مادر، هیچ گاه رابطه راحتی نبود. بورژوا تا سال 1938 در پاریس به تحصیل در رشته هنر پرداخت و پس از ان با تاریخ نگار هنر زاده امریکا؛ رابرت گلدواتر ازدواج کرد و در نیویرک اقامت گزید. او در سال 1951 شهروند امریکا شد و تا سال 1973 که همسرش را از دست داد صاحب سه فرزند شده بود؛ فرزند سومش مایکل در سال 1990 از دنیا رفت اما او تا انتهای عمر به همراه دو فرزند دیگرش؛ الن و جین لوییس به زندگی ادامه داد. اولین نمایشگاه های او از اثار پیکره تراشی اش در 1949 و 1950 برگزار گردید؛ گروهی از شمایل های بلند انتزاعی، تا اندازه ایی شبیه به گیره های لباس خیلی بزرگ تراشیده شده از چوب بالسا به سبب نرمی و انعطاف پذیری شان. در نگاه اول به نظر می رسید پیکره ها کامیا از جاکومتی Giacometti الهام گرفته باشند، اما به ظن تمامی منتقدان و متخصصین حقیقتی اصیل در تمامی ان ها موج می زد. پس از 1950 بورژوا برای یک دهه هیچ نمایشگاهی برگزار نکرد ولی در سال 1960 موزه هنرهای مدرن MoMA (The Museum of Modern Art) یکی از قطعه مجسمه هایش را که در موزه هنر ویتنی Whitney به نمایش درامده بود خریداری کرد، موزه هنرهای مدرن در سال 1982، زمامی که بورژوا 70 سالگی را پشت سرگذاشته بود مروری بر اثارش را برگزار کرد، او هم اکنون مرزهای شهرت را پشت سر گذاشته بود. او از اواخر دهه 1990 ایده عنکبوت را در مرکز توجه خود قرار دارد، این روند ان چنان اثارش را تحت اشعاع قرار داد که برخی او را بانوی عنکبوتی نامیدند، غالب اثار متاخر او در تیت مدرن TATE ، موزه گگنهایم به نمایش درامده اند.[/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd][/TD] [/TR] [TR=class: Break] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 7 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مهر، ۱۳۹۰ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd][/TD] [TD=align: center] خاطره جان کاپلیسکی؛ معمار اینده، عنوان نمایش گاهی است که در موزه طراحی لندن برگزار خواهد شد و در ان برخی از اثار این معمار فقید مرور خواهند شد و مورد بررسی قرار خواهند گرفت. جان کاپلیسکی معمار اهل چِک که اوایل سال گذشته فوت کرد، به سبب بسیاری از اثار مشهور و بناهای متین و در عین حال پرصلابت مبتنی بر نظام اینده اش مورد احترام غالب طیف های معماری است، زمین کریکت لُرد که در برگیرنده جای گاه مطبوعاتی مخصوص پوشش مسابقات است و جایزه استرلینگ را از ان خود کرده؛ اولین پروژه مهمی است که او با شریک سابقش؛ آماندا لِوِِت به انجام رساند. طراحی های او صرفا به ساختمان محدود نمی شود؛ جواهرات، لباس های زیر زنانه، ماشین های برقی و اتومبیل های خورشیدی از دیگر علایق او در حوزه طراحی بوده اند، نمایشگاه نیز ان گونه که برگزار کنندگان می گویند، محملی خواهد بود برای پاسداشت اثار با ارزشِ طراحیِ به یاد مانده از این معمار فقید؛ هدف اتووود از پوشش خبری این روی داد نیز جدا از رسالت خبررسانی و اشنا کردن مخاطبان با این معمار کمتر شناخته شده و نامتعارف، بسترسازی برای معرفی و بررسی اثار این معمار در اینده نزدیک است.[/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd][/TD] [/TR] [TR=class: Break] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] - [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 7 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 22 آبان، ۱۳۹۰ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd][/TD] [TD=align: center] منیکا پیژن؛ سردبیر سابق ارکیتکچرال دیزاین و موسس ارشیو دیجیتال پیژن در سن 96 سالگی درگذشت، او از شخصیت های تاثیرگذار مدرنیسم پس از جنگ و از نظریه پردازان واضع گفتمان معماری بریتانیا طی چندین دهه به شمار می رود. او رابطه ایی بی نهایت نزدیک با لکربوزیه، لودویگ میس ون دروهه، باکمینستر فولر، لویی کان، والتر گروپیوس و دیگر سرامدان معماری مدرن داشت، همین ارتباطات فراگیر او را مجاب کرد که پی گیر برگزاری همایش اتحادیه جهانی معماران و اولین کنگره بین المللی معماری مدرن بعد از جنگ جهانی دوم باشد او به همراه الدو ون اِیک، الیسن و پیتر اسمیتسن پس از برگزاری کنگره دهم سیام تیم ده را به راه انداختند تا به گمان خودشان از ره یافت شهری کنگره بین المللی معماری مدرن کناره بگیرند. به دنبال شک نفتی دهه 70 و تمایل آرکیتکچرال دیزاین به تعقیب ره یافت های صرفه جویانه در حوزه معماری و یافت سبک های جای گزین زیست و پس از ان فروش مجله به اندرس پاپاداکیس و بروز جهت گیری پست مدرنیستی مجله، پیژن بیش از پیش از آرکیتکچرال دیزاین فاصله گرفت. به دنبال یک چنین محدودیت هایی پیژن از سال 1979 شروع به انجام مصاحبه هایی با معماران شناخته شده نمود، مصاحبه هایی که صدها ساعتشان اکنون بر برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام بارگذاری شده اند، او اعتقاد داشت که تنها خواندن و مطالعه اثار فاخر معماری نمی تواند کنه طرح را بر مخاطب بگشاید بلکه شنیدن توصیف معمار از فرایند طراحی و اجرا و بحث پیرامون ان چه بر پرژه رفته است نیز می تواند راه گشا باشد؛ این گونه بود که ضبط اوای پروژها او را تا دم مرگ درگیر خودش ساخت.[/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 7 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 28 مرداد، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] ان تینگ، معمار و نظریه پرداز معماری در سن 91 سالگی چشم از جهان فروبست، در خانه اش در مارین کانتیِ کالیفرنیا. نوشته های تاثیرگذار وی بر معماری هندسی، راه گشای استفاده از نظام های ریاضی در فرایند ساخت بود، یک رویکرد تکنیکی نسبت به طبیعت که همچنان در اتلیه ها و کتب معماری مد نظر می اید. خانواده ان تینگ اهل بستن بودند اما او در 1920 در چین متواد شد، اما سرنوشت برای او اینده ای دیگر رقم زد، او می رفت تا تبدیل به یکی از پرکارترین و سخت کوش ترین و احتمالا نادیده گرفته شده ترین نظریه پردازان معماری قرن بیستم گردد، او و تلاش هایش همچون ماریون ماهونی گریفین زیر سایه مردان همکارشان دفن شد خود اودر مصاحبه ای ساداوری می کند در سال 1949 او، به عنوان فارغ التحصیل مدرسه معماری دانشگاه هاروارد، توسط متولیان در ازمون اعطای مجوز طراحی مردود اعلام شد، چرا که وی تنها زن شرکت کننده در ازمون بود و تا پیش از ان هیچ زنی اقدام به شرکت در این ازمون نکرده بود. تینگ برای 15 سال در اتلیه لویی کان در فیلادلفیا مشغول به کار بود، علاقه وی به احجام افلاطونی، استاد معماری را مجبور به استفاده از اشکال خالص هندسی در اثارش نمود و البته این تنها جنبه همکاری این دو با هم نبود، او در سال 1953 برای لویی کان ـ که در ان زمان با استر زندگی می کرد ـ یک دختر به دنیا اورد، این رسوایی تینگ را راهی رم کرد، جایی که رویدادهایش را در کتابی تخت عنوان یادداشت های رم که به سال 1997 به چاپ رسید مستند ساخت، کتابی مشتمل بر نامه هایی که در ان برهه از لویی کان دریافت می کرده است. اما تاثیر معمارانه تینگ بر اثار برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام را به سادگی می توان در شبکه مثلثی سقف گالری هنر دانشگاه ییل که بر اساس چهاروجهی ها شکل گرفته است مشاهده کرد، از دیگر اثاری که می توان رد تینگ را در ان ها به شدت به نظاره نشست حمام ترنتون است؛ چیدمانی ساده از چهار مکعب. این تاثیر انچنان قوی است که باک مینستر فولر، ان تیگ را "استراتژیست هندسی کان" می خواند، اما اوج تبلور تینگ در اثار کان را می توان در اثری ساخته نشده تحت عنوان برج شهری فیلادلفیا مشاهده کرد، اثری که بعدها منبع الهام گروه های پیشرویی همچون برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ها در طراحی برج های بلند مرتبه کلان سازه ای و ریزپرداخت شده قرار گرفت. تینگ پس از قطع رابطه با لویی کان برای سه دهه در دانشگاه پنسیلوانیا مشغول تدریس شد، یک سال پیش از مرگش، موسسه گراهام در شیکاگو نمایشگاهی برگزار کرد برای مرور بر اثارش در وصف ان نمایشگاه برخی منتقدین نوشتند او توانست چهاروجهی هاف دوازده وجهی ها و بیست وجهی هایی بسازد که بتوان در ان ها زیست و در عین حال بدان ها همچون پلی میان امر باستانی و امر نو نیز نگریست. نبوغ تینگ در فهم هندسی از فضا را می توان در الحاقیه ای که برای خانه خودش در فیلادلفیا طراحی کرده نیز مشاهده کرد، در شومینه، پلکان، اشپزخانه و سقف این حجم الحاقی. کارتر ویسمن، نویسنده کتاب بیوگرافی لویی کان تحت عنوان" برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام " در مورد او می گوید:"او قربانی زمانه خود بود، قربانی زیبایی و زن بودنش، میراثی که حملش در ان برهه بی نهایت خطیر بود، مخصوصا برای کسی که همیشه بالاتر از امواج شنا می کرد". [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] ان تینگ در استودیو لویی کان [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ان تینگ، نشسته بر مبلی طراحی شده توسط خودش [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برج شهری فیلادلفیا، ان تینگ و لویی کان، برج بعدها مرجعی شد برای اینده گراهای دهه 60 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مدلی از خانه ای که هرگز ساخته نشد [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] مدلی از خانه ای که هرگز ساخته نشد [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] پله کان الحاقی به خانه شخصی ان تینگ در فیلادلفیا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] اشپزخانه طراحی شده توسط ان تینگ در خانه شخصی اش در فیلادلفیا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] شومینه خانه شخصی ان تینگ در فیلادلفیا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] سقف الحاقیه طراحی شده توسط ان تینگ، خانه ی شخصی [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] اتاق کار ان تینگ [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ان تینگ و محسن مصطفوی در هاروارد [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] یادی از لو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ان تینگ در میانه اثارش در نمایشگاه هندسی مسکونی [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] و دیگر هیچ . . . [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 3 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 مهر، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] اریک هابسبام، از برجسته‌ترین مورخان و روشنفکران معاصر، امروز اول اکتبر ٢٠١٢ درگذشت، در اثر ابتلا به ذات الریه درگذشت. زندگی و آثار او متاثر از دلبستگی و تعهدش به سوسیالیسم رادیکال بود.در زندگی‌نامه‌ای که در ٨٥ سالگی‌اش به قلم خودش انتشار داد نوشته بود: "من به نسلی تعلق دارم که انقلاب اکتبر برایش امید جهان بود." او در سال ١٩١٧، سال انقلاب روسیه، در اسکندریه مصر، که در آن هنگام تحت‌الحمایه بریتانیا بود، در خانواده ای یهودی از طبقه متوسط به دنیا آمد. پدر او تاجری بریتانیایی و مادرش هم نویسنده‌ای اتریشی بود.هابسبام، که پدر و مادرش را در رکود بزرگ اروپا از دست داده بود و با عمویش در برلین زندگی می‌کرد، ١٤ ساله بود که به حزب کمونیست پیوست. بعدها در دهه هشتم زندگی، گفت: "هر کس با چشم خودش شاهد اوج‌گیری هیتلر می‌بود، زندگی سیاسی خود را ناگزیر تحت تاثیر آن شکل می‌بخشید، و پسری که در آن دوران شکل گرفت هنوز جایی درون من است و خواهد بود." هابسبام در ١٩٣٣ به بریتانیا رفت، در لندن تحصیل کرد و سپس در کمبریج، که اتحاد جماهیر شوروی دوستدارانی بسیار در آن داشت، بورس تحصیلی گرفت. خوش‌اقبال بود که پیش از بنا شدن دیوار برلین و اوج‌گیری جنگ سرد در کالج برکبک لندن به استادی پذیرفته شد، اما تا حدی به دلیل گرایش سیاسی‌اش تا سال ١٩٧٠ به مرتبه پروفسوری ارتقا پیدا نکرد. اولین اثر عمده‌اش "یاغیان کهن"، که درباره راهزنان اروپا بود، در سال ١٩٥٩ منتشر شد.هابسبام در دهه ١٩٦٠ جایگاه پذیرفته‌شده‌ای به عنوان یک تاریخدان در جهان پیدا کرد. چهار کتاب عصر انقلاب، عصر سرمایه، عصر امپراطوری و عصر نهایت‌ها سهم اصلی را در شهرت او داشتند. او در کتاب‌هایش نه بر زندگی شاهان، ملکه‌ها و دولتمردان، که بر نیروهای اقتصادی و اجتماعی که به رفتار سیاسی آنان جهت می‌داد تمرکز می‌کرد.هابسبام می‌گفت در زندگی خود "تقریبا عجیب‌ترین و هولناک‌ترین قرن تاریخ بشر" را پشت سر گذاشته است. اریک هابسبام در غالب مواقع بابت اکراهش نسبت به محکوم کردن انحصارگرایی‌های کمونیسم مورد انتقاد بود.اگرچه که او تا پیش از انحلال حزب کمونیست بریتانیا در سال ١٩٩١، کارت عضویت این حزب را در جیب داشت، خودش می‌گفت عملا در ١٩٥٦ و وقتی که تانک‌های شوروی قیام مجارستان را در هم شکستند و خروشچف از فجایع استالینیسم پرده برداشت، دست از عضویت حزب کمونیست کشیده بود.هابسبام سال‌ها با نام مستعار فرانسیس نیوتون مطالبی در نقد و بررسی موسیقی جاز می‌نوشت. اریک هابسبام از نظر اهمیت در تراز تاریخ نگارانی همچون فرناند برودل، کریستوفر هیل، ارنست بلوخ، لوسین فبر، بندیک اندرسون و ژاک لوگوف قرار دارد، اما در میان ان ها برای مخاطب فارسی زبان اشناترین است، از او چهارگانه برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ، برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ، برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام و برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام که به تاریخ قرن بیستم می‌پردازد، به فارسی ترجمه شده است. همچنین "ملت و ملی‌گرایی"، "جهان در آستانه قرن بیست و یکم" و " برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام " از دیگر کتاب‌های او است که در ایران ترجمه و منتشر شده‌اند. هابسبام بر این باور بود که شکست فاشیسم خدمت بزرگ کمونیسم به جهان بوده و تا روزهای پایان عمرش هم بر نقد سرمایه‌داری اصرار داشت. او می‌گفت: "هنوز هم باید بی‌عدالتی اجتماعی را محکوم کرد و به مبارزه‌اش رفت. جهان به خودی خود جای بهتری نخواهد شد." خانواده اش در بیانیه ای که به سبب فوتش منتشر کردند اورده اند" فقدان او نه فقط ضایعه ای برای همسرش مارلین، که پنجاه سال با او زندگی کرده است و نه تهنا ضربه ای به سه فرزند و هفت نوه و نبیره اش خواهد بود، که خسرانی بزرگ برای هزاران خواننده و دانشجویی است که در سراسر دنیا مخاطب اثارش بودند." جدا از کتاب صنعت و امپراتوری که در ان هابسبام تاثیر صنعتی شدن بر شهر را از نمای نزدیک تحریر می کند، در مابقی اثار او نیز مکان و مرور رویدادهای غالب بر ان جایگاه ویژه ای دارد، یادداشت " برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام " نمونه ای از وام گیری های تاریخی مبتنی بر تعامل مکان و رویداد است، که در ان بخشی از استنادات از کتاب عصر بی نهایت های اریک هابسبام اخذ شده است. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] یکی از اخرین تصاویر موجود از اریک هابسبام که در سپتامبر 2012 برداشته شده است برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 3 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 10 آبان، ۱۳۹۱ [TABLE] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ، معمار، هنرمند و نظریه پرداز معماری، امروز در سن 72 سالگی، حین خواب در نیویرک درگذشت. وودز بیشتر به سبب بازسازی و بازْتصور شهرهای در بحران شناخته شده است. اسکیس های خیالی و محتوای سیاسی اثارش عمیقا ساخت اثارش را سخت ساخته بود، اخرین اثر او "پاویون نور" که به وسیله دوستش استیون هال به او سفارش داده شد، امسال پایان یافت. وودز، در وبلاگش این پاویون را در قامت فضایی "طراحی شده جهت بسط دامنه و عمق تجربه ما. این تنها و عمیق ترین هدف و در عین حال تنها کارکردش می باشد. اگر کسی بخواهد تنها و تنها یک دلیل، فقط یک دلیل، برای اثبات چرایی خلق چنین فضای تجربی در بافت یک چنین پروژه بزرگ توسعه شهری بیاورد، ان دلیل این خواهد بود: تغییرات سریع در دنیای ما، به طور ثابت ما را با چالش های جدیدی در مواجه با مفاهیمی همچون فهم و کنش قرار خواهد داد و ما را برای مواجه با ابعاد جدیدی از تجربه تشویق خواهد کرد." و به واقع تبلور یک چنین کیفیتی بود که تمام اثار وودز را متمایز می سازد و شاید از همین روست که جف منوف، نویسنده وبلاگ BLDGBLOG اثار وودز را :"علامت تعجبی می داند در پایان جمله ای که بر قرار ان تخیل معمارانه، فارغ از تمام قیود مالی و توتم غیر قابل ساخت بودن، بایستی، همیشه، به چالش کشاننده باشد. هر کسی باید بتواند ساختارها و فضاهای کاملا نوینی بدون دیوار تصور کند که که عمیقا بتواند امکانات محیط مصنوع را بازْسازی نماید و اگر چنین است بایستی به سیاره ای که بر ان ایستاده ایم مجددا بیاندیشیم." وودز در 1940 در میشیگان متولد شد بین سال های 194 تا 1968 در دفتر ارو سارینن مشغول کار شد، از 1976 تمرکز خود را بر معماری تجربی و کانسپچوال متمرکز ساخت؛ معماری ای که به گمان خودش به ما فرصت تجربه نوعی از فضا را می دهد که پیش از این تجربه نکرده ایم، روندی که عملا منجر به بنیان گذاری موسسه پژوهشی معماری تجربی در سال 1988 گردید. وودز همچنین به عنوان استاد مدعو در بسیاری از دانشکده های مهم معماری از بارتلت تا هاروارد تدریس کرده است. اخرین عنوان او مدرس معماری در کوپر یونیون در نیویرک بود، جایی که در ان به قول مایکل کیملمان؛ منتقد نیویرک تایمز تا اخرین نفس درس می دهد. او در اخرین پستی که بر وبلاگش نهاد به این مسئله اشاره کرد که از نظر سلامتی در وضعیت چالشی است و زمان و انرژی اش محدود است؛ پیش درامدی بر مرگی در خواب در نیویرک طوفان زده. [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 3 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 22 آبان، ۱۳۹۱ [TABLE] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] گائه آولنتی معمار و طراح ایتالیایی که با طراحی داخلی گالری هنر پاریس ؛ موزه دو اُرسی ؛ شناخته شده است در سن 84 سالگی درگذشت. آولنتی به عنوان یک معمار در میلان آموزش دید اما در طول دوره تحصیلش به طراحی مبلمان ، نمایشگاه ، نورپردازی و طراحی دکور هم پرداخت . پس از فارغ التحصیلی ، با سمت مدیر هنری در مجله طراحی کازابلانکا مشغول به کار شد و در میلان و ونیز به تدریس معماری مشغول شد. از 1960 به طراحی تعدادی از قطعات برای مارک های معتبر مبلمان ایتالیایی همچون زانوتا ، ریناسنت و فونتانا آرت پرداخت. طراحی آولنتی برای موزه دو اُرسی در سال 1980 برگرفته از تجربیاتش در طراحی گالری های قبلیش بوده است ؛ همانند طراحی فضایی در موزه ملی هنرهای مدرن در موزه پمپیدو در پاریس ؛ بازسازی گراسی پلازا در ونیز ؛ موزه هنرهای آسیایی در سان فرانسیسکو و موزه هنر بین الملل کاتالونیا در بارسلونا. وی پس از تحمل یک بیماری طولانی مدت ، در تاریخ 31 اکتبر در خانه اش در میلان درگذشت. [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 16 آذر، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3][/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd][/TD] [TD=align: center] پس از تحمل عوارض ناشی از یک بیماری کلیوی بلند مدت؛ معمار برزیلی؛ برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام در ریو دو ژانیرو چشم از جهان فروبست. برای 104 سال، اسکار ریبریو دی المیدا نیمیر سوارس زندگی ای پر تلاطم را زیست. او در ریو متولد شد و مشارکتش در ساخت ساختمان سازمان ملل در نیویرک به سال 1947 او را به شهرت رساند و مشارکت در طراحی و ساخت بخش عظیمی از برازیلیا نیز بر شهرتش افزود. او که در سال 1988 موفق به دریافت جایزه پریتزکر گردید سبک معماری اش را اینگونه توصیف می کند:"من اگاهانه تمجید و پرستش زوایای راست گوشه را به کناری نهادم و از صمیم قلب و با تمام وجود خود را مستغرق دنیای منحنی ها نمودم". نیومایر از ان جمله معمارانی است که در کشور خودشان عمیقا دوست داشته می شود و در میان مردم شناخته شده است تا جایی که او را در قامت یک آیکن می بینند. او که همیشه انگیزه و راهنمایی بوده است برای پیروانش، اول یک برزیلی است و بعد معمار. به گفته خود او "خیلی مهم است که معمار نه فقط به معماری که به حل مشکلات توسط معماری بیاندیشد. نقش معمار جنگ برای ساختن دنیای بهتر است؛ جهانی که در ان معماری به همه و نه به قشری خاص، تعلق دارد. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd][/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] گفت و گو با مرگ ـ اسکار نیمیر ـ 1907-2012 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] گفت و گو با مرگ ـ اسکار نیمیر ـ 1907-2012 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] گفت و گو با مرگ ـ اسکار نیمیر ـ 1907-2012 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] گفت و گو با مرگ ـ اسکار نیمیر ـ 1907-2012 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] گفت و گو با مرگ ـ اسکار نیمیر ـ 1907-2012 [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیا؛ دید کلی [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیاـ کنگره ملی [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیا کاخ ریاست جمهوری [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیا کاخ ریاست جمهوری [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیا کاخ ریاست جمهوری [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیا ـ کتدرال [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیا ـ کتدرال [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیا ـ موزه ملی [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیا ـ مجتمع فرهنگی جمهوری [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] برازیلیا ـ موزه ملی [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] موزه نیومایر [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 21 دی، ۱۳۹۱ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] در آنچه قبلاً آلمان شرقی بود, هنرهای بصری کارکردی اصلی در بهبود تصویر جامعه ی سوسیالیستی داشت. رئالیسم سوسیالیستی یک دستور از جانب قدرتی بود, که واقعیت منوط به اسطوره ی کارگر را بزرگنمایی می کرد. هنر در درک چیزهایی که می توانست برای اهداف آموزشی ابزاری شود آسان بود. حال در این شرایط هنرمندها واقعاً می توانند هنرمند باشند؟ سیبل برگمن قطعاً موفق به انجام این کار شد. در درون محدودیت های موجود عکس های او بر لحظات آرام متمرکز بود؛ نه بر نمادهای کلان مدنظر حزب یا ژست ها ی بزرگ در جمهوری دموکراتیک آلمان. جایی که او بزرگ شد و سال ها کار کرد. و هیچ وجه اشتراکی با آنجا نداشت. او می گوید وقتی به گذشته باز می گردد می بیند که وضعیت به سختی آثارش را تحت تأثیر قرار داده است: " من همیشه بدون توجه به محدودیت های دولت کار می کردم و به سانسور اهمیت نمی دادم." سیبل برگمن برای مجله ها و روزنامه هایی با محوریت فرهنگی عکاسی می کرد که تعمداً مایل به تطابق با ایدئولوژی غالب نبودند. او در نتیجه قادر به شکستن اصطلاحات تصویری مرسوم و خوشبینی اجباری آن بود. او از زیر بار ایده های ممنوع به واسطه ی انتخاب عکس های مد و تصاویر هر روزه از محیط اطرافش شانه خالی می کرد. در یک جهان مشروط سیبل برگمن به دنبال درونمایه هایی که فردی, غیر مانوس و در زمان هایی دیوانه وار بودند, می گشت. تصویرهای او جهت خاصی از زندگی روزمره را آشکار کرد, اما هرگز به شکل کاملی آن را در معرض نمایش نگذاشت. به مدت 28 سال, سیبل برگمن با مربی و همراهش آرنو فیشر در برلین شرقی در یک آپارتمان واقع در منطقه ی شیفباوردام در حاشیه ی رودخانه ی اشپری زندگی کرد. او از بالا نگهبانان مرزی را می دید. و نظارگر تلاش هاو توقف مردم در فرار از جمهوری دموکراتیک آلمان می شد. و شاهد طلب آزادی و دست های خشن دولت بود. آپارتمان او توسط عکاسان در سرتاسر جهان دیده می شد اما برگمن اجازه ی ترک آن را نداشت." من می خواستم مسافرت کنم, این مشکل بود." عضویت او در اتحادیه ی هنرمندان بصری برای او هر دوسال یکبار یک سفر مطالعاتی به کشورهای غیر سوسیالیستی را ممکن ساخته بود. نهایتاً سیبل برگمن کشور خودش را ترک کرد. عکس های سیاه و سفید سیبل برگمن نه تبلیغاتی و نه به دنبال انتقاد از رژیم خاصی بودند." من عکس های انتقادی هم می گرفتم اما آنها کارهای اصلی من نبود. من یک مبارز مقاوم نبودم, غالباً درگیر موضوعات حاشیه ای بودم." عکس های او تکه هایی از زندگی روزمره در آلمان شرقی را نمایان می کند. و از داستان های پر امید و رویاهای در هم شکسته گذر می کردند. این تصاویر نمودگر ایده آل ها, بتها و نشانه های سوسیالیسم آلمانی, فضایی برای بازتفسیرها و تعاملات مبتنی بر خود در اواخر دهه ی 60 می باشد. آثار او از یک طرف رمانتیسم, فانتزی و رازآلود بودند و از طرفی پرتره های مشاهیر را شامل می شدند. سیبل برگمن در 3 نوامبر سال 2010 به علت ابتلا به سرطان در سن 69 سالگی از بین رفت. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] ... [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] سیبل برگمن [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 7 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [TABLE] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] کاری یورماکا به طور ناگهانی در 13 ام ژانویه 2013 از دنیا رفت، با مرگ او توئری پردازی معماری خسرانی جبران ناپذیر را تحمل خواهد کرد، چرا که او در مطالعات و پژوهش ها و نوشته هایش مرزهای تاریخ و نظریه معماری را پشت سر گذاشته بود و در وادی فلسفه نیز گام هایی برداشته بود. کتاب خانه شخصی او می توانست شهروندان یک شهر کوچک را برای ماه ها مشغول نگاه دارد. گستره علائق او از معماری تا قرون وسطی و مارکس و هگل و ویتگنشتاین را در بر می اورد. از دیگر بارزه های او که بیشتر در نوشته هایش تبلور می یابد، توان مندی او در بیان مفاهیم پیچیده به زبان اسانْ فهم است. او تمام عمر حرفه ای خود را صرف دفاع و بسط معماری پایدار در وجه صرفا زیست ْ محیطی و تکنولوژیک که در وجه معنایی و تاریخی اش نمود، یورماکا در طول حیات نه چندان بلند زیستی اش عمیقا وام دار مفهوم "شگفتی و حیرت" در بسط ارسطویی اش بود چرا که: " فلسفه با شگفتی و حیرت در برابر جهان آغاز شد، بنابراین هر انسانی به نوعی فیلسوف و تحت تاثیر فلسفه است؛ چرا که زندگی خود را هر چند ناخودآگاه، بر اساس جوابهایی که به این سئوالات بنیادین می دهد، بنا می نهد؛ با این تفاوت که فیلسوف رسمی و واقعی، این پرسش ها را به طور جدی و منظم پی گیری کرده، جواب هایی را که تا کنون داده شده است در بوته نقد نهاده و به جستجوی را ه حل های نو می پردازد. " او که در سال 1992 موفق اخذ مدرک دکترای خود گردیده بود با نوشتن کتاب هایی هم چون چشمانی که نمی بینند؛ چشم اندازی بر نظریه کارکردگرایی در معماری (2011) و هم چنین کتاب ساختن، طراحی کردن، اندیشیدن(2008) و روش های طراحی(2007) به سهم خود تلاشی سترگ در حوزه تاریخ نگاری و نظریه معماری به انجام رساند. از وی کتاب مقدماتی بر روش های طراحی [معماری] با برگردانی از کاوه بذرافکن به فارسی برگردانده شده است که به علت عدم تبلیغ مناسب بر این کتاب تقریبا نادیده گرفته شد، گویی کتاب صرفا بر اساس رعایت مناسک غالبا مالی و اعتباری اکادمیک به فارسی برگردانده شده است و قصدی بر تاثیر گذاری در حوزه عمومی معماری در میان نبوده است. [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 7 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] زندگی و کار برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام با تعدادی از مفاهیم و اصطلاحات کلیدی همچون "خروج، اعتراض و وفاداری"، "مرزشکنی"، "جانبداری از امید"، "عقده شکست"، "تعهد به شک ورزی"، "سندروم در جا زدن"، "دگردیسی مشغولیت ها"، "خطابه ارتجاع: انحراف، بیهودگی و مخاطره" و "پیامدهای ناخواسته" گره خورده است. اتو آلبرت هیرشمن در 7 آوریل 1915 در برلین متولد شد. پدرش پزشکی معروف بود و او تا 17 سالگی در دبیرستان فرانزوسیچه به مطالعه زبان های یونانی و لاتین، مذهب و اخلاق، ادبیات و ریاضیات پرداخت.هیرشمن پس از به قدرت رسیدن نازی ها در المان و خروج از المان در جست وجوی راهی برای مبارزه با فاشیسم و نازی ها بود و همین او را برای درک و تغییر جهان تحریک می کرد. این تجربه را در نخستین کتابش با عنوان "قدرت ملی و ساختار تجارت خارجی" (1945) نشان داد. پس از فرار از آلمان، ابتدا به پاریس رفت و در مدرسه عالی مطالعات بازرگانی آنجا شروع کرد به خواندن اقتصاد كه خودش می گوید آن روزها به اقتصاد به طعنه می گفتند "هنر بی نان". بعد از پاریس، در سال 1935 بورسی از مدرسه اقتصادی لندن گرفت و به آنجا رفت. او این سال را "سالی سرنوشت ساز" می دانست و می گوید آن موقع این مدرسه «به هیچ وجه کینزی نبود. برعکس، خیلی هم ضدکینزی بود.» آن جا درس هایی را با لیونل رابینز و فردریش فون هایک می گذراند. در سال 1952 به کلمبیا می رود و شروع می کند به کار کردن روی اقتصاد توسعه و توسعه اقتصادی. کتاب "استراتژی توسعه اقتصادی" (1958) را در آنجا می نویسد که به شدت در آن سال ها مورد توجه قرار گرفت. پیوندهای پیشین و پسین و مساله رشد نامتوازن از ابداعات او در این کتاب بودند. در این دوران شروع می کند به همکاری با بانک جهانی و البته در این مسیر اختلاف هایی با بانک جهانی پیدا می کند. نتیجه این دوره کاری را در کتاب "پروژه های عمرانی از نزدیک" منتشر کرده است که کتابی است خواندنی. اما شهرت هیرشمن بیشتر به خاطر کتاب "خروج، اعتراض و وفاداری" است که در سال 1970 منتشر کرد. خودش معتقد است که علاقه اش به موضوع این کتاب از زندگی شخصی اش سرچشمه گرفته است، چرا که بارها با پرسش مهمی روبه رو بوده است: "باید دست به خروج بزنم یا اعتراض؟" به راستی باید او را خارپشتی دانست که از این مفاهیم به بهترین شکل برای توضیح مسائل زیادی استفاده کرد. او در این کتاب نشان می دهد که چرا برخی مردم همچنان به نهادهای ناکارامد وفادار می مانند در حالی که برخی دیگر رویکرد اعتراض از درون را پیشه می کنند و گروهی دیگر رها کردن این نهاد را بر می گزینند. هیرشمن همان طور که در زندگی شخصی اش در حال مرزشکنی و گذر از مرزها بود، در علوم اجتماعی هم مدام به طور خلاقانه ای سرگرم این کار بود، شاید به دلیل اینکه سال های دانشگاهی اش محدود بودند. اولین منصب دانشگاهی اش را در 1958 در کلمبیا به دست آورد و بعد به هاروارد رفت. در سال 1974 به عنوان پروفسور علوم اجتماعی در موسسه مطالعات پیشرفته پرینستون انتخاب شد. ایده مرزشکنی در زندگی او نقشی اساسی دارد. "...محبوس کردن من در یك قلمرو خاص به شدت آزارم می دهد." می گفت دوست دارد مخاطره دست اندازی به رشته ای دیگر را به تن بخرد. گذر از مرزهای رشته ای و زندگی روی مرزهای میان رشته ای کار او است. در سال 1977 کتاب بی نظیر "هواهای نفسانی و منافع: استدلال های سیاسی به طرفداری از سرمایه داری پیش از اوج گیری" را به رشته تحریر درآورد. خودش بعدها در مصاحبه ای می گوید این کتاب را "ننوشتم تا بر ضد کسی بنویسم. برای من مظهر کشف مستقلانه پیوندهای موجود میان ایده های گوناگون بود. لذتی بی پایان در من دمید: فارغ البال نوشتن و کشف کردن بی هیچ اجبار برای اثبات نادرستی ایده این و آن...." این کتاب مطالعه دگرگونی های ایدئولوژیک قرون هفدهم و هجدهم است که تعقیب منافع مادی را به مثابه روشی برای اهلی کردن هواهای نفس تلقی می کرد. توسعه آمریکای لاتین و کشورهای در حال توسعه در تمام این دوران یکی از موضوعات مورد علاقه او بود. خودش می گوید ریشه نوع نگاه او به توسعه در مدرسه عالی مطالعات بازرگانی پاریس و در کلاس های درس اش با پروفسور آلبرت دیمانگوئن است. در خصوص مسائل توسعه او معتقد بود که نباید تنها آهنگ اغواگر پارادایم واحد توسعه را شنید. در علم اقتصاد هم او همین طور بینشی را داشت و بیشتر در پی یافتن استثناهای ممکن بر قاعده ها بود. عاشق این بود که سرنا را از سر گشادش بنوازد؛ چه در حوزه توسعه اقتصادی و چه در علم اقتصاد. در كتاب "پیش رفتن با جمع" در همان آغاز می گوید كه به آیا دنبال ترتیبات معكوس توسعه می گردد؟ مثلااینكه بر اساس تفكر متعارف آیا آموزش زیربنای توسعه است یا برعكس، توسعه زیربنای آموزش است؟ آیا سند داشتن زمین موجب توسعه شهری می شود یا برعكس، سند نداشتن زمین؟ عملگرایی و روش تحقیقی كه در این كتاب ارائه می كند در حوزه اقتصاد توسعه و توسعه اقتصادی كم نظیر است. مک فرسون در کتاب 500 اقتصاددان برتر هیرشمن را چنین توصیف می کند: "اگر کسی قانونی را کشف کند، او نشان می دهد کجا این قانون به کار نمی آید. . . دوست دارم استثناهای یک قاعده را برجسته کنم، اما هرازگاهی هم از آفریدن تئوری های خودم لذت ببرم." این موضوع را می توان به خوبی در مقاله درخشان "علیه خست ورزی: سه روش آسان برای پیچیده کردن بعضی مقولات گفتمان اقتصادی" دید. خودش می گوید ایده کتاب "دگردیسی مشغولیت ها: نفع شخصی تا کنش همگانی" از ایده گسترش جریانات تبادلات با کشورهای خارجی و فواید آن و قطع کردن جریان چنین تبادلاتی و فواید این کار به ذهنش رسید و چنین بود که فکر نوسان را گرفت و بعدها در زمینه مشغولیت شهروندان در امور همگانی به کارش برد. کتاب نگاهی دقیق دارد به رابطه میان سیاست و اقتصاد. چه می شود که فرد قید منافع شخصی را می زند یا از مصرف شخصی سرخورده می شود وارد عرصه سیاست و کنش همگانی می شود و دوباره اینجا هم واخورده می شود و در این مارپیچ گیر می افتد. اما " برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام " کتابی بی نظیر در حوزه اندیشه اقتصادی-سیاسی قرن بیستم. در این کتاب او هواداران سه استدلال انحراف، بیهودگی و مخاطره را مورد نقد جدی قرار می دهد و آنها را مرتجع می داند. خودش این سه استدلال را به طور خلاصه چنین توضیح می دهد: انحراف (تغییرِ پیشنهادی برای بهتر شدنْ واقعا نتیجه عكس می دهد و همه چیز را بدتر می كند)، بیهودگی (تغییر پیشنهادی كاملاناموثر خواهد بود) و مخاطره (تغییر پیشنهادی بعضی پیشرفت های قبلی را به مخاطره خواهد انداخت). شاید بتوان گفت كه مقاله ای كه در كتاب "جانبداری از امید" با عنوان "اقتصاد سیاسی و امكان باوری" نوشته به خوبی رویكرد او به علوم اجتماعی را توصیف می كند. "امكان باوری" از جنبه هنجاری به حالت امیدواری به سوی چشم اندازهای تغییرات اجتماعی سازنده گره می خورد، اما از نظر روشنفكری همچنین به گزاره ای مرتبط است كه توضیحات علوم اجتماعی موجود از وقایع به ندرت ویژگی های جالب آن وقایع را مورد بحث قرار می دهند. معمولاهمیشه چیز بیشتری برای كشف وجود دارد. امكان باوری برای هیرشمن یعنی "گستردن محدودیت های آنچه هست یا برداشت می شود كه ممكن است باشد، ولو به هزینه كاستن از توانایی ما برای تشخیص آنچه محتمل است". آخرین کتابش با نام "میل به خودبراندازی یا خودزنی" به فرآیند نقد ایده های خودش و بازنگری در آنها می پردازد. هیرشمن كار خودش را جست وجویی برای "تازگی، خلاقیت و یگانگی" توصیف می كند. یكی از ویژگی های جالب كارهای او را شاید بتوان چنین توصیف كرد: "وحدت در تنوع". خوانندگان كتاب ها و مقالات او از تنوع گسترده استثنایی موضوعات، مطالب و حتی ساختارهای استدلالی او آگاهی دارند. برای نمونه می توان داستان تاریخی همراه با جزئیات كتاب «سفرهایی برای پیشرفت» را با استدلال اساسا انتزاعی كتاب " برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام ی" یا كتاب كاملا متنی "هواهای نفسانی و منافع" مقایسه كرد و شاید همین ویژگی كارهای او بود كه باعث شد او هرگز بانی هیچ مكتبی نباشد. یكی دیگر از هنرهای او هم نامگذاری كتاب هایش بود. هنری كه كمتر اقتصاددانی دارد. نكته جالب دیگری هم كه در یكی از كتاب های او خواندم این بود كه هر وقت دو اقتصاددان همدیگر را ببینند درباره اقتصاددانان دیگر حرف می زنند. كمیته نوبل اقتصاد هم با او زیاد مهربان نبود. مالكیت كتاب را دلیلی برای نخواندن آن می دانست. آلبرت هیرشمن در روز 1۰ دسامبر 2012 درگذشت. شناخت هیرشمن در ایران را بیش از هر کس مدیون برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام هستیم؛ "خروج، اعتراض، وفاداری"، "هواهای نفسانی و منافع"، "خطابه های ارتجاع"، "گذر از مرزها" و "دگردیسی مشغولیت ها" از جمله اثاری هستند که محمد مالجو با برگردان ان ها به فارسی اقتصاد توسعه را ترازی نوین بخشید. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD=class: DataListItem] روی جلد کتاب خطابه های ارتجاع [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] روی جلد کتاب خروج، اعتراض، وفاداری [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] روی جلد کتاب دگردیسی مشغولیت ها [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] روی جلد کتاب گذر از مرزها [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] روی جلد کتاب هواهای نفسانی و منافع [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem] البرت هیرشمن با تمرکز بر مفاهیم فلسفی و تاکید بر جغرافیا اقتصاد توسعه را با رشته هایی همچون برنامه ریزی شهری و منطقه ای گره زد [/TD] [/TR] [/TABLE] برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
.FatiMa 36559 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 7 اردیبهشت، ۱۳۹۲ [TABLE=width: 0%] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [TD=align: center] معمار ایتالیایی پائولو سولری، معماری که دیدگاه هایش در مورد فرم های به لحاظ زیست محیطی اگاهانه معماری نهایتا منجر به بنیان نهادن شهر تجربی و زیست محیطی در اریزونا گردید، در سن 93 سالگی درگذشت. او در تورین متولد شد و در دانشگاه پلی تکنیک تورینو به تحصیل معماری پرداخت، پس از ان به ایرزونا امریکا نقل مکان کرد، جایی که با فرانک لوید رایت معمار بزرگ امریکایی اشنا شد و عمیقا تحت تاثیر دیدگاه های او قرار گرفت. در ایرزونا این فرصت برای او پیش امد تا ایده ارکولوژی ـ معماری ای که عمیقا اکولوژی محور است و کاهش مصرف و دورْ ریز انرژی و ذخیره اب و بالا بردن کنش دو سویه با محیط طبیعی را مد نظر می اورد ـ را پی گیری نماید. سولری در سال 1970 با عملی کردن ایده هایش، اقدام به طراحی و ساخت اجتماعی کم بیش پاد فرهنگی ارکو سانتی در صحرای فونیکس نمود. ارکوسانتی در قامت بدیلی برای زندگی حومه شهری امریکایی تعریف شد، شهر به کمک صدها دانشجوی داوطلب و ساکنان اینده خودش با هدف سکناگزینی 5000 نفر در ساختمان های در هم قفل شده ی متراکم وارد مرحله اجرا گردید. با افول جنبش هیپی ها در دهه 1960، ارکوسانتی ارام ارام جذابیت خود برای سکونت را از دست داد و سقف جمعیتی اش در دهه 70 نهایتا به 200 نفر رسید. امروز حدود 60 ساکن دائمی دارد اما هزاران دانشجو و توریست همچنان، هر ساله، برای بازدید از "ازمایشگاه شهری" پائولو سولری و کاویدن روش ها و ایده های معمار بدان جا مراجعه می کنند. پائولو سولری، در سال 1996 به عضویت افتخاری ریبا درامد و در سال 2000 جایزه شیر طلایی بی ینال معماری ونیز را به سبب یک عمر دست اوردهای فنی و علمی به دست اورد. [/TD] [TD=bgcolor: #cdcdcd] [/TD] [/TR] [/TABLE] پائولو سولری 1919 تا 2013 برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده