خطرات بی اشتهایی دختران و بانوان

[Saman_88 8,062]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

 

این دخترها از چند نظر دخترهای ایده آلی هستند ، دانش آموزان ممتازی که مسئول و خوش رفتار نیز هستند. اما…

بی اشتهایی عصبی اختلال خوردن فاجعه آمیزی است که به موجب آن جوانان به خاطر ترس وسواسی از چاق شدن به خود گرسنگی می دهند.

در اکثر مواقع این دختران هستند که به بی اشتهایی مبتلا می شوند. افراد مبتلا به این بیماری، تصویر بدن بسیار تحریف شده ای دارند. حتی بعد از اینکه آنها شدیداً کم وزن شده باشند، بازهم خود را خیلی سنگین تصور می کنند. اغلب آنها آنچنان رژیم خودخواسته ای می گیرند که در پاسخ به گرسنگی از خوردن اجتناب می کنند. آنها برای کاستن از وزن خود، شدیداً ورزش می کنند.

افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، برای رسیدن به لاغری “عالی”، بین ۲۵ تا ۵۰ درصد از وزن بدن خود را کاهش می دهند. چون چرخه قاعدگی طبیعی تقریباً به ۱۵ در صد چربی بدن نیاز دارد ، نخستین قاعدگی روی نمی دهد یا دوره های قاعدگی متوقف می شوند. سوء تغذیه موجب رنگ پریدگی ، شکنندگی و رنگ باختن ناخن ها ، موهای تیره نرم در سراسر بدن و حساسیت شدید نسبت به سرما می شود.

اگر سوء تغذیه ادامه یابد ، عضله قلب کوچک می شود ، کلیه ها از کار می افتند و آسیب مغزی جبران ناپذیر و از دست دادن تراکم استخوان روی می دهند. تقریباً ۶ درصد بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی در اثر عوارض جسمانی، با خودکشی می میرند.

فشارهای درون فرد، خانواده و فرهنگ موجب بی اشتهایی عصبی می شوند. بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، معیارهای عالی برای رفتار و عملکردهای خود دارند، از لحاظ هیجانی فروخورده هستند و از روابط صمیمانه خارج از خانواده خودداری می کنند. در نتیجه، این دخترها از چند نظر دخترهای ایده آلی هستند ، دانش آموزان ممتازی که مسئول و خوش رفتار نیز هستند. اما همانگونه که قبلاً اشاره کردیم، تصور جامعه از “لاغری زیباست” نیز در تصویر بدن نامناسب دخترهایی که زود بالغ می شوند و بیشتر در معرض خطر بی اشتهایی عصبی قرار دارند، دخالت دارد.

علاوه براین، تعامل های والد- نوجوان، مشکلاتی را در ارتباط با استقلال نوجوانان آشکار می سازند. معمولاً مادرهای این دخترها در مورد ظاهر بدن، پیشرفت و مقبولیت اجتماعی انتظارات بالایی دارند و بیش از حد محافظت کننده و کنترل کننده هستند. پدرها از لحاظ عاطفی فاصله گیر هستند.

دخترهای مبتلا به بی اشتهایی عصبی، به جای اینکه بی پرده سرپیچی کنند، این کار را به طور غیر مستقیم انجام می دهند ، یعنی لجوجانه کمال را در پیشرفت، رفتار قابل احترام و لاغری دنبال می کنند. با این حال معلوم نیست که آیا روابط والد- فرزند ناسازگارانه مقدم بر این اختلال است، در پاسخ به آن روی می دهد، یا هر دوی آنها.

چون دخترهای مبتلا به بی اشتهایی عصبی معمولاً انکار می کنند که اصلاً مشکلی وجود دارد، درمان کردن این اختلال دشوار است. معمولاً برای پیش گیری از سوء تغذیه مهلک، بستری کردن ضروری است.