Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 مرداد، ۱۳۹۰ در سی سال گذشته، تلاش های قابل توجهی برای طراحی مناسب تر شهرها صورت گرفته است. متأسفانه، منطقه بندی سنتی (تعیین کاربری و تراکم) که شیوه ای ناقص اما کاملاً قدرتمند در طراحی شهرهاست، تغییرات چندانی نکرده است. با فرض اینکه روش های تعیین کاربری زمین نیازمند تغییر است، چرا تغییر منطقه بندی سنتی تا این حد دشوار به نظر می رسد؟ موانع پیش روی اصلاح قوانین منطقه بندی عمدتاً سیاسی، اجتماعی و اقتصادی اند و معمولاً ارتباط چندانی با علم شهرسازی ندارند. به لحاظ تاریخی، اصلاح قوانین و مقررات منطقه بندی نیازمند اجرای اقدامات حقوقی و رهبری نیرومند اجرایی است. از آنجا که همواره نقطه نظرات سیاسی قوی در مخالفت با تغییرات مطرح شده در مدیریت زمین وجود دارد، اکثر مقامات منتخب و انتخاب کنندگان آنها از اندیشیدن به چنین تغییراتی سر باز می زنند. منطقه بندی از این جهت بسیار موثر است که با نقشه برداری از منطقه و تهیه دستورالعمل های کاربری زمین، نوع کاربری و ضوابط ساخت و ساز تعیین شده و ویژگی آتی محیط فیزیکی، همراه با ارزش بالقوه اقتصادی آن کاملاً مشخص می شود. به عنوان مثلا، ارزش زمین منطقه بندی شده با تراکم کم، کمتر از زمین مشابه با تراکم بالا بوده و همین زمین با کاربری تجاری دارای ارزش بسیار بالاتری می باشد. دانلود مقاله 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده