دختری از شمال 1020 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 بهمن، ۱۳۸۸ نتایج شبیه سازی كه اخیراً از ابر دنبالهدارها در اطراف منظومه شمسی انجام شده است نشان می دهد که شاید منظومۀ شمسی متراكم‌تراز آنچه می‌پنداریم باشد. بر اساس شبیه سازی كه اخیراً از ابر دنبالهدارها در اطراف منظومه شمسی انجام شده، بيش از نيمی از دنباله‌دارهايی كه دورۀ تناوب طولانی دارند از ابر اورت می‌آيند. كه حاكی از آن است كه شاید منظومۀ شمسی متراكم‌تراز آنچه می‌پنداریم باشد. دنباله‌دارهایی كه دورۀ تناوب بیش از 200 سال دارند، در همه جهات در آسمان حركت می‌كنند. مدتهاست كه منجمان تصور می‌كنند دنبالهدارها از هالۀ پراكنده‌ای از اجرام یخی در اطراف منظومه شمسی به نام ابر اورت می‌آیند. شاید این اجرام از همان صفحه‌ای كه سیارات از آن تشكیل شده‌اند به وجود آمده و صدها میلیون سال بعد توسط مشتری و زحل به بیرون پراكنده شده باشند. با اینكه به دلیل تاریكی ابر اورت، با تلسكوپ رؤیت پذیر نیست اما ستاره‌شناسان معتقدند كه از دو بخش تشكیل شده است. تصور می‌شود، دنباله‌دارهایی كه دورۀ تناوب طولانی دارند از بخش خارجی كه در فاصلۀ 20،000 تا 200،000 واحد نجومی ((AU از خورشید قرار دارد، می‌آیند. پیش‌بینی شده كه منظومۀ شمسی یك قشر داخلی نيز در فاصلۀ 3000 تا 20،000 AUاز خورشید داشته‌باشد. اما پژوهشگران معتقدند كه اجرامی كه در داخل این قشر در حال گردش اند، هرگز به خورشید نزدیك نمی‌شوند تا مناظر زیبای دنبالهدارها را در نزدیكی خورشید بسازند. آنها به محض نزدیك شدن به مشتری و زحل به فضای بین ستاره بیرون رانده می‌شوند. یك شبیه‌سازی جدید رایانه ای نشان می‌دهد كه این مانع گرانشی در جاهایی دارای شكاف است كه باعث ورود برخی اجرام به مدار مشتری می‌شود. عملا مشتری و زحل این مزاحمین را در مسیری طولانی‌تر قرار می‌دهند كه به خورشید نزدیك تر می‌شوند. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده