YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 تیر، ۱۳۹۰ دانشمندان اعلام كردند شناسايي پروتئين هاي موثر در پيري جام جم آنلاين: دانشمندان مي گويند استروئيدهاي آنابوليك كه گاهي اوقات براي تقويت دوباره بافت عضلاني ضعيف شده استفاده مي شود نه تنها در بروز بيماري هايي مانند ايدز و سرطان نقش دارند بلكه در فرايند طبيعي پير شدن نيز موثرند و مي تواند عوارض جانبي ناخواسته داشته باشد. به گزارش ايرنا، اما مطالعه جديد نشان مي دهد كه 9 پروتئين به دست آمده از خون با افزايش سن تغيير مي كند اما ويژگي هاي بعضي از اين پروتئين ها با درمان تستوسترون قابل برگشت است. پژوهشگران دانشگاه بوستون و دانشگاه تگزاس در يك مطالعه مشترك، سطوح پروتئيني نمونه هاي سرم دو گروه مردان سالم (جوان 35-18 ساله و مسن 75-60 ) رابا هم مقايسه كردند. آنها دريافتند هفت پروتئين كه شامل يكسري فاكتورهاي رشد (IGF-1 , IL-7, IL-12p40, PDGF?) و همچنين يكسري عوامل دخيل در واكنش ايمني (IP-10, MIP-1B,ENA78) و پروكلاژن (PIIINP) هستند همگي در مردان مسن تر كاهش يافته بودند. در مقابل مونوكين MIG كه در سيستم ايمني نقش دارد، افزايش يافته است. درمان با تستوسترون توده عضلاني ضعيف و سطوح هورموني مهاركننده اشتها موسوم به لپتين را براي هر دو گروه مردان افزايش داد. اين درمان همچنين باعث افزايش سطوح پروتئين PIIINP و IGF-1 در مردان جوان شد. محققين افزايش مشابهي را در گروه كوچكي از مردان مسن تر مشاهده كردند. دكتر مانتي مونتانو مجري اين تحقيقات گفت: پروتئين هاي خوني مانند (IGF-1 و پروكلاژن) شناسايي شده اند كه با افزايش معمولي سن تغيير مي كنند و با حفظ ماهيچه ها مرتبط هستند. به گفته وي، همچنين اين پروتئين ها در تنظيم سيستم ايمني، احتمالا كاهش گلبول هاي سفيد تي و واكنش هاي نوتروفيلي نيز دخيلند. علاوه بر اين همه پروتئين هاي شناسايي شده با مسيرهاي سيگنالي كه با KT,NF,TGF كنترل مي شوند، با پيري مرتبط هستند. پژوهشگران با اشاره به اينكه مردان پير و جوان واكنش هاي متفاوتي به استروئيدهاي آنابوليكي نشان مي دهند ، مي گويند: ارائه يك معيار واحد براي تمامي آزمايش هاي پيري دشوار است اگرچه هر دو گروه اين افراد افزايش توسده ماهيچه اي را تجربه كردند. اما به نظر مي رسد كه جايگزيني تستوسترون لزوما به معناي يك بازگرداندن عملكرد كامل براي مردان مسن نيست. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده