Mohammad Aref 120451 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 خرداد، ۱۳۹۰ در اين مقوله بسيار كوتاه نويسنده سعي دارد كه باتوجه به مسائل موجود و گردآوري مطالب اين مسئله را مورد بررسي قرار داده وپاسخ برخي از سوالات را درمورد اراضي شور تا حدودي دادشود. سرزمين پهناور ايران منابع آبي و خاكي فراواني را در خود جاي داده كه بخشي از آن براي كشاورزي چندان مناسب نبوده و هر نوع عمليات كشت و كار در آن نيازمند مديريتي تخصصي و آگاهانه است.بخش بزرگي از خاكها و حجم چشمگيري از كل منابع آبي موجود كشوربه درجات مختلف مبتلا به شوري هستند. بديهي است كه راه حل قطعي و دراز مدت براي خاكهاي شور چيزي جزء بهسازي آنها از طريق آبشويي نيست.ليكن از آنجايي كه دستيابي به اين هدف در بسياري از موارد مستلزم احداث شبكه هاي زه كشي است. به دليل هزينه بري فراوان ممكن است در عمل تحقق نيابد. در مورد آبهاي شور نيزمخلوط كردن آنها با آبهاي با كيفيت بهتر(باشوري كم)به عنوان يك راه حل همواره مطرح بوده است.ولي معمولا در جاهايي كه شوري آب مسئله ساز است . يا منابع آبي كم شور اندك است و يا امكان اختلاط وجود ندارد.بنابر اين در چنين شرايطي كه طبيعت تصميم گيرنده است .چاره اي جزء كنار آمدن با آن وجود ندارد و براي دسترسي به عملكرد مطلوب پس از شناخت ويژگي هاي آب و خاك اطلاع ازرفتار گياهان مختلف و واكنش آنها به شوري امري بنيادي است. در اين چارچوب و در شرايطي كه بهر دليل امكان شوره زدايي وجود ندارد اين پرسش همواره مطرح بوده كه آيا به هنگام وجود شوري كود بايد مصرف شود يا نه؟ يا اصولا در چه شوري هايي ميتوان كود مصرف كرد و چه مديريتي مي توان اعمال نمود؟ دانلود مقاله 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده