Matin H-d 18145 اشتراک گذاری ارسال شده در 1 خرداد، ۱۳۹۰ مکانیسم عمل قورباغه این قورباغه‌های زهرپاش که در چندین خانواده رده بندی شده‌اند، با رنگهایشان خود را از آسیب شکارگران در امان می‌دارند و در واقع ، با رنگ فریبنده به شکارگران هشدار میدهند که به سراغ آنها نروند. زهر موجود در بدن قورباغه ، فیلوباستی تریبیلیز تا حدی زیاد است که می‌تواند ۲۰۰۰۰ موش یا ۲۰ انسان را بکشد. حتی تماس با این قورباغه برای انسان کشنده است. مردم بومی کلمبیا ، هنگام شکار از زهر این قورباغه استفاده می‌کنند و آن را به تیر و کمان خود می‌مالند. بررسی و اکتشاف دانشمندان در سال ۱۹۷۴ دانشمندان با بررسی زهر قورباغه زرد و کوچک اپیپدو باستی تری کولور در یافتند که آلکالویید موجود در زهر این قورباغه ، مانند داروی مخدر ، واکنشی درد زدایی را در موشهای آزمایشگاهی ایجاد می‌کند. دانشمندان با مسایل زیادی روبرو بودند. حتی پس از جمع آوری ۷۵۰ قورباغه ، فقط ۵۰۰mg زهر جمع آوری کردند. نمی‌دانستند عامل فعال این زهر چیست و بدتر از آن این قورباغه‌ها از گونه‌های حفاظت شده محسوب می‌شدند. مشکلات دانشمندان به همین حالت باقی بود تا اینکه در اوایل دهه ۱۹۹۰ روشهای تجزیه‌ای پیشرفته ای بوجود آمد که با استفاده از آنها مشخص شد که عامل فعال زهر این قورباغه ، ترکیبی است که آن را اپی باتیرین نام نهادند (بر گرفته از نام علمی این قورباغه). ساختار اپی باتیرین اپی باتیرین ساختاری شبیه به نیکوتین دارد و از طریق فعالسازی گیرنده استیل کولین نیکوتین عمل می‌کند و بدین ترتیب مانند مورفین که از راه گیرنده دیگری عمل می‌کند، اعتیاد آور نیست. اپی باتیرین ، در تسکین درد حیوانات ۲۰۰ بار قوی‌تر از مورفین است. تشکیل اپی باتیرین در بدن قورباغه قورباغه‌های آزمایشگاهی ، اپی باتیرین تولید نمی‌کنند. بنابراین ، می‌توان نتیجه گرفت که فقط قورباغه‌ها در زیستگاههای طبیعی خود که از حشرات (مانند مورچه) و گیاهان تغذیه می‌کنند، اپی باتیرین دارند. شیمیدانان راههایی را برای ساخت این ماده در آزمایشگاه پیدا کرده‌اند. کاربردهای پزشکی اپی باتیرین سمیت این ترکیب ، فراتر از آن است که مورد استفاده انسانی باشد. بنابراین شیمیدانان صدها مولکول مشابه آنرا ساخته‌اند. یکی از آنها یعنی R ـ ۵ (۲ـ آزیترینیل متوکسی) ـ۲ـ کلرو پیریدین که به اختصار ۵۹۴ ـ ABTگفته می‌شود، نسبت به اپی باتیرین سمیت بسیار کمتری دارد و درد زدایی موثری تلقی می‌شود. ۵۹۴ ـ ABT در حال حاضر در آزمایشگاههای بالینی بکار می‌رود و به نظر نمی‌آید اعتیاد آور باشد. 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده