مقاله اثر غني سازي گاز تزريقي در افزايش ضريب برداشت از يك مخزن بزرگ نفتي ايران

[*mishi* 11920]

تزريق گاز و جابه جايي امتزاجي ديناميکي (Dynamic Miscibility) از متداول ترين مکانيسم هاي موجود در مرحله سوم افزايش برداشت نفت است. در تزريق گاز مي توان با بالابردن فشار يا افزودن اجزاي مياني (C2-C5) به گاز شرايط را به حالت امتزاج پذيري نزديک کرد. در يک فشار ثابت، حداقل درصد اين اجزاي مياني که مي بايست براي رسيدن به امتزاج به گاز در شرايط Condensing اضافه شود، (Minimum Miscibility MMC Concentration or Composition) ناميده مي شود. هدف از اين مطالعه آزمايشگاهي، اندازه گيري حداقل غلظت امتزاج (MMC) گاز تزريقي غني شده در نتيجه تزريق به نفت B و تعيين مقدار درصد توليد نهايي نفت است. در اين مطالعه آزمايشگاهي از گاز خروجي تفكيك كننده مخزن A با متان 85 درصد مولي استفاده شد و براي غني كردن آن از گاز همراه ميعانات گازي تفكيك كننده مخزن A استفاده شد که با نسبت هاي متفاوت به گاز تفكيك كننده مخزن A افزوده شد. حداقل غلظت امتزاج (MMC) گاز مخزن A براي تزريق به نفت مخزن B در شرايط فيزيکي مخزن (فشار 4100psi و دماي (215°Fتعيين شد. همچنين همه خواص سيال توليدي قبل و بعد از زمان ميان شکني اندازه گيري و مشاهده شد بعد از زمان ميان شکني، ميزان چگالي و نسبت گاز به نفت سيال توليدي و ترکيب هاي گاز خروجي تغييرات محسوسي داشته است.