spow 44,195 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 اردیبهشت، ۱۳۹۰ يكي از عواملي كه باعث بلوكه شدن دو لايه كاري و دايمي تانديش و در نتيجه مصرف زياد مواد نسوز و ايجاد هزينه هاي بالامي شود مواد اتصال دهنده اي هستند كه با افزايش دما باعث ايجاد فازهاي نقطه ذوب پايين مانند اغلب بايندرهاي فسفاتي مورد استفاده در صنعت مي شوند. در دماهاي بالا اين بايندرها، با ايجاد فازهاي مذاب، باعث واكنش بين دو لايه دايمي و كاري شده كه در نتيجه در قسمتهايي از تانديش، اين دو جرم در هم نفوذ كرده، به هم مي چسبند وسبب مشكل شدن فرآيند تخليه پوسته باقيمانده وآسيب رساندن به لايه دايمي مي شوند. در اين تحقيق به بررسي استفاده از بايندرهاي سولفاتي همچون اسيد سولفاميك، سولفات آلومينيوم، آمونيوم، منيزيوم، كلسيم، سديم و پتاسيم به جاي بايندرهاي فسفاتي متداول مورد استفاده در تركيب جرمهاي تانديش و تقابل بين اجزاي بايندرهاي فسفاتي و سولفاتي با جز MgO پرداخته شده است. مطالعات ريزساختاري با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) و تحليل فازي با پراش پرتو ايكس (XRD) نشان داد كه در ميان بايندرهاي سولفاتي مورد مطالعه سولفات منيزيم با توجه به بررسي خواص و ريزساختار بهترين گزينه است. اين بايندر در دماي پايين استحكام مناسبي به جرم مي دهد ودر دماي بالا به SO3 و MgOتجزيه مي شود. SO3 به صورت گاز تبخير شده و MgO اكسيد ديرگدازي است كه با اكسيد ميزبان كه معمولا از همان جنس MgO است واكنش نمي دهد. ذوب نشدن و واكنش نكردن اين بايندر فرآيند دي اسكالينگ يا تخليه پوسته باقيمانده را آسان و از تخريب لايه دايمي جلوگيري مي كند و همچنين با عدم زينترينگ شديد لايه جرم پلاستر تانديش بحث عايق بودن حرارتي آن بيشتر جلوه مي كند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .