Mohammad Aref 120,438 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 اردیبهشت، ۱۳۹۰ تقریباً همه نظریه پردازان برنامه ریزی، این را پذیرفته اند که تصمیمات برنامه ریزی ناگزیر جنبه سیاسی دارند. با وجود این، تحلیل های برنامه ریزی در حالی که هر دم بیشتر بر پایه تفکر اجتماعی معاصر استوار شده، لکن پژوهش های کلاسیک نظریه پردازی سیاسی را عمدتاً نادیده گرفته است. هدف این نوشته، روشن کردن پیوند میان مباحث رایج برنامه ریزی و سنت های دیرینه تفکر سیاسی است. مطالعه در زمینه تفکر سیاسی که شالوده رویکردهای مختلف به برنامه ریزی را تشکیل می دهد، می تواند ارزش سیاسی و منافع تجسم یافته در رویه های برنامه ریزی را آشکار سازد و این امکان را فراهم آورد که فرآیندهای برنامه ریزی با فرهنگ سیاسی ارتباط یابد. این کار دو هدف دارد: نخست، نهفته (Implication) های هرگونه (type) برنامه ریزی را بر حسب فواید سیاسی آن نشان می دهد، یعنی روشن می کند گروه های اجتماعی طرفدار کدوم شکل از برنامه ریزی هستند. دوم، توجیه می کند که چرا در نظام حکومتی آمریکا عمدتاً از برنامه ریزی پرهیز شده است. نویسنده: سوزان فاینشتاین و نورمن فاینشتاین ترجمه: ناصر برک پور دانلود مقاله 4 نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .