afa 18504 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 اردیبهشت، ۱۳۹۰ در فرهنگ ما رفتار مردانه چگونه رفتاری است و چه عواملی در شکل گیری آن دخالت دارند؟نقش پدر ومادر خواهرو برادر دوستان و همسالاندر شکل گیری منش مردانه چه مقدار است؟صفات مردانه کدامند؟ منظور ما از ویزگیهای مردانه خشونت طلبی ، سلطه جویی، جسارت ،بزهکاری ،نا آرامی و پر سرو صدا بودن نیست بلکه رفتار مردانه به معنای قاطعیت، مثبت بودن ،مسئولیت پذیری ،منطقی بودن و توانایی ایجاد تغییر در موقعیتهای سخت است. مطالعات بیانگر این است که رشد رفتار مردانه در پسران با تصور فرزند از پدر به عنوان تصمیم گیرنده ،تربیت کننده و ایجاد کننده محدودیت ( محدویت معقول و قابل دفاع) ارتباط دارد. پدری می تواند ویژگیهای مردانه خود را به پسرش منتقل کند که رفتار توام با محبت و تشویق با فرزند خود داشته باشد. رفتار مردانه بدون مهربانی الگوی مردانه پدر را بی تاثیر می کند. پدر باید در خانواده حضوری فعال داشته باشد و هم از نظر جسمی و هم از نظر فکری در دسترس اعضای خانواده باشد . پدر مسئول و وظیفه شناس می تواند امکان تقلید پسرش از رفتار مردانه خود را بوجود آورد.خواسته های پدر باید با توانمندیهای پسر همخوانی و تناسب داشته باشد. به عبارت دیگر پسر باید احساس کند که پدر او را همانطور که هست دوست دارد و برای او ارزش قائل است. او نباید احساس کند که ارزش او ناشی از نحوه کار وفقط در گرو کسب موفقیت اوست بلکه باید با تمام وجود محبت بی قید و شرط پدر و خانواده را احساس کند. پدری می تواند ویژگیهای مردانه خود را به پسرش منتقل کند که رفتار توام با محبت و تشویق با فرزند خود داشته باشد. همانند سازی فرزندان در جریان رشد خود رفتاری را که از والدین خود می بینند سرمشق و الگو قرار داده و با آن همانند سازی می کنند. همانند سازی چیزی بیشتر از تقلید است یعنی خود را به جای آنها تصور کرده و از موفقیت آنها شاد و از شکست آنها غمگین می شوند مانند اینکه این وقایع برای خود آنها روی داده است. پسران دوست دارند رفتار پدر خود را الگو قرار دهند . نکته قالب توجه اینکه مطالعات حاکی از آن است که پسرانی که رابطه محبت آمیزتری با پدران خودداشته اند ویژگیهای مردانه تری از خود بروز داده اند. در خانواده هایی که مادران نقش غالب داشته اند پسران در همانند سازی نقش مردانه با مشکل مواجه شده اند . پس از والدین ، خواهران و برادران نیز نقش بسزایی در همانند سازی فرزندان دارند .گروه همسالان و معلمان نیز در شکل گیری شخصیت فرزندان نقش دارند.بطور کلی باید گفت که نوع ارتباطات نوجوان با اطرافیان در دوره نوجوانی که تقریبا از سن 12 سالگی شروع میشود در شکل گیری شخصیت او تاثیرعمده ای دارد به گونه ای که می توان گفت شخصیت فرد در دوره جوانی و میانسالی نیز تا حد زیادی متاثر از دوره نوجوانی خواهد بود. همانند سازی چیزی بیشتر از تقلید است یعنی خود را به جای آنها تصور کرده و از موفقیت آنها شاد و از شکست آنها غمگین می شوند مانند اینکه این وقایع برای خود آنها روی داده است. هویت یابی نوجوان از طریق همانند سازی هویت خود را کسب می کند.هر اندازه ارزشهایی که از سوی والدین ، معلمان و همسالان ارائه می شود همخوانی و هماهنگی بیشتری با هم داشته باشند به همان نسبت نوجوان در هویت یابی موفق تر است.در صورتی که نظرها و ارزشها به میزان زیادی با هم تفاوت و یا تضاد داشته باشند احتمال سر در گمی در نوجوان بیشتر خواهد بود.صاحبنظران معتقدند که نوجوان باید این امکان را داشته باشد که شیوه های رفتاری گوناگون را بیازماید و فرصت داشته باشد تا به اهدافی در زندگی دل بندد و در راه رسیدن به آنها گام بردارد.بدیهی است با توجه به خطراتی که نوجوانان را تهدید می کند نظارت غیر مستقیم بر عملکرد آنها امری ضروری و لازم است. در ضمن این حقیقت را باید پذیرفت که نمی توان رفتار یک نوجوان را کاملا تحت کنترل قرار دادچون او بخشی از وقت خود را در بیرون از خانه و با افراد و گروههای دیگر سپری می کند. .. نحوه تعامل پدر و پسر به پدران توصیه می شود حداقل یکبار در ماه با پسر خود به تنهایی بیرون بروند و در باره آنچه در زندگی او می گذرد گفتگو کنند و زمینه ای را فراهم آورند تا او بتواند آزادانه احساساتش را بیان نماید . پیشنهاد می شود با هماهنگی قبلی انتظارات متقابل خود را نوشته و در این جلسه با هم تبادل نظر نمایند. پدر می تواند با برخورد محترمانه در خانه عزت نفس پسر خود را افزایش دهد فرزند باید اطمینان حاصل کند که ارزش و احترامش موکول به بزرگ شدن او نیست و با همین سن و سال نیز مورد قبول خانواده است. پدر باید در دوره نوجوانی فرزندش نقش مشاور را ایفا کند :حرفهای او را کاملا گوش کند و سپس او را راهنمایی نماید . نکته مهم دیگررابطه میان مسئولیت و امتیاز است. نوجوان باید بداند که وقتی امتیاز بیشتری دریافت خواهد کرد که از عهده مسئولیتهایش برآید.رابطه میان مسئولیت و امتیاز باید شفاف باشد و پدر و پسر هردو برداشت یکسانی از آن داشته باشند. چون همسالان نقش مهمی در شکل گیری شخصیت نوجوان دارند هرچه ارتباط فرزند با گروه همسالان بیشتر باشد پدر نیز باید تماس خود را با فرزند بیشتر کند. لذا پیشنهاد می شود امکان حضور دوستانش را در منزل فراهم کنید و او را تشویق نمایید که دوستانش را به خانه دعوت نماید. این مهم به خانواده هایی که فرزندشان کمرو و خجالتی است بیشتر تاکید می شود. یکی از راههایی که می تواند رابطه پدر و پسر را استحکام بیشتری بخشد توجه به علایق ورزشی فرزنداست. برای اینکار لازم نیست که پدر حتما از ویژگیها و آمادگی جسمانی بالایی در ورزش مورد نظر برخوردار باشد بلکه ابراز علاقمندی به آن ورزش و حتی الامکان انجام تمرینات ساده با فرزند نیز می تواند در تحکیم روابط آنها موثر باشد. حتی تماشا کردن فعالیتهای ورزشی فرزند و ابراز احساسات به او نیز اهمیت زیادی دارد. بخش خانواده ایرانی تبیان 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده