unique1366 1752 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 فروردین، ۱۳۹۰ Der Lehm……. Duftenden Lehm an einem Tag Gab mir Bad Freundes Hand Ich fragte: Moshus Oder Amber bist du,sag? Betörend ich deinem Duft em Pfand Er sprach :Als ein facher Lehm wardich geboren Doch zum Freund der Blume wurde ich auserbroken Ihr Duff drang tief in mich ein Sonst würde nichts als Lehm ich sein Saadi 13Jahrh........ گل خوشبو.... گلی خوشبوی از حمام روزی رسید از دست محبوبی به دستم بدو گفتم که مشکی یا عبیری که از سوی دلاویز تو مستم؟ بگفت من گلی ناچیز بودم ولیکن مدتی با گُل نشستم کمال همنشین در من اثر کرد وگرنه من همان خاکم که هستم............. 3 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 30 فروردین، ۱۳۹۰ Die Geduld....... Man sagt :“worte denn warten wird dir Früchte gehen.” So ist’s ,jedoch erst im nächsten leben Geduldig warten ver brachte ich mein ganzes leben Für die Früchte jedoch bräuchte noch ein leben.......... Daghighi 10Jahrh صبر..... گویند صبر کن که ترا صبر بر دهد آری دهد ولیک به عمر دگر دهد من عمر خویشتن به صبوری گذاشتم عمر دگر بباید تا صبر بر دهد.......... دقیقی قرن 10.......... 3 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 30 فروردین، ۱۳۹۰ Die Liebe ..... Wie das Blut drang in meine Adern und Haut die Lieb verdr ängte alles in mir ,so daß nur sie blieb mein ganzes Sein hat die Liebe genommen mir blibe nur der Name ,den Rest hat sie bekommen molavi.........13Jahrh---- عشق........ عشق آمد و پر شد چون خونم اندر رگ و پوست تا کرد مرا خالی و پر کرد ز دوست اجزای وجودم همگی دوست گرفت نامیست ز من و باقی همه اوست......... ادامه دارد...... 3 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 30 فروردین، ۱۳۹۰ vielen dank bitte......... 1 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 30 فروردین، ۱۳۹۰ Die spöttische Geliebte............... Was tat ich,dass du die Tür vor mir schliesst Mit meinen Feinden sitzt ,das Herz mir brichst Keiner hat ja eines Herzens Ruine mit steuern bedacht Für meine forderst du Tribut ,freust dich deiner Macht Verzweifelt sag ich :”Meinen Ende bin ich nah” Du jedoch schäkerst spottend :was,du bist noch da!” Foroughi Bastami ,19Jahrh عجز و نیاز .. چه خلاف سر زد از ما که در سرای بستی بر دشمنان نشستی دل دوستان شکستی کسی از خرابه دل نگرفته باج هرگز تو برآن خراج بستی و به سروری نشستی به کمال عجز گفتم که به لب رسیده جانم ز غرور و ناز گفتی که مگر هنوز هستی؟!! فروغی بسطامی قرن 13هجری............... 2 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 31 فروردین، ۱۳۹۰ Robai……………. Bie einem Töpfer trat ich gestern ein Sah zwei tausand krüge stumm beredt in Reih’n “wo istder Töpfer ,Händler ,Käufer vom Krug? Hörte ich plöte lich einen Krug auf schrein Kayyam…….. در کارگه کوزگری رفتم دو.ش دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش نا گاه یکی کوزه براورد خروش کو کوزه گر و کوزه گر و کوزه فروش..... خیام................ 2 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 31 فروردین، ۱۳۹۰ Der Gute Rat ........... Weißt du noch als du kamst, wie du weintest und alle lachten leb so,daß wenn einst du gehst du lachst und alle weinen...... پند فردوسی ........ یاد داری که وقت امد نت همه خندان بدند و تو گریان انچنان کن که وقت رفتن تو همه گریان شوند و تو خندان..... 2 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 31 فروردین، ۱۳۹۰ Das Herz des Dichters……. Mein Herz liess ich an so manchen orten als liebes Pfand Ein Herz so merkwürdig ,wie der herrgott kein anderes er fand Mein Hertz ,obwohl voller lieben ,ist nur eins Zeig mir ein Herz in der welt ,bevölkert wie miens Ver wirrt bin ich und voller Erstaun Dass im Herzen ,O Gott ,so viele lieben haban Raum Müde de liebe wird sogar ein Herz mit noch mehr Gier Nicht so mein herz ,drum wehe mirs,weh mir ! Dass Liebe ein Ereignis ist ,weiss nicht das achttlose Herz Dessen Leid sogar nicht standhölt ein Bergaus Erz Faroki…….11Jahrh دل شاعر.......... مرا دلي است اند ر گرو گان عشق چندين جاي عجيب تر از دل من دل نيافريد خداي. دلم يكي و در او عاشقي گروه گروه تو در جهان چو دل من دلي دگر بنماي شگفت و خيره فروماند ه ام كه چندين عشق به يك دل اندر یا رب چگونه يابد جاي حريص تر دلي از عاشقي ملول شود. دلم همي نشود واي از اين دل من واي نداند اين دل غافل كه عشق حادثه اي است كه كوه آهن با رنج او ندارد پاي فرخي سيستاني ........ 2 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 31 فروردین، ۱۳۹۰ Der Fortschritt .......... Zwischen deinen Augen und Brauen ein Geplänkel bestehet Ich komm dabei um ,möchte wissen ,was das vor sich geht Treulos bistdu, den Tod hab ich im Nacken und muss Leiden Aus Kummer sterbe ich,wie wäre das zu vermeiden Aus dem Kreis der lieben den hättest du mich nicht gejagt So ich für dich je einen wert hätte gehabt Im Licht deiner Schönheit haben deine dieblischen Flechten sogar Mein Herz gestohlen :was für ein Diebstahl das war Ein Feuer entfachte der Fortschirtt in der welt es verbrannten Treue und liebe und alles was wir an allen werten kannten ver nichten würde ich diesen Fortschritt- Hätte ich die Macht Und dieses Rad der Geschichte yum stehen gebracht bahar آتش تمدن........ ميان ابرو و چشم تو گير و داري بود من اين ميانه شدم كشته،اين چه كاري بود تو بي وفا و اجل در قفا و من بيمار بمردم از غم و اين چه انتظاري بود مرا ز حلقه ي عشاق خود نمي راندي اگر به نزد توام قدر و اعتباري بود در آفتاب جمال تو زلف شبگردت دلم ربود و عجب دزد آشكاري بود تمدن آتشي افروخت در جهان كه بسوخت ز عهد و مهر و وفا هر چه يادگاري بود بناي اين مدنيت به باد ميدادم اگر به دست من از چرخ اختياري بود............. بهار............. 2 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 31 فروردین، ۱۳۹۰ Die Gasse.......... Ohne dich ging ich im Mondschien wieder die Gasse Mein ganzes sein wurde zum Auge ,das nach dir verlangt Die Freunde dich zu sehsn schäumte in mir über , Zum lieben den Narren wurde ich wieder Tief in meiner seele blüht der Gedanke an dich , Der Garten vooler Erinnerungen lacht ,erinnert sich Der Duff vielewr Erinnerungen greift um sich Ich denke an jene Nacht,als wir darch die Gasse gingen , In er sehnter Einsamkeit wir unsere Flügel schingen , Um am Ufer des Baches eine Weile zu ver bringen Du ,das Geheimnis der ganzen Welt in deinen Schwarzen Augen Ich ,gebannt ,nur dich an schauend Der Himmel ist klar ,still die Nacht , Die zeit ist heiter ,das schicksal lacht , Der mond taucht wie eine Garbe ins Wasser hinein Die Zweige strecken sich aus im Mondesschein Die Nacht ,das Feld ,Blume und Stein Stimmen gemeinsam in das nächttiche Du sagtest zu mir ,so erinnere ich mich ;vor dieser liebe hüte In dieses Wasser ,der Liebe Spiegel ,fliesst vorbei . Du ,der sich heute um einen Blick grämt Bleib ,morgen dein Herz sich mit anderen ergeht Um zu vergessen verlass diese Stadt eine Weil Ich sagte :mich hüten vorder Liebe ,das kann ich nicht Mich entfernen von dir ,das vermag ich nicht Am ersten Tag also mein Herz flehendnach dir verlangte Sass ich wie eine Taube auf deines Daches Rande Du warfst mich mit Steinen,ich floh nich ,ich blieb Wieder sagte ich:du bist der Jäger ,ich das Reh Ich suche ,suche ,Schliesslich in deine Falle ich geh Mich hüten vor de liebe ,das kann ich nicht ! Eine Träne fällt vom zweig Die Nachtigall schluchzt ,enteilt Zitternd eine Träne in deinen Augen wohnt über deine Liebe lacht der Mond Nichts .hörte ich mehr von dir ,so erinnere ich mich , Im schosse der Trauer versankich , ich floch nicht ,ich blieb in dunkler Trauer verging jene Nicht ,andere folgten ihr dicht , Nach dem leidenden Lie benden fragtest du nicht , Auch in jene Gasse gingest du nicht Ich aberging , Ohne dich ,wie jedoch war mir Fereydoun moshiri…. کوچه...... بي تو، مهتاب‌شبي، باز از آن كوچه گذشتم، همه تن چشم شدم، خيره به دنبال تو گشتم، شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم، شدم آن عاشق ديوانه كه بودم. در نهانخانة جانم، گل ياد تو، درخشيد باغ صد خاطره خنديد، عطر صد خاطره پيچيد: يادم آم كه شبي باهم از آن كوچه گذشتيم پر گشوديم و در آن خلوت دل‌خواسته گشتيم ساعتي بر لب آن جوي نشستيم. تو، همه راز جهان ريخته در چشم سياهت. من همه، محو تماشاي نگاهت. آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان رام خوشة ماه فروريخته در آب شاخه‌ها دست برآورده به مهتاب شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ يادم آيد، تو به من گفتي: - ” از اين عشق حذر كن! لحظه‌اي چند بر اين آب نظر كن، آب، آيينة عشق گذران است، تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است، باش فردا، كه دلت با دگران است! تا فراموش كني، چندي از اين شهر سفر كن! با تو گفتم:” حذر از عشق!؟ - ندانم سفر از پيش تو؟ هرگز نتوانم، نتوانم! روز اول، كه دل من به تمناي تو پر زد، چون كبوتر، لب بام تو نشستم تو به من سنگ زدي، من نه رميدم، نه گسستم ... باز گفتم كه : ” تو صيادي و من آهوي دشتم تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم حذر از عشق ندانم، نتوانم! اشكي از شاخه فرو ريخت مرغ شب، نالة تلخي زد و بگريخت ... اشك در چشم تو لرزيد، ماه بر عشق تو خنديد! يادم آيد كه : دگر از تو جوابي نشنيدم پاي در دامن اندوه كشيدم. نگسستم، نرميدم. رفت در ظلمت غم، آن شب و شب‌هاي دگر هم، نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم، نكني ديگر از آن كوچه گذر هم ... 1 لینک به دیدگاه
unique1366 1752 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 خرداد، ۱۳۹۱ Ohne besten Wein kann ich nicht leben Auch nicht die Last meines Leibes heben Fasziniert such 'ich den Moment, wo der Schenk sagt: Trinh einen Becher noch !,doch kann ich nicht nehmen... من بي مي ناب زيستن نتوانم بي باده كشيد بار تن نتوانم من بنده ي آن دمم كه ساقي گويد يك جام دگر بگير و من نتوانم.... خيام.... لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده