رفتن به مطلب

ارسال های توصیه شده

روان‌گسیختگی، یا اسکیزوفرنی (شیزوفرنی Schizophrenia)، نام نوعی بیماری روانی می‌باشد که اصطلاح آن توسط

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
از ترکیب دو کلمه یونانی shizein (دو نیم کردن، σχίζειν) و phrenos (فکر و اندیشه، φρήν) ایجاد شده‌است. این بیماری دارای عوارضی همچون عدم ارتباط منطقی در رفتار و گفتار، انزوا و گوشه نشینی بیش از حد و
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
و
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
است. اسکیزوفرنی همراه با
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
و
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
سه نوع مهم
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
(پسیکوز) را تشکیل می‌دهند.
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

علائم این بیماری را می‌توان به سه دسته تقسیم نمود:

۱. نشانه‌های مثبت positive symptoms (فزونی در فکر، احساس و رفتار)

۲. نشانه‌های منفی negative symptoms (کمبود در فکر، احساس و رفتار)

۳. نشانه‌های حرکتی روانی psychomotor symptoms

 

  • Like 1
لینک به دیدگاه

1. نشانه‌های مثبت:

علائم مثبت، «فزونی‌های آسیب‌شناسانه» هستند، و یا رفتارهای غریبی که به رفتارهای عادی فرد بیمار افزوده می‌شوند. هذیان‌ها، تفکر و گفتار از هم گسیخته، ادراکات تشدید شده و توهم‌ها، و واکنش‌های نابجا از جمله علائم معمول در این بیماران هستند.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

۲. نشانه‌های منفی:

علائم منفی «کمبودهای آسیب‌شناسانه» شخصیتی هستند که شخص بیمار فاقد آنهاست. فقر در گفتار، واکنش‌های کند و سطحی، از دست دادن اراده، و گریختن از اجتماع نشانه‌های هستند که معمولا در این بیماران دیده می‌شوند. چنین کمبودهایی زندگی و فعالیت‌های فرد را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهند.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

۳. نشانه‌های حرکتی روانی:

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی گاه نشانه‌های روانی حرکتی نیز بروز می‌دهند، مثل حرکات عجیب، شکلک‌های تکراری، و ژست‌های نامعمول. به نظر می‌رسد که این ژست‌های غیرعادی معولا نوعی منظور شخصی برای فرد بیمار دارند، مثل نوعی آیین یا جادو.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

از مهمترین عوارض این بیماری توهم، عدم ارتباط منطقی در کلام، حیران شدن و گمگشتگی در زمان و مکان، گیج و منگی، بهت و مات زدگی و فراموشی است.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

این بیماری اکثراً در سنین حدود ۱۹ تا ۲۱ سالگی رخ می‌دهد. بیماران تصاویری را می‌بینند و صداها، بوها و مزه‌هایی را احساس می‌کنند که واقعی نیستند

  • Like 2
لینک به دیدگاه

عوامل بیماری

به نظر می‌رسد که این بیماری یک بیماری چندعاملی یا

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
باشد. با استفاده از داروهایی که برای درمان این بیماران به کار می‌رود، مشخص شده که ازدیاد فعالیت
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
(که یکی از
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
است) در ایجاد این بیماری نقش دارد. در حال حاضر حدود ۲۴ میلیون نفر به این بیماری مبتلا هستند.
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
مهم‌ترین
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
عامل روان‌گسیختگی هستند. درالیگو دندروسیتهای افراد مبتلا به روان‌گسیختگی، حداقل ۱۵
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
درست عمل نمی‌کند. مشخص شده‌است که ژن رسپتورهای دوپامین D۲ وD۳ (یعنی DRD۲ وDRD3)و همچنین ژن تیروزین هیدروکسیلاز با روان‌گسیختگی ارتباط دارد.
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
تیروزین هیدروکسیلاز، تیروزین را به دی هیدروکسی فنیل آلانین که پیش ساز
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
است تبدیل می‌کند. همچنین ژن رسپتورهیستامین H۲، (HRH2) به‌عنوان یکی از کاندیدهای این بیماری محسوب شده‌است. یکی دیگر از ژنهایی که در رابطه با این بیماری شناسایی شده‌است ژن CHRNA۷ است که زیرواحد آلفا یکی از رسپتورهای اسید نیکوتینیک، را کد می‌کند.ژن کد کننده یکی از رسپتورهای سروتونین(HTR2A) نیز از دیگر ژنهایی است که با روان‌گسیختگی پیوستگی دارد. بانگاهی به انبوه ژنهای کاندید برای بیماری روان‌گسیختگی، درمی یابیم که اغلب این ژنها، در ارتباط با نوروتراتنسمیترها می‌باشند. برخی ار این ژنها رسپتورهای نوروترانسمیترها را کد می‌کنند و برخی دیگر در سنتز آنها نقش دارند.

  • Like 1
لینک به دیدگاه

پیشینه

علایم این بیماری در گذشته‌های دور نیز شناخته شده بود. ولی پیشینیان تعبیرهای اسطوره‌ای برای آن داشتند. پیشینیان می‌گفتند دیوانه کسی است که دیو را می‌بیند و مجنون کسی است که جن را می‌بیند. این همان شیزوفرنی است. شیزوفرنی نوعی از بیماری است که بیمار موجودی را می‌بیند که دیگران نمی‌بینند و مردم به این دلیل که آن موجود مورد ادعا را نمی‌بینند به فردی که آن موجود را می‌بیند مجنون یا دیوانه می‌گویند. به این بیماری در قدیم

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
یا جن زدگی می‌گفتند.

در قرن نونزدهم پزشکان این بیماری را به عنوان جنون و دیوانگی محض می‌انگاشتند و در اوسط همین قرن

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
برای اولین بار به توصیف این بیماری در کتاب خود پرداخت و از آن به عنوان «توقف ناگهانی تمام قوای روحی» یاد کرد. این بیماری در آن زمان اغلب در دسته
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
به شمار می‌رفت و به آن هیستری گیج و منگ می‌گفتند.
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

در اواخر قرن نونزدهم

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
، روانشناس
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
، این بیماری را جنون زودرس نامید که به فراگیری این بیماری نزد جوانان و نوجوانان باز می‌گشت. در نهایت اوگن بلولر، روانشناس
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
، کلمه اسکیزوفرنی را در جهت دفاع از
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
ابداع کرد و به تعریف عوارض این بیماری پرداخت. فروید لفظ پارافرنی را برای این بیماری مناسب تر می‌دانست

لینک به دیدگاه
  • 2 هفته بعد...

در بین تمام سندرم‌های عمده روانپزشکی تعریف و توصیف اسکیزوفرنی از همه دشوارتر است. علت عمده این مشکل این است که در طول 100 سال گذشته مفاهیم بسیار متباعدی از اسکیزوفرنی در ممالک مختلف و بوسیله روانپزشکان مختلف بیان شده است. تفاوتهای ریشه‌ای عقاید در این زمینه تا به امروز دوام دارد.

نگاه اجمالی

 

برای قابل فهم شدن عقاید متناقض در مورد اسکیزوفرنی بهتر است مطلب را با مقایسه‌ای ساده بین دو مفهوم اساسی شروع کنیم. اسکیزوفرنی حاد و مزمن.

 

 

  • اساسا در اسکیزوفرنی حاد ، خصوصیات بارز عبارتند از هذیانها و توهّمات و تداخل در فکر. این نوع خصوصیت را علائم مثبت می‌نامند. بعضی از بیماران پس از مرحله حاد بهبود می‌یابند و برخی دیگر وارد مرحله مزمن بیماری می‌شوند.
  • خصوصیات اسکیزوفرنی مزمن عبارتند از فقدان احساس و انگیزه و مردم گریزی. این خصوصیات را اغلب علائم منفی می‌نامند پس از تثبیت فرم مزمن بیماری معدودی از مبتلایان ممکن است بطور کامل بهبود یابند.

تاریخچه

 

اگر چه احتمالاً بیماری اسکیزوفرنی برای هزاران سال با ما بوده است. اما فقط از اواخر قرن نوزدهم این بیماری به عنوان یک اختلال متمایز شناخته شده است. اولین بار این بیماری در سال 1896 ، هنگامی که امیل کراپلین پیشنهاد کرد که سه نوع اصلی روان پریشی وجود دارد شناسایی گردید. کراپلین اعتقاد داشت که این بیماری معمولا در نوجوانی شروع می‌شود و موجب یک تباهی غیر قابل برگشت می‌شود. در سال 1911 بلولر روانپزشک سوئیسی اعلام کرد که این اختلال همیشه «پیشرس» نبوده است و اغلب تا تباهی کامل نمی‌روند.

ملاک‌های تشخیص اسکیزوفرنی

 

 

  • ملاک A : دو یا چند علامت از موارد زیر در یک دوره یک ماهه دوام داشته باشد.
    • هذیان
    • برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

    • رفتار آشفته
    • تکلم آشفته

     

    [*]علائم منفی اسکیزوفرن

    [*]ملاک B : اختلال در عملکردهای شغلی و تحصیلی

    [*]ملاک C : علائم فوق حتما باید 6 ماه دوام داشته باشد.

حتماً باید سه ملاک با هم وجود داشته باشد اگر یک ملاک فرد اسکیزوفرن نیست.

 

درمان اسکیزوفرنی

 

 

  • درمان دارویی : اولین و مهمترین اقدام تجویز دارو است. داروهای ضد جنون مناسب است علائم را کنترل می کند اما بهبود نمی‌دهد.
  • روان درمانی : روان درمانی مناسب نیست مگر کسانی که در این زمینه آموزش دیده‌اند. رفتار درونی با این افراد مهم است.
    برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
    و
    برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
    هم می‌تواند مفید باشد.

  • Like 2
لینک به دیدگاه
  • 8 ماه بعد...
  • 2 ماه بعد...

پیدا و پنهان اسکیزوفرنی

 

سالانه 20 هزار نوجوان و جوان ایرانی به اسکیزوفرنی مبتلا می‌شوند

اسکیزوفرنی یا اسکیزوفرنیا شایع‌ترین نوع روان‌پریشی است که در صورت کم‌توجهی می‌تواند، تبدیل به یک بیماری ناتوان‌کننده صعب‌العلاج با عوارض ناخوشایند و خطرناک شود و در صورت توجه شایسته، تبدیل به یک بیماری قابل کنترل گردد که فرد مبتلا می‌تواند به زندگی عادی و رضایت‌بخش پیشین بازگردد. برای آشنایی بیشتر با بیماران اسکیزوفرن با آقای دکتر فربد فدایی، روان‌پزشک و مدیر گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی رفتیم تا با این بیماری‌ شایع بیشتر آشنا شویم...

ابتدا بفرمایید اسکیزوفرنیا چیست؟

اسکیزوفرنیا یک بیماری واحد نیست بلکه گروهی از بیماری‌ها با سبب‌شناسی، سیر و سرانجام متفاوت است که به علت نشانه‌های مشترک بالینی تحت یک عنوان نامیده می‌شوند. این نشانه‌های متفاوت مربوط به حوزه‌های اندیشه، عاطفه، ادراک و رفتار است. هوش و قوای شناختی به طور نسبی کمتر دچار نارسایی می‌شود. اسکیزوفرنیا نمونه اصلی روان‌پریشی‌ها را تشکیل می‌دهد.

و تعریف روان‌پریشی؟

روان‌پریش‌ها گروهی از نابه‌سامانی‌های شدید روانی هستند که مهم‌ترین مشخصه آنها اختلال شدید در کارکردهای روانی و قطع ارتباط با واقعیت است. برخی روان‌پریشی‌ها عضوی هستند یعنی عامل آنها در دستگاه عصبی مرکزی با چشم یا وسایل تشخیصی نوین قابل مشاهده است. برای نمونه، ضربه و شکستگی جمجمه که به جراحت مغز منجر می‌شود امکان دارد با توهم و هذیان همراه گردد که حاکی از قطع ارتباط با واقعیت و ممیزه روان‌پریشی است. اما اکثر روان‌پریشی‌ها جنبه کارکردی دارند یعنی قادر به مشاهده آسیب‌شناسی مغزی در آنها نیستیم اما کارکرد مغز نابه‌هنجار شده است. اسکیزوفرنیا، نابه‌سامانی‌های هذیانی، نابه‌سامانی‌ اسکیزوفرنیا و موارد متعدد دیگر جزو روان‌پریشی‌های کارکردی هستند البته ما می‌دانیم که در روان‌پریشی‌های کارکردی، بیوشیمی مغز دچار نابه‌هنجاری‌ است و احتمالا ناقل‌های عصبی یا نوروترانسمیترها اشکالی پیدا کرده‌اند. روان‌پریشی‌ها در اصطلاح عامه دیوانگی و در اصطلاح فقهی و حقوقی جزو انواع جنون خوانده‌ می‌شوند.

به واژه‌های جنون و دیوانگی‌ اشاره کردید. آیا استفاده از این واژه‌ها را تایید می‌کنید؟

ما روان‌پزشکان استفاده از این دو اصطلاح را نمی‌پسندیم زیرا دارای بار ارزشی منفی است و موجب انگ‌زنی می‌شود، گرچه گاهی مجبوریم برخلاف میل خویش و برای تفهیم برخی موضوعات به این دو اصطلاح اشاره کنیم.

دنیای اسکیزوفرن‌ها چه دنیایی است؟

بیمار اسکیزوفرنیک در آن واحد در دو جهان زندگی می‌کند، یکی جهان تخیلی و تصوری خویش که بر مبنای توهم‌ها و هذیان‌ها و نیازهای روان‌شناختی او شکل گرفته است و دیگری جهان راستین بیرونی است که برای رفع نیازهای فیزیولوژیک خویش به آن احتیاج دارد و ارتباط بین این دو جهان به وسیله سازوکارهای دفاعی روانی انکار، واکنش‌سازی و فرافکنی برقرار می‌شود.

هذیان، توهم، اختلال جریان فکر، رفتارهای نابه‌هنجار و حالات بدنی عجیب و گاهی نشانه‌های منفی از جمله فقدان احساس لذت، فقدان اراده، سکوت و گوشه‌گیری علایم این بیماری را تشکیل می‌دهد. گاهی بیمار خود را مورد تعقیب و آزار افراد یا سازمان‌هایی می‌پندارد (هذیان‌گزند) و یا ممکن است خود را یک فرد بسیار مهم، رجل سیاسی، مخترع و هنرمند بینگارد (هذیان بزرگ‌منشی). گاهی صداهای توهمی به او دستورهایی می‌دهند (که خیلی اوقات مجبور است اطاعت کند و در نتیجه با دستگاه قضایی کیفری درگیر می‌شود) و گاهی صداهای چند نفر را می‌شنود که در مورد او حرف می‌زنند. گفتار بیمار خیلی اوقات نامفهوم می‌شود. خودکشی از عوارض ناخوشایند این بیماری است. پنجاه درصد بیماران (در صورت عدم درمان مناسب) اقدام به خودکشی می‌کنند و 10 درصد آنان سرانجام در اثر خودکشی از دنیا می‌روند.

اسکیزوفرنی در چه سنی بروز می‌کند؟

اسکیزوفرنیا اغلب از دوران نوجوانی و ابتدای جوانی شروع می‌شود و فرد را در بارورترین سال‌های زندگی مبتلا می‌کند و نیز مانع از تحصیل، ازدواج، اشتغال و آموزش مهارت‌های اجتماعی می‌شود. میزان بروز سالانه اسکیزوفرنیا سه در ده هزار و میزان شیوع نقطه‌ای آن در حدود چهار در هزار می‌باشد. یعنی در ایران سالانه بیست هزار نوجوان و جوان به این بیماری مبتلا می‌شوند و هم‌اکنون بیش از 250هزار نفر از جمعیت ایران مبتلا به اسکیزوفرنیا هستند. حدود یک‌پنجم بیماران در هر لحظه نیاز به بستری در بیمارستان دارند. با این تفاصیل تصدیق خواهید کرد که اسکیزوفرنیا یکی از عمده‌ترین معضلات سیستم بهداشتی کشور است.

چه نکات امیدبخشی درباره این بیماری می‌توانید بفرمایید؟

تا حدود 70 سال پیش هیچ درمان موثری برای بیماری موجود نبود. کرپلین روان‌پزشک برجسته آلمانی حدود یک قرن پیش در بررسی طولانی‌مدت و دقیق بیش از هزار بیمار اسکیزوفرنیک، 4 درصد سرانجام خوب، 13 درصد سرانجام متوسط و 83 درصد سرانجام بد را مشاهده کرد. به این معنی که 83 درصد بیماران او سرانجام دچار زوال شخصیت شدند. امروز با توجه به وجود داروهای موثر ضد روان‌پریشی، 25 درصد بیماران سرانجام خوب، 50 درصد سرانجام متوسط و فقط 25 درصد سرانجام نامناسب دارند. بخشی از این پیشرفت نیز به امکانات تشخیصی بهتر و سریع‌تر ارتباط دارد.

درمان اسکیزوفرنی را از چه زمانی آغاز کنیم؟

برحسب پژوهش‌های متعدد، هرچه درمان بیماران روان‌پریشی سریع‌تر آغاز شود، امکان بهبود کامل آنان بیشتر می‌شود و درمان زودهنگام با سرانجام مناسب‌تر برای بیماران مرتبط است. در این مورد به کتاب کلاسیک «آی‌چین»، «میهمان» و «موری» تحت عنوان «روان‌پریشی نوبت اول» در سال 1999 اشاره می‌کنم. ضمن آنکه پژوهش‌هایی هم که در ایران انجام شده است این امر را تایید می‌کند. از جمله پایان‌نامه دکتر فرشید فخاریان، از دستیاران روان‌پزشکی که در سال 1379 عوامل موثر بر طول مدت بستری بیماران روانی در مرکز روان‌پزشکی رازی را بررسی کرده است. تشخیص و درمان سریع از عوارضی نظیر انزوای اجتماعی و خودکشی و سوءمصرف و وابستگی به مواد و رفتارهای کیفری نیز می‌کاهد. اگر حمله حاد اسکیزوفرنیا سریع تشخیص داده شود و به فوریت درمان گردد از مرگ یاخته‌های مغزی جلوگیری می‌گردد. هرچه تشخیص و درمان به تعویق بیفتد، مرگ یاخته‌های مغزی موجب بی‌تاثیر شدن درمان دارویی خواهد شد. این موضوعات را به صورت دقیق و با ذکر منابع و پژوهش‌های داخلی و بین‌المللی از سال 1369 تاکنون در چند مقاله در مجلات پزشکی آورده‌ام که علاقه‌مندان می‌توانند به مقاله‌ای تحت عنوان «توان‌بخشی اسکیزوفرنیا در انتها یا از آغاز» که در شماره 23 زمستان 1384 فصلنامه عملی پژوهشی توان‌بخشی چاپ شده است، مراجعه فرمایند.

اما آنچه مایه تاسف است اینکه هنوز حتی در بهترین شرایط در کشورهای پیشرفته صنعتی هم به طور متوسط زمانی که بیمار اسکیزوفرنیک برای اولین بار به روان‌پزشک مراجعه می‌‌کند دو سال از بیماری او گذشته است!

دلایل این امر متعدد است. از جمله ناآشنایی عموم مردم با اسکیزوفرنیا و نشانه‌های آغازین آن، آگاهی اندک پزشکان غیر روان‌پزشک از اسکیزوفرنیا و درمان آن، کافی نبودن تعداد روان‌پزشک و امکانات درمانی سرپایی و بستری برای بیماران روان‌پریش. اما گاهی دیده می‌شود بیماری سریع تشخیص داده شده است و درمان مناسب هم تجویز شده است لیکن بیمار و خانواده از مصرف دارو اجتناب می‌کنند و بیماری را که می‌توانست به احتمال زیاد با مصرف دارو بهبود کامل یابد با دستان خود به سراشیبی زوال شخصیت سوق می‌دهند و زمانی به ضرورت درمان پی می‌برند که دیگر داروها تاثیر چندانی ندارد.

خیلی‌ها نیز از داروهای اعصاب و روان می‌ترسند و آنها را مصرف نمی‌کنند!

تبلیغات غیرموجهی که در مورد عدم مصرف دارو در کشور ما صورت گرفته است و می‌گیرد باعث محروم ماندن صدها هزار بیمار از درمان مناسب و عوارضی از قبیل زوال شخصیت، فقدان کارکرد تحصیلی و خانوادگی، اجتماعی و شغلی،اعتیاد (به صورت خود‌درمانی) ،خودکشی و دیگرکشی می‌شود. گاهی هم ناآگاهی خانواده بیمار اسکیزوفرنیک از ضرورت و فایده درمان دارویی با تخطی از قوانین از سوی برخی افراد همراه می‌شود و فاجعه به بار می‌آورد که نمونه آن «شش ماه مشاوره و روان‌درمانی» برای بیمار اسکیزوفرنیک حاد توسط «فرد غیرپزشک» بوده است که سرانجام به علت وخامت حال بیمار، این درمانگر محترم رضایت داده بود که بیمار بخت برگشته را نزد روان‌پزشک ببرند. اینکه چه فرصت طلایی از دست رفت و چه عوارض و عواقبی برای بیمار و خانواده او به بار آمد، بماند. با توجه به این دلایل است که ما روان‌پزشکان به آموزش عموم مردم از طریق رسانه‌های گروهی اهتمام می‌کنیم و تاکید داریم که به آموزش روان‌‌پزشکی در دوره بالینی پزشکی بهای بیشتر داده شود و امکانات آموزش تخصصی روان‌پزشکی افزایش یابد، به نحوی که تعداد روان‌پزشکان اگر هم به حد آرمانی یازده هزار نفر برای جمعیت کنونی ایران نرسد، دست کم به میزان چشم‌گیر از عدد هزار و دویست نفر فعلی با شتاب بیشتری بالا برود تا به گروه عظیم پزشکانی که مشتاق ورود به تخصص روان‌پزشکی هستند نیز پاسخ مثبتی داده شود.

حرف آخر؟

حرف آخرم، تقاضا و تلاش برای انگ‌زدایی از بیماری روانی و بیماران روانی است که می‌تواند بیشترین خدمت را به جامعه به وسیله تسهیل و تشویق بیماران برای مراجعه به روان‌پزشکان انجام دهد.

 

تهیه مصاحبه:دکتر مجید سلطانی

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

لینک به دیدگاه
  • 1 ماه بعد...

خانواده بیمار اسكیزوفرنیك چه می تواند بکند؟

 

پاسخ خیلی ساده است: خانواده بیمار اسكیزوفرنیك خیلی كارها را می تواند در جهت بهبود او انجام دهد.

 

1 - مهمترین وظیفه خانواده :به رسمیت شناختن بیماری در عضو خانواده

است. متأسفانه خیلی از خانواده ها وجود بیماری روانی را در فرزند، همسر، یا والدین خود انكار می كنند. برای نمونه می گویند: پسر ما بیمار نیست، كارهایی که می كند دست خودش است و اگر بخواهد می تواند جور دیگری رفتار كند. اما خانواده نمی دانند كه بیمار بیش از همه از وضعیت خویش رنج می برد و بدون كمك حرفه ای روان پزشك قادر به تغییر رفتار خود نیست و توقع بی جای بستگان بر مشكل او می افزاید.

 

2 - دومین وظیفه خانواده:حفظ آرامش در محیط خانه و پرهیز از خرده گیری ها و سرزنش های ناموجه نسبت به بیمار

است. برای نمونه، سرزنش یك دختر جوان مبتلا به اسكیزوفرنیک كه چرا نمره هایت مانند گذشته درخشان نیست، موجب افزایش دید منفی او نسبت به خود و احساس بی ارزشی در وی می شود و رنج او را بیشتر می كند. انتقاد از یك بیمار اسكیزوفرنیك كه چرا در كنكور دانشگاه قبول نمی شوی یا چرا به دنبال یك كار پردرآمد نمی روی؟ بر پریشانی او می افزاید و موجب تشدید نشانه ها و عود بیماری و طولانی شدن دوره درمان می گردد.

 

3 - سومین وظیفه افراد خانواده:همكاری در درمان بیمار

است، چه درمان های دارویی و چه درمان های روانی- اجتماعی. برای نمونه باید مراقب مصرف دارو توسط بیمار باشند و از اظهار نظرهای نامربوط راجع به دارو و درمان كه شبیه دوستی خاله خرسه است بپرهیزند. برای نمونه : اگر دارو نخوری بهتر است! یا تو كه حالت خوب شده، چرا باز هم دارو مصرف می کنی؟ یا : مصرف دارو خطرناك است، همسایه ما كه داروی اعصاب می خورد چند وقت پیش یك ماشین به او زد و مُرد. اعضای خانواده باید بدانند تجویز، كاهش یا قطع داروی اعصاب فقط در صلاحیت روان پزشك است. چه بسیار خانواده ها كه با توصیه های نابجا موجب طولانی شدن بیماری یا تشدید آن یا بروز عوارض برگشت ناپذیر بیماری مانند خودكشی فرد بیمار شده اند.گاهی اوقات خانواده بیمار اسكیزوفرنیك كه پس از قطع سرخود داروها با برگشت نشانه های بیماری روبرو شده اند و به پزشک مراجعه می كنند و اظهار می دارند که ما نمی خواستیم داروی بیمارمان را قطع كنیم اما زمانی كه او را برای دررفتگی مچ پایش نزد دكتر ارتوپد برده بودیم، دكتر وقتی فهمید داروی اعصاب می خورد به او گفت به جای دارو خوردن بهتر است ورزش كنی تا اعصابت قوی شود، بیمار ما هم دیگر دارو نخورد تا حالش بد شد. البته نمی توان به طور قطع صحت گفته های خانواده های بیماران را كه متأسفانه مكرر هم شنیده می شود تأیید کرد، زیرا قاعدتاً پزشكان تخصص های دیگر هم لااقل آن اندازه دوره بیماری های روانی را گذرانده اند كه چنین توصیه های خطرناكی به عمل نیاورند. به هر حال اگر هم پزشكی خارج از محدوده تخصصی خود چنین اظهارنظری كند بهتر است بیمار و خانواده او پرسش های خود را با روان پزشك معالج مطرح كنند.

 

4 - چهارمین وظیفه خانواده: با نوع بیماری و نشانه های بیماری مریض شان آشنا باشند

و وضعیت او را همیشه زیر نظر بگیرند و در صورت برگشت نشانه ها بی درنگ با پزشك تماس حاصل كنند.5 - و سرانجام توصیه عملی برای خانواده هایی كه بیمار اسكیزوفرنیك دارند این است كه با شناسایی یكدیگر در محله خود گروه های خودیاری تشكیل دهند تا با استفاده از تجربیات و امكانات یكدیگر بتوانند در

 

توانبخشی بیماران

خود نقش مثبت و سازنده ایفا كنند. انجمن حمایت از بیماران اسكیزوفرنیك می تواند در این مورد به بیماران و خانواده های آنان راهنمایی و مشاوره ارائه دهد.

 

دكتر فربد فدایی- روان پزشك

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

  • Like 1
لینک به دیدگاه
×
×
  • اضافه کردن...