معرفی پروژه ی edo در استرالیا

[Mohammad Aref 120,438]

سطح اشغال: 310 مترمربع

موقعیت : خیابان Crown , Woolloomooloo , Sydney , Australia

شرح پروژه:

EDO یک پروژه ی با کیفیت بالا و با تراکم متوسط در زمینه ی توسعه ی مناطق مسکونی بوده که در شرق سیدنی و در Woolloomooloo واقع شده است. EDO نمونه ی یک پروژه ی طراحی محیطی می باشد.

 

 

 

 

حیاط EDO در یک منطقه ی مرکزی شهری قرار گرفته و فرم یک قطعه ی پهن بتنی (8*40 متر) را دارد که از شمال به جنوب کشیده شده و در شرق منطقه ی در حال توسعه مکانیابی شده است .

با قرارگیری در قطعه ای از زمین با کاربری مسکونی این حیاط می تواند به صورت مختصر اما مفیدی مقداری فضای سبز را تا حد امکان برای این منطقه ی مسکونی فراهم کند .(ساختمان ها که توسط جامعه ی معماران Stanistic طراحی شده اند ، دارای یک نمای فلزی به سمت خیابان Crown هستند که محافظی را در برابر این خیابان شلوغ و پرتردد ایجاد می کند.)

 

 

 

 

حیاط طوری طراحی شده تا با فراهم آوردن یک طرح کاشت نرم و بافت دارو محافظت توسط مصالح صلب براساس فرم ساختمان ها و شخصیت فضا به عنوان یک عنصر متضاد و در عین حال مکمل برای ساختمان ها عمل کند. این حیاط در عین حال که حریم شخصی ساکنانش را حفظ می کند به آنها امکان لذت بردن از منظرشهری را می دهد.

حیاط، کانسپت طراحی EDO را به چند طریق محقق می کند - با طرفداری از استفاده ی بهینه ی انرژی و طراحی منظر براساس توسعه ی پایدار- به صورتی که می تواند یک تجربه ی خاطره انگیز را برای ساکنانش فراهم آورد .خود حیاط یک سکوی بلند شده برروی یک پارکینگ زیرزمینی بوده و هم چنین یک عنصر منظر مدرن است که می تواند در طول روز استفاده شود . این حیاط منطقه ی محدودی برای کاشت عمیق گیاهان در خاک بوده و استانداردهای بالایی را نیز برای توسعه دارد . تمام آب از طریق شبکه ها برای آبیاری به منابعی زیرزمینی در ارتفاع پی رسیده و محدوده های قابل نفوذ توسط آب در آن به بیشترین حد رسیده اند. چراغ های کم ولتاژ برای روشنایی مناطق کاشت شده نصب شده اند و چوب های تزئینی (سکویی برای لذت بردن از نورماه و مکانی برای نشستن جوانان) از یک باغ بوتانیک (گیاهشناسی) در داخل حیاط به این مکان آورده شده است.

دو باغچه ی بتنی داخل حیاط وجود دارد . بامبوهایی که داخل باغچه ها کاشته شده اند یک محافظ را در برابر نور، دورتادور محوطه فراهم آورده اند. این باغچه های ایجاد شده بیش از آن که یک محل ساده ی جمع آوری و ذخیره ی خاک باشند نوعی هنر به شمار می روند . آنها ساختار باغ را شکل داده و محدوده های شخصی را خلق کرده اند .

 

 

 

جنبه های دیگر طراحی این حیاط همگی الگوی بالا را رعایت کرده اند . سادگی و مختصربودن طراحی از کانسپت آن برای ساختن با مصالح محدود آلومینیوم و بتن درجا ، با توجه به محدودیت های هزینه در این طراحی نشات می گیرد. گیاهان این باغ که براساس قدرت خریدساکنان انتخاب شده اند به عنوان اموال عمومی برای تمامی آنها تلقی می شود .

کاشتن بامبوهای سیاه در باغچه ها در عین حال که مانع ارتباط با ساختمان های همسایه نشده ، یک تیغه ی بلند و محافظت شده را در حیاط برای حفظ حریم هریک از ساکنان ایجاد کرده است .

 

لیلا راوندی / دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر دانشگاه تهران / نشریه اینترنتی معماری منظر