javaza 22 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 اسفند، ۱۳۸۹ درود. خدا،کجاست؟ از همان زمان کودکی سوالی بود مرا همیشگی خدا کیست؟چیست؟ مکان او در کدام پشت بام خانه ای است؟ کمی بزرگتر شدم سوال من ولی،همان سوال کودکی که خانه خدا کجاست؟ کعبه است خانه اش؟ یا که نه ، در خفاست؟ بزرگتر و بزرگتر شدم ولی سوال من، مانده بود بی جواب هجر آمد و من ،پرستو بشدم مرا بال و پری داد همه جا رفتم... و سرانجام،بیافتم آن خانه کجاست. آدرسش اینجاست کوچه تنهایی ها خانه ای است رنگی پلاکش بی رنگ است دربش آبیست،اما بوستانش،همگی مشکیست اسم آن خانه غم است دیوارش از جنس سکوت همه اش آینه کاری بودند به تماشا بنشستم که به ناگه،خدا را دیدم با آغوشی باز بگریستم من آنجا که چرا تا حالا،خانه غم هایم را سر نزدم. Javaza بدرود. 10 لینک به دیدگاه
::: شیـــما ::: 6955 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 اسفند، ۱۳۸۹ خدارو امروز صبح ساعت 6 تو خیابون دیدم ... با غرور داشت ب ی زن تنها و 2تا طفل معصومش ک تو این برف رو جدول خیابون نشسته بودن نگاه میکرد و ادعای خدایی داشت ! لینک به دیدگاه
sarevan 9753 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 اسفند، ۱۳۸۹ خدارو امروز صبح ساعت 6 تو خیابون دیدم ... با غرور داشت ب ی زن تنها و 2تا طفل معصومش ک تو این برف رو جدول خیابون نشسته بودن نگاه میکرد و ادعای خدایی داشت ! عسى ان تحبوا شيا و هو شر لكم و اللّه يعلم و انتم لا تعلمون .(216) ممکنه خیلی از چیزایی رو دوست داشته باشیم ولی شری توش باشه و ممکنه از خیلی چیزها بدمون بیاد و لطف و خیری توش باشه....پس اینقدر راحت لب به اعتراض نگشاییم ...هرچند در این اعتراض بنده هم نشانی از بزرگی خداوند موجود است... 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده