پول بیت المال و بند ناف فیلم‌سازان دولتی

[اذین25 1,494]

داود توحید پرست، نویسنده و کارگردان در وبلاگش یادداشتی را منتشر کرده و سینماگران بعد از انقلاب را به سه دسته تقسم کرده است، اول، فيلمسازان بيت‌المالي يا دولتي، دوم، فيلمسازان مستقل يا غير دولتي و در نهایت فيلمسازان نيمه بيت‌المالي يا نيمه مستقل، او در مابقی یادداشتش شمشیر را از رو بسته و به توصیف دسته اول از فیلمسازان پرداخته است.

 

توحید پرست نوشته است: «فيلمسازان بيت‌المالي يا دولتي، فيلمسازاني هستند كه بند ناف آن‌ها را با پول بيت‌المال يا پول دولت بريده‌اند. اين دسته از فيلمسازان آن‌قدر از پول بيت‌المال حيف و ميل و آن‌قدر از پول دولت استفاده كرده‌اند و آن‌قدر فيلم دولتي و بي‌بو و بي‌خاصيت ساخته‌اند و آن‌قدر به نام و نان و مواهب و امكانات رسيده‌اند كه خودشان نيز باورشان نمي‌شود كه روز و روزگاري بتوانند فيلمي بسازند كه هزينه آن فيلم از بيت‌المال مردم شريف و نجيب ايران نباشد. آن‌ها فقط با پول بي‌زبان بيت‌المال مي‌توانند فيلم بسازند.»

 

او در مهر ماه سال جاری در نامه‌ای به مدیر عامل خانه سینما با اعتراض به وجود تبعیض و عدم عدالت آرزو کرده بود که اي كاش كشور و سينماي ايران، چند ابوذر داشت و با استخوان شتر به سراغ معاويه‌ها مي‌رفت، اودر گوشه‌ی دیگری از یادداشتش آورده است:

 

«فيلمسازان بيت‌المالي يا دولتي يك ويژگي مهم دارند. آن‌ها مدام از اعتقادات و ارزش‌ها و اخلاقيات و مستحبات و انواع و اقسام فتنه حرف مي‌زنند و در خواب و بيداري تبليغ مي‌كنند كه فقط خودشان مومن و مسلمان و فيلمساز و هنرمند واقعي هستند و ديگران لادين و لامذهب و كافر و مشرك مي‌باشند و بنابراين بي‌دين‌ها و مشرك‌ها حق استفاده از بيت‌المال را حتي به اندازه يك ارزن هم ندارند.»

توحید پرست در ادامه یادداشتش نشانی های دیگری از این دسته از فیلمسازان ارائه داده است:

 

«ويژگي ديگر فيلمسازان بيت‌المالي يا دولتي اين است كه با وجود بودجه‌هاي كلان و ميلياردي، فيلم‌هايي توليد مي‌كنند كه به اندازه يك ريال هم به حال جامعه و كشور جمهوري اسلامي ايران سودمند نيست. آن‌ها در عمل به شدت با الگوسازي از دين و مذهب و كشور و مردم مخالفند اما در حرف چنان زيبا سخن مي‌گويند كه نادان‌هاي مذهبي و خشك مقدس‌ها تصور مي‌كنند كه اينان مومنان و معتقدان واقعي انقلاب هستند در صورتي كه تاريخ سينماي ايران نشان داده كه اين‌گونه نيست و اين دسته از فيلمسازان فقط نقش مومنين و معتقدين را به شدت خوب بازي مي‌كنند و اگر صداي انفجاري بشنوند فوري به نزد مسئولين مي‌روند و از مومن بودن خود اعلام برائت مي‌كنند و فوري بار سفر مي‌بندند و ياران واقعي مردم و انقلاب را تنها مي‌گذارند. »

 

توحید پرست سی نفر از اعضاي دويست و سي نفره‌ی كانون كارگردانان سينماي ايران را در دسته فيلمسازان بيت‌المالي به حساب آورده است و نوشته است:

 

«سي و دو سال از انقلاب شكوهمند اسلامي ايران گذشته و اين سي نفر در هر كجا و هر نهادي كه پول سرشار مي‌داده، حضور داشته‌اند و با وجودي كه براي صد نسل بعد از خودشان نيز امكانات رويايي فراهم كرده‌اند ولي به گرگ‌هاي گرسنه و شيران درندهاي مي‌مانند كه به هيچ بني بشري اجازه نزديك شدن به اين حوزه‌هاي آب و نان‌دار را نمي‌دهند و به نظر مي‌آيد كه سند چنين مراكز بي‌پايان پول و ثروت را به نام آباء و اجداد خود به ثبت قانوني رسانده‌اند.»

 

به نظر می‌رسد جناب توحیدپرست قرار است این دست از نوشته‌های انتقادیش را ادامه دهد، خود او در پایان یادداشتش آورده است:

 

« درباره فيلمسازان بيت‌المالي و دو دسته ديگر و رابطه هر كدام از آن‌ها با دولت محترم و عدالت‌محور آقاي دكتر محمود احمدي‌نژاد سخنان عريان و بي‌پروايي خواهم گفت. چرا كه شيعه مولا علي و مولا حسين اگر اين‌گونه سخن نگويد و ديگران را هم به اين‌گونه سخن گفتن دعوت و تشويق نكند به يقين از شيعيان معاويه و عمر و عاص خواهد بود.»