rahele_s 6472 اشتراک گذاری ارسال شده در 28 دی، ۱۳۸۹ توماس گراهام(1805-1868)کاشف کلوییدها کلویید چگونه کشف شد؟ در سال 1861، توماس گراهام، عبورموادّ مختلف را از درون غشایتراواآزمایش کرد. او دریافت که گروهی از اجسام به‌آسانی از درونغشا عبور می‌کنند و گروه دیگر به هیچ وجه از آن نمی‌گذرند. این دانشمند، اجسام گروهاول را کریستالوئید (شبه بلور) وگروه دوم را کلویید (شبه چسب) نامید. کلوییدها محلول نیستند کلوییدها ظاهری محلول‌مانند دارند. یعنیبه‌ظاهر همگن و شفاف‌اند و مانند محلولها از سوراخ‌های کاغذ صافی می‌گذرند. باوجود این، چهار تفاوت اساسی میان کلوییدها و محلولها دیده می‌شود: 1.درکلوییدها، اندازه‌ی ذراتِ پخش‌شده، از اندازه‌ی ذرات حل‌شده در محلولها، یعنیمولکول‌ها و یونها، بزرگتر و بین 10-7 و10-8 سانتی‌متر است؛ درحالی که اندازه‌ی ذرات حل‌شده در محلولها در حدود 10-9 متر (نانومتر) است، یعنی ابعاد یونها. 2.اگرچه معمولاً اندازه‌ی ذرات سازنده‌ی کلوییدها آن اندازه کوچک است که ازسوراخ‌های کاغذ می‌گذرند، اما آن اندازه بزرگ هم هست که وقتی در مسیر نور قرار‌گیرند، بتوانند نور را به اطراف بپراکنند. اگر در یک جای تاریک، دو ظرف، یکی شاملمحلولی مانند آب نمک و دیگری شامل کلوییدی مانند FeCl3 در آب جوشرا در کنار یکدیگر قرار دهید و باریکه‌ی نوری به آن بتابانید و از پهلو به آن دونگاه کنید، می‌بینید که مسیر عبور نور در داخل محلول مشخص نیست، ولی در داخلکلویید کاملاً مشخص است؛ به ترتیب از چپ به راست: کلویید پودر طلا، محلولکلرید طلا، سوسپانسیون سولفات آهن و کلرید طلا 3.کلوییدها برخلاف محلولها حالت پایدار ندارند، بلکه با گذشت زمان تغییرمی‌کنند؛ 4.ذرات سازنده‌ی کلوییدها بر خلاف ذرات سازنده‌ی محلولها، در شرایطمعین، مثلاً بر اثر سرد کردن یا گرم کردن یا در مجاورت با برخی ذرات دیگر، بهیکدیگر متصل می‌شوند و ذرات بسیار بزرگتری را تشکیل می‌دهند. در این صورت، کلوییدحالت «نیمه‌جامد» یا «ژله» به خود می‌گیرد، یا اینکه لخته می‌شود. منبع: باشگاه نانو 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده