زمین بازی کودکان

[Anooshe 11,040]

این یه تحقیق مختصر ولی مفید هست که برای درس طراحی پارک داشتم

میذارم اینجا

فکر میکنم اطلاعاتش برای طراحی پارک در ابعاد مختلف و برای سنین متفاوت به درد بخوره

[Anooshe 11,040]

يك پارك مناسب بايد ابعاد كافي براي هر گونه فعاليت لازم را داشته باشد، داراي وسايل ساده و بي خطر بوده، يعني ارتفاع وسايل نه بلند و نه كوتاه باشد، برنده و تيز نباشند و همچنين مسافت كافي بين محل بازي كودكان و تردد ماشين ها وجود داشته باشد.

پارك بازي كودكان، هم از لحاظ كميت و هم از لحاظ كيفيت اهميت زيادي دارد. از جنبه هاي اهميت پارك كودك مي توان به جنبه هاي رواني، شخصيتي، ارتباطي، جمعي و از همه مهم تر خلاقيت كودك اشاره كرد. حال به نظر شما آيا پارك هاي كودكان شهر ما با استانداردهاي معماري مطابقت دارند؟

آيا مي توانيم با خيال راحت كودكان خود را در زمين پارك براي بازي رها كنيم ، بدون اينكه در حين بازي، دويدن و راه رفتن اتفاق بدي براي آنها پيش بيايد و در ضمن لذت كافي و هيجان لازم را تجربه كرده باشند؟

برايمثال، پاركي در شهر پاريس را تصور كنيد با مساحتي حدود سي در اين پارك مسيري با دنياي عروسكي با موضوعات متفاوت به نمايش درآمده، يك جنگل استوايي با فضايي مملو از گياهان عجيب و غريب، در ادامه پارك يك تله ببر يك دره بزرگ با يك پل معلق كه آبشاري از زير پل عبور مي كند. بعد از اين هيجان، بچه ها به دنياي آرام وارد شده و داخل فضايي پر از توپ و درختان بيد مي شوند، سپس به دنياي هندسي با اشكال مختلف با سر و صداي زياد وارد مي شوند؛ حال محيطي پر از درختان بريده، پرچين ها، درختان توپي، پلكان و موزيكال، كوه آتشفشاني كه از جداره هاي آن دود بلند مي شود و در انتظار آنهاست و از بالاي آن با سرسره به پايين مي آيند و سوار بر الوارهاي چوبي از حوضچه عبور كرده و به جزيره مي رسند. جزيره اي كه با پرده آبي جدا و هر چند دقيقه يك بار باز شده و مجسمه موزيكال در آنجا ديده مي شود. راه هاي پيچ در پيچ نيز در خاتمه اين ماجرا قرار دارند. اين پارك در طول پنج سال ساخته شد.اما پارك كودك كه داراي استانداردهاي معماري باشد چگونه پاركي است؟

يك پارك استاندارد و مناسب بايد ابعاد كافي براي هر گونه فعاليت لازم را داشته باشد، داراي وسايل ساده و بي خطر بوده يعني ارتفاع وسايل نه بلند و نه كوتاه باشند، برنده و تيز نباشند و همچنين مسافت كافي بين محل بازي كودكان و تردد ماشين ها وجود داشته باشد. در زمين تقسيمات و جدا كننده ها به مقدار كافي اجرا شده باشند، همچنين وسايل بازي بر حسب سن كودكان انتخاب شده باشد و مكانهاي مناسبي براي دوچرخه، توپ، اسكيت، شن، سرسره و چرخ فلك در نظر گرفته شود، به طور كلي صرف نظر از سن و احتياجات كودكان 3 عنصر مهم در پارك كودكان بايد در نظر گرفته شود،زمين،نوع تحرك ،آب و گياهان.

زمين به عنوان تكيه گاه و فراهم آورنده كل پارك، گياهان براي به وجود آوردن سايه، تعادل و امنيت، درفضاي باز بايد از گياهان كه رشد سريع دارند استفاده كرد و از كاشتن گياهان تيغ دار با ميوه هاي سمي خودداري كرد. آب نيز در فضاهاي بزرگ عنصري اساسي است و روح بخش و در صورت داشتن وسايل مناسب، كودكان مي توانند آب بازي و آب تني كنند. حتي اگر آب به طور طبيعي وجود نداشت بايد از حوضچه هاي آب مصنوعي استفاده كرد. حوضچه ها بايد ارتفاع 25 تا 30 سانتيمتري داشته باشند، دائم تميز شوند و داراي فواره باشند، در ضمن بايد از آلوده شدن توسط سگ و گربه جلوگيري شود. البته مي توان به طور كلي نسبت به احتياجات، كودكان را به چهار گروه سني تقسيم بندي و زمين بازي كودكان را نيز به چهار گروه سني تقسيم بندي كرد

* زمين بازي مخصوص كودكان زير 3 سال: ترجيحاً تا 50 متري محل سكونت باشد، محصور شده و داراي ظرفيت۲۰ كودك به همراه والدين باشد. زمينش چمن با سطح ناهموار ولي كم ارتفاع و داراي يك كلبه كوچك به همراه نيمكت هاي مخصوص باشد.

* زمين بازي براي كودكان 3 تا 7 سال: تقريباً جدا از محل بازي بزرگترها باشد، براي هر كودك 10 متر مربع زمين در نظر گرفته شود تا يك سوم آن چمن يا زمين كوبيده و يك سوم نيمه سفت با تجهيزات مثل تاب و نردبان و يك سوم باقيمانده زمين سفت مثل آسفالت براي تيله، دوچرخه و توپ بازي همراه با يك كلبه و دستشويي باشد.

* زمين بازي كودكان 7 تا 9 سال: در اين سن كودكان احتياج به روابط بيشتر، تحرك بيشتر و محيط مناسب دارند، يعني زمين نيمه سفت يا چمنزار با يك مسير دوچرخه از آسفالت كه با گياهان احاطه شده باشد و براي هر كودك 10 متر مربع از زمين اختصاص داده شود.

* زمين بازي كودكان 9 تا 12 سال: كودكان در اين سن مستقل تر شده و فضايي وسيع تر با حصار كمتر احتياج دارند. زمين هاي ورزشي از آسفالت با خط كشي هاي متعدد براي بازي و نرمش و ميز پينگ پنگ كه با توري هاي فلزي 3 متري احاطه شده باشد ساخته مي شود. ابعاد اين زمين ها بايد حداقل 12 در 20 متر باشد و زمين همراه با مانع براي پرش، حركات تعادلي، بالا رفتن و دويدن و خزيدن باشد. براي كودكان بالاي 12 سال، زمين هاي ماجراجويي مشترك با كوچكترها و مكاني براي فعاليت هاي اجتماعي، فرهنگي به وسعت 150 متر مربع براي شب و روز و فضاي ورزشي براي هر نفر 20 متر مربع كه بايد تا فاصله 500 يا 800 متري محل سكونت واقع باشند مناسب است.

با اين تعاريفي كه گفتيم چند تا از اين پارك هاي استاندارد را مي توانيم در شهر خود پيدا كنيم؟

در ارتباط با فضاسازي براي كودك- يا معماري براي كودك- ما بيشتر دنبال اينيم كه كودك در چنين فضايي احساس آرامش و امنيت نمايد. سن مطرح نيست. ابعاد يك فضا بايد بتواند به رشد كودك كمك كند. هرآنچه كه دراطراف كودك است بايد به‌صورت كاربردي در رشد او موثر و مثبت باشد، منظورم رشد در تمام جوانب است، رشد جسمي، رشد كلا‌مي، رشد شناخت و.. من مثالي مي‌زنم: ديديد كه بچه‌ها مي‌روند زير ميز و آنجا بازي مي‌كنند. براي خودشان داستان مي‌سازند و باخودشان حرف مي‌زنند. يا با پارچه چادري درست مي‌كنند وخانه براي خودشان مي‌سازند. اين‌ها براي يك معمار مي‌تواند الگويي از مقياس مناسب براي معماري كودك بدهد. و اين جور چيزها درشهرهاي ما اصلا‌ رعايت نشده است. توجه نمي‌شود كه احساس بچه در برابر بيلبوردهايي چنين بزرگ يا ساختماني‌هايي چنين بلند چه مي‌تواند باشد.

بچه معمولا‌ دوست دارد از مسيريكه رد مي‌شود فرم وحال وهواي تونل را داشته باشد محفوظ و داراي سقفي قابل حس و لمس. توي شهر، معابر، پله‌ها، و مسيرهاي خاص كودك بايد داشته باشيم. كودك را نبايد درمعماري بيگانه با مقياس كودك رها كنيم.

يكي ديگر از نيازهاي بچه‌ها درشهر و پارک ، علا‌ئم است. علا‌ئمي كه با تصوير و گرافيك به تمام بچه‌ها محيط را آشنا نمايند. بچه بتواند راه را تشخيص دهد، مسير را پيدا كند. آبخوري يا توالت را پيدا كند. جايي را كه برايش خطرناك است، تشخيص دهد. اين علا‌ئم هم بايد كاملا‌ گويا باشند وهم زيبا. از حالت دستوري كمتر استفاده كرده باشد و بيشتر حالت اطلا‌ع‌رساني و ارتباط داشته باشند.

پارک های بازی و تجهیزات بازی در فضای آزاد همواره برای بچه ها سرگرم کننده و مفرح هستند. از دیگر مزایای این وسایل حرکت و پویایی در هوای آزاد می باشد. اما این وسایل گاهی اوقات خطراتی را نیز به همراه دارند.

بچه های کوچک (حتی بچه های بزرگتر) همیشه نمی توانند فاصله ها را درست اندازه گیری کنند و قادر نیستند موقعیت های خطرناک را پیش بینی کنند. وسایل بازی مهد کودک و پارک ها باید طوری طراحی شوند که مربیان و والدین قادر باشند به راحتی بچه ها را کنترل و نظارت کنند

اصول ایمنی:

مهمترین فاکتورهای ارزیابی ایمنی در مهدکودک ها، سطح فضای بازی، طراحی وسایل، مراقبت و نگهداری از وسایل می باشد

● سطح زمین بازی:

سطح زمین بازی یکی از مهمترین عوامل کاهش دهنده میزان جراحت هنگام افتادن از وسایل بازی می باشد. سطح زیر وسایل بازی باید به اندازه کافی نرم و حجیم باشد تا هنگام سقوط بچه ها مانع آسیب دیدگی شود.

سیمان، آسفالت، سنگفرش غیرایمن و غیرقابل قبول هستند. چمن، خاک و خاک فشرده نیز نامناسب هستند چرا که آب وهوا و نوع پوشش بچه ها باعث کم شدن قابلیت این مواد در محافظت از بچه ها می شوند.

سطح بازی باید عاری از آب و نخاله های مختلف نظیر صخره، شاخه ریشه درخت باشد تا باعث زمین خوردن بچه ها نشود همچنین این سطح باید فاقد موادی نظیر چوب شکسته و آهن زنگ زده باشد.

سطح محوطه بازی باید از مواد نرمی مانند خاک اره، شن، ماسه نرم، کانوچوی نرم شده پر شده باشد. سنگفرش ساخته شده از مواد کائوچوئی که از نظر ایمنی تست شده باشد نیز مناسب است. سطح زیر وسایلی که کمتر از ۵.۲ متر ارتفاع دارند باید حداقل ۰۳ سانتی متر از موادنرم ذکر شده پر شده باشد. در ضمن مواد نباید به صورت بسته بندی مورد استفاده قرار گیرند چون خاصیت نرم بودن و انعطاف پذیری آنها کم می شود.

اگر ارتفاع بچه ها و سطح (مثلاً پریدن از سکو) بالاتر از ۷.۳ باشد، این سطح مناسب و ایمن نیست و باید از هرگونه پریدن و با استفاده از تجهیزات با ارتفاع بلند خودداری کرد. تا ۲ متر پشت تجهیزات نیز باید از مواد نرم استفاده کرد با توجه به بلندی سرسره و تاب استفاده از مواد نرم در اطراف وسایل قابل افزایش می باشد.

به خاطر داشته باشید استفاده از مواد نرم از بروز حوادث نمی کاهند همچنین هر قدر که ارتفاع تجهیزات بیشتر باشد خطر جراحت و سقوط از آن بیشتر است.

طراحی و فضا:

تجهیزات مهد کودک برای دو گروه سنی متفاوت باید طراحی شوند ۲ الی ۵ سال (پیش دبستانی) و ۵ الی ۲۱ سال (کودکان مدرسه ای). در مهد کودکهای استاندارد و ایمن فضای محیط بازی این در گروه سنی کاملا متمایز از یکدیگر می باشد. به منظور جلوگیری از اغتشاش، بچه های کوچک نباید از تجهیزات بچه های بزرگتر استفاده کنند چرا که ممکن است منجر به آسیب دیدگی آنها شود به علاوه بچه های بزرگتر نیز نباید از وسایل بچه های کوچکتر استفاده کنند چرا که وسایل کوچک و فضای اختصاص یافته به آنها ممکن است برای بزرگترها دردسر ایجاد کند. چند نکته که باید به آنها توجه کرد.

حفاظ و نرده های ایمنی باید برای وسایلی که در ارتفاع قرار دارند مانند سکو و نصب شود وسایل با ارتفاع بالاتر Cm۶۷ باید حداقل ۰۷.۲ از یکدیگر فاصله داشته باشند.

تاب، الاکلنگ و دیگر تجهیزات دارای حرکت باید در فضای جدای از محل بازی بچه ها قرار داده شوند.

تاب باید حداقل ۲ حفاظ داشته باشد.

هر تاب باید حفاظ مخصوص به خود را داشته باشد.

هر تاب باید حداقل ۰۶ سانتی متر از دیگری فاصله داشته باشد و حداقل ۶۷ سانتی متر از فضای سایر وسایل و نرده ایمنی فاصله داشته باشد.

این وسایل نباید دارای قسمتی باشند که خدای ناکرده سر، دست، پا، عضو دیگر آنها داخل وسیله گیر کند کلیه منافذ و جاهای باز (مثلا پله های نردبان سرسره) باید کمتر از ۹ سانتی متر باشند یا اینکه بیشتر از ۳۲ سانتی متر باشند.

وسایلی با قسمتهای متحرک نظیر تاب، الاکلنگ نباید دارای قسمتی باشند که دست یا سایر قسمتهای بدن بچه ها را اصطلاحا گاز بگیرند

● نگهداری و مراقبت

فرقی نمی کند که بچه در خانه بازی کند یا در یک مهد کودک یا پارک، تمیز بودن و ایمن بودن وسایل جزء نکات ضروری می باشند. هیچ وسیله ای نباید شکسته یا خراب باشد وسایل فلزی نباید زنگار داشته باشند، وسایل چوبی نباید ترک داشته باشند، یا تراشه ریز باشند حصار اطراف محوطه باید مرتب باشد تا مبادا بچه ها به طور ناگهان از آن خارج یا وارد آن شوند. (با حالت دو)

مواد پوشاننده سطح محیط بازی (علی الخصوص اطراف تاب، سرسره، چرخ وفلک، باید به طور مرتب کنترل شوند تا حالت نرمی خود را حفظ کنند.) تجهیزات مهد کودک باید از مواد بادوام ساخته شده باشند که از هم جدا نشوند و در اثر تغییرات آب و هوا خراب نشوند. بخش هایی نظیر قسمتهای سفت، قسمتهای قلاب مانند، پیچ ها و یا لبه های تیز و انتهایی را کنترل کنید و مراقب باشید مبادا لباس بچه ها به آنها گیر کند

تاب و ایمنی

بیشترین جراحت در مهدکودک ها، هنگام استفاده از تاب صورت می گیرد اما رعایت چند نکته ساده احتمال خطر را هنگام استفاده از این وسیله کاهش می دهد.

۱) تاب باید از او وسایلی نظیر کانوچو و پلاستیک ساخته شود نه فلز و چوب.

۲) بچه ها همواره باید روی تاب بنشینند و ایستادن روی پا یا زانو هنگام تاب بازی خطرناک است آنها باید با دو دست درست تاب را محکم نگه دارند و تا ایستادن کامل تاب پیاده نشوند.

۳) سایر بچه ها نیز باید از تاب فاصله بگیرند از راه رفتن و دویدن اطراف تاب خودداری کنند.

۴) استفاده همزمان از تاب توسط ۲ نفر غیر مجاز است. مگر این که تاب برای دو یا چند نفر طراحی شده باشد

● ایمنی و الاکلنگ

از آنجا که این وسیله حداقل نیاز به در برای نفر دارد و هر دفعه بخش از آن با شدت به زمین برخورد می کند، استفاده از آن در مهدهای کودک توصیه نمی شود مگر اینکه دارای فنر محافظ و ضربه گیرد باشند برای استفاده از این وسیله موارد زیر توصیه می شود.

۱) الاکلنگ دو صندلی دارد هر صندلی برای یک بچه اگر بچه ای سبک است نباید در طرف دیگر دو نفر را نشاند بلکه باید بچه هم وزن او را پیدا کنیم.

۲) هنگام بازی بچه ها باید روبروی هم بنشیند و نباید به هم پشت کنند.

۳) بچه ها باید وسیله محافظ را محکم نگه دارند و از لمس کردن زمین خودداری کنند.

۴) سایر بچه ها نیز نباید پشت یا کنار الاکلنگ هم بازی کنند

● ایمنی در سرسره سواری

سرسره می تواند یک وسیله ایمن باشد اگر درست استفاده شود.

۱) بچه ها باید هنگام بالا رفتن از نردبان سرسره میله های دو طرف را محکم نگه دارند و هر بار پا روی یک پله بگذارند.

۲) نباید از خود سطح سرسره برای بالا رفتن استفاده کنند.

۳) پایین آمدن با سر یا شکم کاری بس خطرناک و غیرمنطقی است.

۴) هر بار باید یک نفر روی سطح سرسره باشد و استفاده گروهی از سطح سرسره خطرناک است.

۵) خود بچه ها باید سطح سرسره و قسمت خود را کنترل کنند تا کثیف، خیس یا نامناسب نباشد.

۶) بعد از اینکه در هر مرحله سر خوردن تمام شد و عمل فرود انجام شده بچه ها باید بلافاصله از جایشان بلند شوند تا نفر بعدی به آنها اصابت نکند

● وسایلی که استفاده از آنها در مهدکودک جایز نیست.

۱) تاب های زنجیری

۲) تاب با ارتفاع بالا

۳) حلقه های آموزش ژیمناستیک

۴) وسایلی که امکان سقوط دارد مانند جانگل جیم و چرخ وفلک بلند

▪ نکته آخر:

بخشی از پیشرفت فیزیکی، اجتماعی، ذهنی و عاطفی کودک را تشکیل می دهد اگر ایمنی در مهدکودک ها و پارک ها لحاظ شوند شما مطمئن شوید که بازی نقش موثری در شکل گیری شخصیت بچه ها خواهد داشت

انواع وسایل بازی

مجموعه های متنوع وسایل بازی کودکان با خاصیت آنتی باکتریال از جنس چوب اشباع شده

قابل نصب در پارکها - شهرهای بازی - مهدهای کودک - مجتمع های مسکونی - ویلاها و ...

چوب اشباع شده چیست ؟

اشباع چوب در کلمه ، به معنای تزریق یا نفوذ دادن مایع در چوب ، تحت تاثیر فشار است . این کلمه که بعنوان غلط مصطلح در میان عوام و حتی خواص جا افتاده ، همان تیمار چوب است که معادل واژه Treatment و یا در اصل Impregnation به کار برده می شود.

مزایای چوب اشباع شده

اشباع چوب ، مقاومت آن را در مقابل حمله قارچ ها ، حشرات مخرب چوب و به ویژه موریانه ها و عوامل محيطي افزایش می دهد. به عبارت دیگر ، اشباع صحیح قطعات چوبي ، دوام و پایداری آنها را دهها برابر کرده و بدين ترتيب موجب جلوگیری از قطع درختان در هزاران هکتار جنگل گردیده و به سلامت محیط زیست کمک بسزایی می کند .

نکته مهم : چوبهای مصرفی در محصولات شرکت یشیل پارک از نوع چوب درخت کاج سفیدروسی به دوصورت اشباع شده و پوشيده شده با رنگهای مقاوم مي باشد .

[@نیوشا 752]

سلام انوش جونم خیلی مطلب خوبی بود فکر کنم یه جای دیگه شنیده بودمش سره کلاس

[Anooshe 11,040]

سلام انوش جونم خیلی مطلب خوبی بود فکر کنم یه جای دیگه شنیده بودمش سره کلاس