*mini* 37778 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 آذر، ۱۳۸۹ زمین بازی: بازی سهم به سزایی در رشد شخصیت کودکان ایفا می کند.به طور کلی از طریق بازی است که کودکان خود را با محیط خود سازکار می کنند.محل های بازی باید متنوع ،شادی آفرین و قابل تحول باشد.بازی باید نیازهای کودک را برآورده کند.بازی یک تجربه اجتماعی است که کودک به واسطه آن می آموزد تا یامدهای رفتار خود را درک کند. شرایط محل بازی: آفتابگیر بوده،از ترافیک و آلودگی ایمن باشد(نزدیک محل عبور و مرور وسایل نقلیه قرار نداشته باشد و ترجاحا در وسط پارک قرار بگیرد)و از سطح آبهای زیر زمینی بالا نباشد. محل های بازی باید در کانون مناطق مسکونی باشند و با شبکه ساده ای از راه ها به مناطق مسکونی و سایر مناطق مرتبط باشد.برای طراحی زمین های بازی ،باید مفروضات زیر را در نظر گرفت: - سن گروه،فضای مورد استفاده برای هر نفر،اندازه محل بازی ،مسافت از خانه ها و غیره هنگام احداث خانه ها،باید برای کودکان تا سن 6 سال،کودکان 12-6 سال و بزرگسالان ،زمین های بازی خصوصی رو باز (در زمین های مجتمع مسکونی)آماده کرد. اساس محاسبه اندازه تمام زمین های بازی عمومی را اغلب می توان در مقررات طراحی یافت. به عنوان مثال ،5 متر مربع محوطه بازی برای هر واحد مسکونی ،حداقل اندزه زمین بازی 40 متر مربع است.فضاهای باز برای بازی باید با یک مانع با حداقل 1 متر ارتفاع محصور گردد.(حصار انبو،پرچین و غیره)تا افراد را از خیابان ها و جاده ها ،خودروهای پارک شده ،خطوط آهن ،آبهای عمیق ،پرتگاهها و سایر خطرها جدا و محفوظ نماید. 5 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده