مشاعره با اشعار حافظ

[دشتستان 68]

دی میشدگفتم صنماعهدبه جای ار

گفتاغلطی خواجه دراین عهدوفانیست!

[hamid_hisystem 6612]

تاشدم حلقه به گوش در میخانه عشق

هر دم از نو غمی آید به مبارک بادم

[مرید 1252]

من به سر منزل عنقا نه به خود بردم راه

 

قطع این مر حله با مرغ سلیمان کردم

[مرید 1252]

دی میشدگفتم صنماعهدبه جای ار

گفتاغلطی خواجه دراین عهدوفانیست!

 

ببخشید تو مصراع اول بین میشد و گفتم (واو )تایپ نشده ودر وزن شعر مشکل ایجاد میکند

 

سپاسگذارم

[دشتستان 68]

توباخدای خوداندازکارودل خوش دار

که رحم اگرنکندمدعی خدابکند

[surgun 729]

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد

 

چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

[masoume 5751]

دل ربایی همه آن نیست که عاشق بکشند

خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش

[رزا 21]

دل خسته ام از اينجا

از آدماي دنيا

همين امروز و فردا

دل مي زنم به دريا

----------------------------------------------

 

در نگاهم خيره گرديدي

تا بداني درد جانكاهم

چشم خود بستم به آرامي

تا نداني من چه مي خواهم

دل تو را مي خواست اما

آرزويش را نهان كردم

سرفرازش با زبان كردم

با غرور زنده ام گفتم:در جهان چيزي نميخواهم

رفتي و با خويش مي گفتي:عاشق مغرور

دل چه مي خواهد

لب چه مي گويد

[surgun 729]

دل ربایی همه آن نیست که عاشق بکشند

خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش

 

 

شراب و عیش نهان چیست کار بی ‌بنیاد

 

زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

[sanaz.goli 3471]

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

[مرید 1252]

در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست

 

 

ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

[sanaz.goli 3471]

عجب علمی است علم هستیه عشق

که چرخ همتش هفت زین دارد

[مرید 1252]

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

 

دعای نیمه شبی دفع صد بلا بکند

[masoume 5751]

درد عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد

حافظ این دیده گریان تو بی چیزی نیست

[Astraea 25351]

تا کی غم دنیا و دنی ای دل دانا

حیف است زخوبی که شود عاشق زشتی

[نیمه ماه 2908]

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب

کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است

[surgun 729]

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم

 

تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم

[نیمه ماه 2908]

من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم

که عنان دل شیدا به لب شیرین داد

[surgun 729]

دلبر که جان فرسود از او کام دلم نگشود از او

 

نومید نتوان بود از او باشد که دلداری کند

[نیمه ماه 2908]

دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا