رفتن به مطلب
اطلاعیه مهم: پایان فعالیت انجمن پس از 15 سال ×
اطلاعیه مهم: پایان فعالیت انجمن پس از 15 سال

پياده‌سازي محيط rac در اوراکل

Fahim

توسط Fahim،
در هک وامنیت شبکه

ارسال های توصیه شده

Fahim    9563

Fahim
ارسال شده در

پياده‌سازي محيط RAC در اوراکل 11g R1 با استفاده از VMware Server (قسمت اول)

1004104.jpg

منبع: سايت oracle-base.com ترجمه: امين كلانتري

 

اشاره: اين مقاله با استفاده از سيستم‌عامل لينوکس (Oracle Enterprise Linux نسخه 32 بيتي) و نرم‌افزار VMware Server، نحوه پياده‌سازي محيط RAC را براي پايگاه‌داده Oracle 11g Release 1 (نگارش 32 بيتي)، آموزش مي‌دهد و براي پياده‌سازي آن به رسانه ذخيره‌سازي اشتراکي نيازي وجود ندارد.

يکي از مشکل‌هاي بزرگ در پياده‌سازي محيط RAC، نياز به سخت‌افزارهاي تخصصي است. اين مقاله با استفاده از نرم‌افزار قدرتمند VMware Server به شما امکان مي‌دهد تا بدون تهيه اين‌گونه سخت‌افزارها، بتوانيد محيط لازم را براي پياده‌سازي محيط RAC فراهم آوريد. از طرفي با وجود ارائه مقاله درباره نسخه جديد اوراکل يعني R2 به دلايل مختلف، از جمله شباهت محيط R1 با نسخه‌هاي قبل اوراکل که هنوز هم به طور گسترده مورد استفاده قرار مي‌گيرد و همچنين به‌دليل سازگاري محيط R1 با ساير محيط‌هاي اوراکل و همچنين عدم ارائه نسخه سازگار با R2 براي اين‌گونه برنامه‌ها، تصميم گرفتم که نحوه پياده‌سازي RAC را در نسخه R1 در اولويت قرار دهم.

 

مقدمه

يکي از بزرگ‌ترين موانع براي راه‌اندازي محيط آزمايشي RAC نياز به رسانه ذخيره‌سازي اشتراکي است. در يک محيط عملياتي از تجهيزات ذخيره‌سازي SAN يا تجهيزات قدرتمند NAS براي پياده‌سازي محيط RAC استفاده مي‌شود، اما اين گزينه‌ها زماني که بخواهيد تنها تجربه پياده‌سازي و نصب محيط RAC را کسب کنيد، گزينه‌هاي گران‌قيمتي به شمار مي‌آيند. يک گزينه ارزان‌قيمت‌تر، استفاده از ديسک‌هاي جانبي FireWire است که امکان دسترسي اشتراکي دو ماشين به يک رسانه ذخيره‌سازي را فراهم مي‌کنند. اما گزينه سومي نيز وجود دارد و آن استفاده از VMware Server [يا ساير نسخه‌هاي VMware نظير نسخه Workstation يا ESX] است تا بتوان با استفاده از آن، محيط ذخيره‌سازي اشتراکي را شبيه‌سازي کرد.

 

استفاده از VMware Server، به شما امکان مي‌دهد تا چندين ماشين مجازي را روي يک سرور، راه‌اندازي کنيد. به اين ترتيب، مي‌توانيد تمام نودهاي ماشين مجازي را روي يک ماشين‌ اجرا کنيد. همچنين اين کار به شما امکان مي‌دهد يک ديسک مجازي اشتراکي ايجاد کنيد که اين کار به معناي عدم نياز به رسانه‌هاي ذخيره‌سازي اشتراکي است.

 

قبل از شروع نصب بايد چند نکته را در نظر داشته‌باشيد:

- آنچه در نهايت در اختيار شما قرار دارد، عبارت است از سيستم‌‌عامل ميزبان، دو سيستم‌عامل مهمان و دو مجموعه از نرم‌افزارهاي Oracle Clusterware و instance يا نمونه‌هاي ASM به همراه دو instance از پايگاه‌داده اوراکل که همه آن‌ها روي يک سرور فيزيکي پياده‌سازي و عملياتي شده‌اند.

- اين روش، دست‌كم نيازهاي لازم را براي پياده‌سازي محيط RAC شامل مي‌شود و گزينه‌هاي موجود نظير افزونگي در نصب Clusterware يا ASM را در بر‌نمي‌گيرد. البته، در مراحل نصب ASM از گزينه افزونگي «Normal» استفاده خواهيم کرد که نياز به فضاي رسانه ذخيره‌سازي را به دو برابر افزايش مي‌دهد.

- هنگام اجراي فرآيند ايجاد ديسک‌مجازي، گزينه «اختصاص از قبل فضاي ذخيره‌سازي» را انتخاب نمي‌کنيم. گرچه اين کار دسترسي به هارد‌ديسك‌ها را کندتر مي‌کند، اما فضا و رسانه ذخيره‌سازي كمتري نياز خواهد داشت، زيرا اختصاص فضا به ماشين‌هاي مجازي، زماني انجام مي‌شود که ماشين مجازي به آن فضا نياز داشته‌باشد [البته، در صورتي که فضاي رسانه‌ذخيره‌سازي به مرور زمان به ديسک اختصاص يابد و بخواهيد براي مدت طولاني از اين محيط استفاده کنيد، ممکن است ميزان فضاي فيزيکي مورد نياز ماشين‌مجازي حتي از کل فضاي اختصاص يافته به ديسک‌هاي آن به صورت مجازي، بيشتر باشد. بنابر‌اين، در صورتي که مي‌خواهيد اين محيط شبيه‌سازي را به مدت طولاني مورد استفاده قرار دهيد، بهتر است فضاي ديسک‌مجازي را از حالا با گزينه Preallocate براي ديسک ذخيره کنيد. از سويي اين کار کارايي سيستم شما را در محيطي که مهم‌ترين مشکل آن کارايي پايين است، برطرف مي‌کند و تنها عيب آن، کند شدن فرآيندهاي احتمالي تهيه نسخه پشتيبان از کل ماشين مجازي خواهد بود].

- اين محيط نبايد و نمي‌تواند به عنوان يک محيط عملياتي در نظر‌گرفته شود، بلکه فقط به اين منظور پياده‌سازي مي‌شود تا شما را با پياده‌سازي و نصب محيط RAC آشنا کند [با توجه به قدرت بالاي محيط ESX و همچنين پياده‌سازي موازي سرورهاي مجازي در اين محيط بايد در نظر داشت که اگر سازمان شما هم به اين سو حرکت کرده و شرايط به گونه‌اي است که حتي از شما خواسته مي‌شود تا سرور پايگاه‌داده خود را روي يک ماشين مجازي در اين محيط پياده‌سازي کنيد، در اين صورت مي‌توانيد از همين مقاله به عنوان منبع مناسب براي داشتن چند ماشين مجازي در محيط‌هاي ESX استفاده کنيد تا بتوانيد در صورت لزوم يک پايگاه‌داده را روي چند ماشين مجازي که روي بيش از يک ماشين فيزيکي قرار دارند، پياده‌سازي کنيد].

 

نرم‌افزارهاي مورد نياز

براي پياده‌سازي محيط RAC بايد قبل از هر کاري نرم‌افزارهاي زير را تهيه کنيد:

- سيستم‌عامل لينوکس از نوع Oracle Enterprise Linux 5

(ا‌http://edelivery.oracle.com/linux)

- نرم‌افزار (VMware Server (

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
[در صورتي که نسخه VMware Workstation را نيز در اختيار داشته‌باشيد باز هم نصب و پياده‌سازي اين محيط با کمي تغيير در مراحل پياده‌سازي ماشين مجازي امکان‌پذير است و اگرچه اين مقاله با استفاده از نسخه تحت لينوکس برنامه فوق پياده‌سازي شده، اما استفاده از نسخه تحت ويندوز و استفاده از سيستم‌عامل ويندوز، به عنوان سيستم‌عامل ميزبان نيز امكان‌پذير است و فقط قسمت‌هاي مربوط به ايجاد مسيرهاي ماشين‌هاي مجازي و نحوه تهيه نسخه پشتيبان از ماشين مجازي تغيير خواهد کرد].

- نرم‌افزار پايگاه‌داده و Clusterware براي Oracle 11g Release1ا (11.1)

 

نصب VMware Server

بدون توجه به اين که از چه سيستم‌عاملي به عنوان سيستم‌عامل ميزبان استفاده مي‌کنيد، نصب و پياده‌سازي ماشين‌هاي مجازي رويه مشابهي را خواهد داشت. قبل از هر چيز بايد نرم‌افزار VMware Server را نصب‌کنيد. نصب اين نرم‌افزار در محيط ويندوز تا حدود زيادي شبيه نصب ساير نرم‌افزارها است، فقط زمان بيشتري نياز دارد. دريافت نرم‌افزار را متناسب با سيستم‌عامل ميزباني که در اختيار داريد، انجام دهيد. در محيط لينوکس نصب برنامه کمي دشوارتر است. براي نصب از نام کاربري Root استفاده کرده و به مسير فايل نصب برويد. سپس دستور زير را اجرا کنيد:

 

# rpm -Uvh VMware-server-*.rpm

 

بعد از اجراي دستور فوق بايد خروجي زير را مشاهده کنيد که نشان مي‌دهد آماده‌سازي براي اجراي فرآيند نصب و سپس نصب نرم‌افزار با موفقيت انجام شده‌است.

 

 

‌‌‌Preparing... ########################################### [100%]

1:VMware-server ###########################################

[100%]#

 

بعد از نصب در محيط لينوکس بايد اين نرم‌افزار را تنظيم کنيد. براي اين منظور در خط فرمان با استفاده از دستور su و وارد کردن رمز کاربر Root مجوزهاي دسترسي خود را تغيير داده، به مسير /user/sbin رفته و دستور vmware-config.pl را اجرا کنيد. با اجراي اين دستور و هنگام پيکربندي نرم‌افزار، سؤال‌هاي مختلفي از شما پرسيده مي‌شود که مي‌توانيد براي بيشتر آن‌ها، از پاسخ پيش‌فرض استفاده کنيد و براي اين منظور نيز کافي است در پاسخ به سؤال دکمه Enter را وارد کنيد. گزارش مربوط به دستور‌هاي وارد شده و نتايج را مي‌توانيد در سايت ماهنامه مشاهده كنيد.

 

براي اجراي نرم‌افزار VMware Server مي‌توانيد از دستور Vmware در خط فرمان استفاده کنيد يا آن‌که مطابق شكل 1 برنامه را از منوي System Tools اجرا کنيد (شكل زير).

Data%5CGallery%5C2010%5C11%5CRac1_s.jpg

شكل 1- اجراي برنامه براي دسترسي به محيط مديريت VMware Server Console

 

در كادر محاوره اتصال به سيستم ميزبان يا «Connect to Host»، گزينه Local Host را انتخاب كرده و دکمه Connect را وارد کنيد. به اين ترتيب، کنسول مديريت برنامه Vmware Server در اختيار شما قرار مي‌گيرد. اکنون محيط Vmware Server نصب شده و آماده استفاده است.

 

تنظيم و نصب ماشين‌هاي مجازي

در ادامه دو ماشين مجازي را به عنوان نودهاي محيط RAC ايجاد ‌مي‌کنيم. مي‌توانيم يک ماشين مجازي ايجاد کرده و بعد از نصب سيستم‌عامل از فايل‌هاي آن کپي تهيه کرده، سپس اين کپي را با تغييرات کمي به عنوان ماشين مجازي دوم استفاده کنيم. با اين کار در زمان هم صرفه‌جويي مي‌شود.روي گزينه Create a New Virtual Machine کليک کنيد تا ابزار ايجاد ماشين مجازي جديد در اختيار شما قرار گيرد. درنخستين صفحه دکمه Next را انتخاب کنيد.گزينه Custom را انتخاب کرده و روي دکمه Next کليک کنيد.

 

گزينه Linux را به عنوان سيستم‌عامل ميزبان انتخاب كرده و در منوي پايين آمدني Version نيز گزينه Red Hat Enterprise Linux 5 را انتخاب کنيد، سپس روي دکمه Next کليک كرده و اگر از Vmware Server 2 استفاده کنيد RHEL5 در اختيار شما است، اما اگر از نسخه قبلي آن يعني Vmware Server 1 استفاده کنيد که در اين مقاله نيز چنين است، در اين صورت مجبور خواهيد بود تا در اين قسمت از گزينه RHEL4 استفاده کنيد، البته اين موضوع مشکلي براي شما ايجاد نخواهد کرد.

 

در قسمت نام ماشين مجازي، عبارت RAC1 را وارد کرده و براي مسير آن نيز از مسير پيش‌‌فرض که به احتمال زياد مسير /u01/VM/RAC1، خواهد بود، استفاده كرده، سپس روي دکمه Next کليک کنيد (شكل زير).

Data%5CGallery%5C2010%5C11%5CRac2_s.jpg

شكل 2- انتخاب نام ماشين مجازي و مسير ذخيره‌سازي فايل‌هاي مرتبط با آن

 

تعداد پردازنده‌هاي مورد نياز را وارد كرده، سپس روي دکمه Next کليک کنيد.گزينه Make This Virtual Machine Private را از حالت انتخاب شده خارج کنيد.ميزان حافظه مورد نياز را براي ماشين مجازي مشخص کنيد. به خاطر داشته‌باشيد که قرار است دو ماشين مجازي ايجاد کنيد، بنابراين نبايد همه حافظه سيستم را در اختيار اين ماشين مجازي قرار دهيد. براي نصب موفق ماشين مجازي و برنامه‌هاي خود تقريباً به يك گيگابايت حافظه نياز خواهيد داشت.گزينه Use Bridged Networking را انتخاب کرده و روي دکمه Next کليک کنيد.گزينه LSI Logic را انتخاب کرده و دکمه Next را انتخاب کنيد.گزينه Create a New Virtual Disk را انتخاب کرده و روي دکمه Next کليک کنيد. با کليک روي دکمه Next گزينه پيش‌فرض، يعني SCSI را انتخاب کنيد. آنچه ايجاد مي‌شود، يک ديسک مجازي است. بنابراين، حتي اگر ديسک فيزيکي شما از نوع IDE يا SATA باشد، باز هم مي‌توانيد اين گزينه را انتخاب کنيد.

 

اندازه ديسک را برابر با ده گيگابايت قرار دهيد و علامت کنار گزينه Allocate All Disk Space Now را برداريد. اين کار بعدها دسترسي به ديسک را کندتر خواهد کرد، اما مانع از هدر رفتن ديسک خواهد شد. اگر بخواهيد نرم‌افزار نصب اوراکل را روي ديسک مجازي قرار دهيد، در اين حالت به يک ديسک مجازي با دوازده تا پانزده گيگابايت فضا نياز خواهيد داشت (شكل زير).

Data%5CGallery%5C2010%5C11%5CRac3_s.jpg

شكل 3- تعيين حجم ديسک مجازي و نحوه اختصاص فضا به آن

 

عبارت پيش‌فرض RAC1.vmdk را به عنوان نام فايل متناظر با ديسک بپذيريد و با انتخاب دکمه Finish فرآيند ايجاد ماشين مجازي را کامل کنيد. در صفحه تنظيمات ماشين مجازي يا Virtual Machine Setting گزينه Floppy 1 را انتخاب کرده و روي دکمه Remove کليک کنيد.روي گزينه Add کليک‌کرده و گزينه Ethernet Adapter را به عنوان نوع سخت‌افزاري که مي‌خواهيد به سيستم بيافزاييد، انتخاب کرده و سپس دکمه Next را کليک کنيد.گزينه Bridged را به عنوان نوع کارت شبکه انتخاب کرده و روي دکمه Finish کليک کنيد (شكل زير).

Data%5CGallery%5C2010%5C11%5CRac4_s.jpg

شكل 4- انتخاب نوع کارت شبکه دوم از نوع Bridged

 

در مرحله بعدي با انتخاب دکمه OK تغييرات ايجاد شده در تنظيمات سخت‌افزاري ماشين مجازي را عملي کنيد.اکنون تنظيمات سخت‌افزاري ماشين مجازي متناسب با نياز ما است. بنابراين، مي‌توانيم نصب سيستم‌عامل را روي ماشين مجازي مهمان آغاز کنيم.

 

نصب سيستم‌عامل روي ماشين مجازي مهمان

نخستين سي‌دي مربوط به سيستم‌عامل OEL 5 را در درايو نوري سيستم خود قرار دهيد [در صورتي که دي‌وي‌دي اين سيستم عامل را تهيه کرده‌باشيد، کار راحت‌تر خواهد بود. همچنين مي‌توانيد در صورت داشتن ابزار مناسب، فايل‌هاي ISO مربوط به رسانه نصب سيستم‌عامل OEL 5 را ايجاد کرده و در قسمت تنظيمات ماشين مجازي آن‌را به عنوان CD-ROM سيستم معرفي کنيد].

 

فرآيند نصب همانند نصب بيشترتوزيع‌هاي لينوكس خواهد بود. از آنجا که مراحل نصب لينوکس براي بيشتر خوانندگان اين مقاله‌ يک کار تکراري به‌شمار مي‌آيد، بنابراين از بررسي جزئيات کار خودداري مي‌کنيم، اما به طور کلي در نصب سيستم‌عامل، دست‌كم 2‌ گيگابايت فضا به محيط Swap بدهيد و گزينه‌هاي Firewall و SELinux را غير فعال کنيد و در‌باره نصب بسته‌هاي سيستم‌عامل نيز موارد زير را انتخاب کنيد:

 

 

GNOME Desktop Environment

Editors

Graphical Internet

Text-based Internet

Development Libraries

Development Tools

Server Configuration Tools

Administration Tools

Base

System Tools

X Window System

 

 

براي کامل و متناسب کردن ماشين مجازي بايد موارد زير نيز در تنظيمات شبکه ماشين مجازي و نام سرور رعايت شود:

- نام ماشين يا (hostname) ا: rac1.localdomain

- آدرس استاتيک براي کارت شبکه نخست يا eth0 که هنگام نصب RAC به عنوان آدرس public، استفاده خواهد شد: 192.168.2.101

- آدرس Gateway پيش‌فرض براي eth0 (دقت کنيد که اين آدرس بايد در سطح شبکه وجود داشته باشد): 192.168.2.1

- آدرس استاتيک براي کارت شبکه دوم يا eth1 که هنگام نصب RAC به عنوان آدرس private استفاده خواهد شد: 192.168.0.101

- آدرس Gateway پيش‌فرض براي eth1: خالي بماند.

مي‌توانيد براي سازگاري آدرس‌ها با آدرس‌هاي شبکه سازمان خود، از محدوده IP ديگري استفاده کنيد، اما به خاطر داشته‌باشيد که اين آدرس‌هاي IP بايد در طول فرآيند نصب بدون تغيير باقي بماند.

 

بعد از پايان نصب نخستين لينوکس، بايد تعدادي بسته برنامه از نوع فايل‌هاي RPM را نيز روي سيستم‌عامل خود نصب کنيد. اين بسته‌ها در سي‌دي‌ها يا دي‌وي‌دي نصب OEL 5 قرار دارد و کافي است براي نصب آن‌ها مطابق فهرست 1 به مسير مورد نظر رفته و با سطح کاربري Root در خط فرمان، به ترتيب دستورات نصب را اجرا کنيد.

 

به ياد داشته باشيد كه به ازاي هر سي‌دي دستورات نصب مرتبط با فايل‌هاي درون آن سي‌دي را اجرا کنيد و در صورتي که ازدي‌وي‌دي نصب لينوکس استفاده مي‌کنيد، مي‌توانيد تمام دستورات را يک‌جا اجرا کنيد.

 

# From Enterprise Linux 5 Disk 1

cd /media/cdrom/Server

rpm -Uvh binutils-2.*

rpm -Uvh elfutils-libelf-0.*

rpm -Uvh glibc-2.*

rpm -Uvh glibc-common-2.*

rpm -Uvh libaio-0.*

rpm -Uvh libgcc-4.*

rpm -Uvh libstdc++-4.*

rpm -Uvh make-3.*

cd /

eject

 

# From Enterprise Linux 5 Disk 2

cd /media/cdrom/Server

rpm -Uvh compat-libstdc++-33*

rpm -Uvh elfutils-libelf-devel-*

rpm -Uvh glibc-headers*

rpm -Uvh glibc-devel-2.*

rpm -Uvh libgomp*

rpm -Uvh gcc-4.*

rpm -Uvh gcc-c++-4.*

rpm -Uvh libaio-devel-0.*

rpm -Uvh libstdc++-devel-4.*

rpm -Uvh unixODBC-2.*

rpm -Uvh unixODBC-devel-2.*

cd /

eject

 

# From Enterprise Linux 5 Disk 3

cd /media/cdrom/Server

rpm -Uvh sysstat-7.*

cd /

eject

فهرست 1

 

 

پيش‌نيازهاي نصب Oracle

در ماشين مجازي RAC1 با عنوان کاربري Root، تغييرات زير را در فايل‌هاي تعيين‌شده اعمال کنيد:

فايل /etc/hosts را اصلاح کنيد، به طوري که محتويات آن مطابق با خطوط زير باشد:

 

 

127.0.0.1 localhost.localdomain localhost

# Public

192.168.2.101 rac1.localdomain rac1

192.168.2.102 rac2.localdomain rac2

#Private

192.168.0.101 rac1-priv.localdomain rac1-priv

192.168.0.102 rac2-priv.localdomain rac2-priv

#Virtual

192.168.2.111 rac1-vip.localdomain rac1-vip

192.168.2.112 rac2-vip.localdomain rac2-vip

 

فايل /etc/sysctl.conf را اصلاح کنيد، به طوري که مقادير مدخل‌هاي خاصي از آن مطابق با خطوط زير، تغيير کند:

 

kernel.shmmni = 4096

# semaphores: semmsl, semmns, semopm, semmni

kernel.sem = 250 32000 100 128

net.ipv4.ip_local_port_range = 1024 65000

net.core.rmem_default=4194304

net.core.rmem_max=4194304

net.core.wmem_default=262144

net.core.wmem_max=262144

 

 

بعد از تغيير فايل فوق و ذخيره آن، دستور /sbin/sysctl –p را با عنوان کاربر Root اجرا کنيد.فايل /etc/security/limits.conf را اصلاح کرده و خطوط زير را به انتهاي فايل بيافزاييد.

 

oracle soft nproc 2047

oracle hard nproc 16384

oracle soft nofile 1024

oracle hard nofile 65536

 

بررسي کنيد که خطوط زير در فايل /etc/pam.d وجود داشته باشد و در صورت عدم وجود، اين موارد را نيز به انتهاي فايل مذکور اضافه کنيد:

 

session required pam_limits.so

 

قابليت لينوکس امن را با تغيير فايل در مسير /etc/selinux/config به صورت زير غير فعال کنيد. همان‌طور که گفته شد، هنگام نصب نيز مي‌توانستيد با انتخاب گزينه Disabled براي SELINUX همين کار را انجام دهيد:

 

SELINUX=disabled

 

در حالت جايگزين مي‌توانيد به ترتيب به مسير System و Administration و Security Level and Firewall رفته و با کليک روي زبانه SELinux و برداشتن علامت گزينه مربوطه اين قابليت را غير‌فعال کنيد. با استفاده از دستورات زير، گروه‌ها و کاربران جديدي ايجاد کنيد:

 

groupadd oinstall

groupadd dba

groupadd oper

groupadd asmadmin

 

useradd -u 500 -g oinstall -G dba,oper,asmadmin oracle

passwd oracle

 

مسيرهايي را که نرم‌افزارهاي اوراکل در آن‌ها نصب خواهد شد، با استفاده از دستورات زير ايجاد کنيد:

 

mkdir -p /u01/crs/oracle/product/11.1.0/crs

mkdir -p /u01/app/oracle/product/11.1.0/db_1

chown -R oracle:oinstall /u01

 

به عنوان کاربر اوراکل وارد شده و خطوط زير را به انتهاي فايل .bash_profile اضافه کنيد:

 

# Oracle Settings

TMP=/tmp; export TMP

TMPDIR=$TMP; export TMPDIR

 

ORACLE_HOSTNAME=rac1.localdomain; export ORACLE_HOSTNAME

ORACLE_BASE=/u01/app/oracle; export ORACLE_BASE

ORACLE_HOME=$ORACLE_BASE/product/11.1.0/db_1; export ORACLE_HOME

ORACLE_SID=RAC1; export ORACLE_SID

ORACLE_TERM=xterm; export ORACLE_TERM

PATH=/usr/sbin:$PATH; export PATH

PATH=$ORACLE_HOME/bin:$PATH; export PATH

 

LD_LIBRARY_PATH=$ORACLE_HOME/lib:/lib:/usr/lib; export LD_LIBRARY_PATH

CLASSPATH=$ORACLE_HOME/JRE:$ORACLE_HOME/jlib:$ORACLE_HOME/rdbms/jlib; export CLASSPATH

 

if [ $USER = “oracle” ]; then

if [ $SHELL = “/bin/ksh” ]; then

ulimit -p 16384

ulimit -n 65536

else

ulimit -u 16384 -n 65536

fi

fi

 

در قسمت بعدي اين مقاله روش نصب ابزارهاي محيط مجازي‌سازي در VMware را توضيح خواهيم داد.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

لینک به دیدگاه
رفتن به فهرست موضوع ها
×
×
  • اضافه کردن...