Matin H-d 18145 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 آبان، ۱۳۸۹ پیاده روی باید ضربان قلب را بالا ببرد پیاده روی یکی از ورزش هایی است که به عنوان عملی ترین و شایع ترین فعالیت فیزیکی در سنین مختلف قابل استفاده است. در عین حال پیاده روی عاملی برای تندرستی است و جزو فعالیت های هوازی به شمار می رود. اما پیاده روی باید از نوع راه رفتن تند یا دویدن ارام باشد. به نحوی که ضربان قلب به 100 تا 120 ضربان در دقیقه برسد. این ورزش تاثیر مثبتی بر استحکام زانو و مچ پا دارد ودر پیشگیری از بروز ارتروز و پوکی استخوان بسیار موثر است. به دلیل ماهیت هوازی ان ترجیحا از چربی به عنوان منابع سوختی استفاده می شود و از طرفی برای مصرف انرژی در برنامه کاهش وزن این فعالیت به تناوب انجام می شود. در پیاده روی تمام نقاط بدن تحت تاثیر قرار میگیرد و باعث کاهش توده های چربی در تمام نقاط مختلف بدن که بیشترین تجمع چربی در شکم و ران هاست می شود. کاهش توده های چربی اغلب در مردان در ناحیه شکمی و در زنان در نواحی لگنی و ران قابل روئیت است. در عین حال استفاده از عضلات بزرگ بدن در حین راه رفتن باعث تطابق قلبی-تنفسی بالایی می شود. به دلیل تحمل وزن بدن همراه با ارتقای سطح حسی مفاصل قدرت عضلات اندام تحتانی و تعادل واستحکام مفاصل اندام تحتانی به خصوص زانو افزایش می یابد. از فواید دیگر این ورزش می توان به کاربرد ان در کاهش وزن اشاره کرد اما نمی توان برای از بین بردن چاقی موضعی(تجمع توده های چربی در یک ناحیه خاص بدن)از ان استفاده کرد. افرادی که ارتروز زانوی انها ناشی از فقدان همراستایی اندام تحتانی است یا برعکس باید از طریق متخصصان مربوطه قبل از شروع برنامه پیاده روی منظم نسبت به اصلاح اشکالات و انحرافات مفاصلشان اقدام کنند. برای این بیماران پیاده روی در سطح صاف و سفت با کفش مناسب و ضربه گیر توصیه می شود. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده