خاک مناسب برای کاشت جو

[soil eng 17,164]

زمینی که برای کاشت جو انتخاب می گردد باید دارای عمق کافی،سطح الارض آن نرم و سبک و قوی باشد تا ریشه کامل تولید نموده و به خوبی پنجه بزند. خاک هایی که دارای مقداری شن بوده و زیاد سنگین نباشند برای کشت جو مناسبند،زیرا این نوع زمین ها رطوبت را که در ابتدای رشد جو اهمیت و لزوم فراوانی دارد جذب می نمایند.

 

خاک باید دارای زهکش بوده و به خوبی تهویه شود تا آب را مدت طولانی در خود نگهداری نکند. از طرف دیگر برای آن که رشد نباتات و تغذیه آن متعادل انجام شود باید اندازه ذرات خاک در تمام سطح زمین یکنواخت باشد و در عمق گسترش ریشه ها مواد غذایی و رطوبت کافی وجود داشته باشد. در مناطق معتدل و گرم خاک های آهکی سبک برای کشت جو مناسبند. بهترین خاک برای این گیاه خاک های لیمونی است و در این زمین ها جو بهترین نتیجه را خواهد داد. حساسیت جو های پاییزه در مقابل خاک بیش از جو های بهاره می باشد زیرا سیستم ریشه آن ها گسترده تر و قوی تر است. اصولاً در صورتی که جو در خاک های مناسب از نظر بافت، عمق، رطوبت ، ph و مواد غذایی کاشته شود،بهترین نتیجه را خواهد داد.

جو عوامل نامساعد جوی و محیط را بهتر از گندم تحمل می کند. همچنین مقاومت آن در مقابل شوری،خشکی و گرما بهتر و بیشتر از گندم است. بنابراین برای اصلاح زمین های شور می توان در اول تناوب این نبات را قرار داد. Ph مناسب برای جو مانند گندم حدود 7 می باشد.

 

 

آماده کردن زمین :

زمینی که در آن جو کاشته می شود هرگاه به نحو مطلوب و با وسایل کامل آماده شود، در بالا بردن مقدار محصول تأثیر زیادی خواهد داشت. جو احتیاج به خاک های خیلی عمیق ندارد و اگر عمق خاک حدود 25 سانتیمتر باشد،جهت رشد و نمو آن کافی است. بنابراین جو احتیاج به شخم خیلی عمیق نداشته و در عمق 25 سانتیمتری باید عملیات به خوبی انجام شود. به علت آنکه در تناوب معمولاً جو بعد از گندم و یا سایر غلات قرار می گیرد،هرگاه کاه و کلش در زمین زیاد باشد ، بهتر است مقدار اضافی را از زمین خارج کرده و بقیه را خرد نموده و زیر خاک کرد. افزودن کاه و یا کلش غلات در مناطق خشک به زمین موجب بالا رفتن قدرت نگهداری آب و اصلاح خاک می گردد. عمق شخم،با در نظر گرفتن عمق و بافت خاک زراعتی برای جو حدود 22 تا 25 سانتیمتر می باشد و مهم آن است که شخم به موقع انجام شود. در مناطق خشک و در مورد جو های بهاره،شخم باید قبل از فرارسیدن زمستان و در اواسط پاییز انجام شود تا در طول زمستان کلوخه ها در اثر سرما و یخبندان خرد شده و رطوبت باران و یا برف در خاک به خوبی ذخیره شود و تهویه خاک کامل گردد.

 

در مناطق مرطوب می توان شخم را جهت کشت بهاره در اواخر زمستان اجرا کرد و کلوخه ها را به وسیله دیسک و هرس خرد نمود. در این مناطق جذب اکسیژن و تهویه خاک به اندازه سایر مناطق که در آن ها شخم پاییزه اجرا می شود نخواهد بود.

 

در مورد جو های پاییزه عملیات تهیه زمین مانند گندم است،لکن چون اغلب در تناوب،جو بعد از گندم ویا سایر غلات قرار می گیرد،پس از برداشت گندم و یا دیگر غلات لازم است باقیمانده غلات را کاملاً از زمین خارج کرده و باقیمانده آن را در اوایل پاییز با شخم زیر خاک و به وسیله دیسک و هرس کاملاً خرد کرد تا مشکلی برای کاشت و یا رویش بذر وجود نداشته باشد. کودهای مورد نیاز را باید همراه با شخم پاییزه در زمین پخش نمود تا در تمام سطح زمین به طور یکسان پخش شود و در عمق مناسب قرار گیرد تا گیاهی که بعداً کشت می گردد به خوبی بتواند از آن استفاده نماید.