niaz 9807 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 شهریور، ۱۳۸۹ ریچارد راجرز، معمار ۷۳ ساله مستقر در لندن، از سوی بنیاد هایت، به عنوان برنده بیست‌ونهمین دوره جایزه معماری پریتزکر، معرفی شد. راجرز که سی‌ویکمین برنده پریتزکر به شمار میرود، پس از جیمز استرلینگ (برنده پریتزکر 1981)، نورمن فاستر (برنده پریتزکر 1999) و زاها حدید (برنده پریتزکر 2004)، چهارمین معمار از انگلستان است كه موفق به كسب این جایزه معتبر شده است، جایزه‌ای كه اغلب از آن به عنوان نوبل معماری و عالی‌ترین افتخار برای معماران یاد می‌شود. مدال برنزین پریتزکر به همراه جایزه 100000 دلاری آن، 4 ژوئن، طی مراسمی در Banqueting House لندن که در سال 1619 توسط Inigo Jones طراحی شده است، به وی اعطاء خواهدشد. به گفته توماس پریتزکر، رئیس بنیاد هایت، برگزاری مراسم اهدای جایزه در شهر محل سکونت راجرز، هیچ ارتباطی با انتخاب او به عنوان برنده جایزه امسال ندارد، چرا که مکان برگزاری مراسم اهدای جایزه پریتزکر، همواره پیش از انتخاب برنده توسط داوران تعیین می‌شود. هیأت داوران بیست‌ونهمین دوره جایزه پریتزکر در بیانیه خویش، با اشاره به این نکته که ریچارد راجرز در طول زندگی حرفه‌ای برجسته و بیش از چهل‌ساله خویش، پیوسته و استوار، در پی تحقق عالی‌ترین اهداف در معماری بوده‌است، آورده‌اند: «پروژه‌های کلیدی او نماینده لحظات تعیین‌کننده‌ای در تاریخ معماری معاصر هستند...» به اعتقاد آنان، ارائه ترجمانی بی‌نظیر از شیفتگی جنبش مدرن به ساختمان به مثابه ماشین، گرایش به وضوح و شفافیت معمارانه، ترکیب فضاهای عمومی و خصوصی، و پایبندی به پلان‌های انعطاف‌پذیر که به نیازها و خواسته‌های پیوسته در حال تغییر کاربران پاسخ می‌دهند، مهم‌ترین بن‌مایه‌های آثار راجرز به شمار می‌روند. ریچارد راجرز در سال 1933، در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. پدر او پزشک بود و مادرش علاقه زیادی به طراحی مدرن داشت. خانواده راجرز در سال 1938، همزمان با پدیدارشدن نشانه‌های آغاز جنگ جهانی دوم، به انگلستان بازگشتند. او در مدرسه AA لندن به تحصیل در رشته معماری پرداخت و مدرک فوق‌لیسانس خود را از دانشگاه Yale دریافت کرد. راجرز در این دانشگاه به همراه نورمن فاستر، همکلاسی خویش، از محضر بزرگانی همچون پل رودلف که رئیس مدرسه معماری بود و جیمز استرلینگ بهره جست. همچنین او در آنجا علاقه زیادی به فرانک لویدرایت پیدا کرد، تا جایی که از او با عنوان my first god یاد می‌کند. راجرز پس از مدتی کار برای Skidmore, Owings & Merrill در نیویورک، به انگلستان بازگشت تا نخستین فعالیت حرفه‌ای معماری خویش را به همراه نخستین همسرش، Su Brumwell، نورمن فاستر و Wendy Cheeseman، در قالب گروهی کوتاه‌عمر بنام Team 4 که فعالیتش تنها تا سال 1967 ادامه یافت، شروع کند. از سال 1971 نیز، با پروژه مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس، شراکت او با رنزو پیانو شروع شد که این همکاری تا سال 1978 ادامه داشت. راجرز در حال حاضر رئیس Richard Rogers Partnership است، شرکتی که آن را در سال 1977، در لندن تأسیس کرد و هم‌اینک دارای دفاتری در بارسلون، مادرید و توکیوست. نام این شرکت، از ماه آینده، برای به رسمیت شناختن کار دو همکار جوان آن، Graham Stirk و Ivan Harbour، به Rogers, Stirk, Harbour & Partners تغییر خواهد یافت. ریچارد راجرز که از سال 1996، با کسب مقام اشرافی، به لرد راجرز ملقب گشته، در طول سال‌های متمادی زندگی حرفه‌ای خویش، موفق به دریافت تعداد زیادی از جوایز معتبر معماری شده است که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به مدال طلای انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) در سال 1985، و نیز شیر طلایی بی‌ینال 2006 ونیز اشاره کرد. . . مرکز ژرژ پمپیدو پاریس 1971(با همکاری رنزو پیانو) نویسنده:سحر خیزی 5 لینک به دیدگاه
Doctor_Shovan مهمان اشتراک گذاری ارسال شده در 10 شهریور، ۱۳۸۹ تاپیکات قشنگه ولی در معرفی معماران یه عکس خوشگل ازخودشون هم بذاری بد نیست ها لینک به دیدگاه
niaz 9807 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 10 شهریور، ۱۳۸۹ تاپیکات قشنگه ولی در معرفی معماران یه عکس خوشگل ازخودشون هم بذاری بد نیست ها چشم الان میذارم 2 لینک به دیدگاه
Doctor_Shovan مهمان اشتراک گذاری ارسال شده در 10 شهریور، ۱۳۸۹ UK Londen Millenium Dome لینک به دیدگاه
Doctor_Shovan مهمان اشتراک گذاری ارسال شده در 10 شهریور، ۱۳۸۹ Madrid Barajas Airport baggage collection area, by Richard Rogers Partnership, 1997-2005 لینک به دیدگاه
mlarchitect 11 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 اسفند، ۱۳۸۹ سلام پلان های ژرژ پمپیدو رو می خوام کسی داره؟ لینک به دیدگاه
zahra22 19501 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 مرداد، ۱۳۹۲ [TABLE=width: 642] [TR] [TD=align: center][TABLE=width: 636] [TR] [TD=colspan: 3] [/TD] [/TR] [TR] [TD=bgcolor: #CDCDCD][/TD] [TD=align: center] ريچارد راجرز، يكي از معماران پيشرو در جنبش معماري برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام در انگلستان، 80 ساله گشته است. راجرز شهرت خود را در دهه 70 و 80 ميلادي از ساختمان هايي چون مركز ژرژ پمپيدو در پاريس و دفتر مركزي بانك لوبد در لندن به دست آورد. در پروژه هاي اول وي، امضاي او را مي توان استفاده از ساختارهاي متظاهر و تاسيسات ساختمان بر روي نماي خارجي آن دانست.در دهه 90، راجرز در سياست بريتانيا درگير شد و به عنوان نماينده ي كار، در مجلس اعيان انگلستان پذيرفته شد. اين امر منجر به دعوت از وي از سوي دولت، جهت راه اندازي گروه كار شهري، گشت؛ كه با بررسي علل فروپاشي شهري و طرح ريزي چشم انداز آتي براي شهرهاي بريتانيا در مقاله ي " به سوي رنسانس شهري " به اين امور پرداخته است. وي 8 سال نيز، مشاور ارشد معماري و شهرسازي شهرداري لندن بوده است.در سال هاي اخير، به پاس تلاش هاي شايسته ي وي، موفق به دريافت دو دوره جاايزه ي استرلينگ در سال هاي 2006 و 2009 و همچنين پريتزكر پرايز 2007 گشته است. به مناسبت تولد 80 سالگي اين معمار بزرگ نگاهي داشته باشيد به درخشان ترين آثار كارنامه ي معماري وي. [/TD] [TD=bgcolor: #CDCDCD][/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [TR] [TD][TABLE=width: 636] [TR] [TD=class: DataListItem, align: right] مركز ژرژ پمپيدو [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem, align: right] دفتر مركزي بانك لويد در لندن [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [/TABLE] 4 لینک به دیدگاه
zahra22 19501 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 مرداد، ۱۳۹۲ [TABLE=width: 636] [TR] [TD=class: DataListItem, align: right] ساختمان ليدن هال در لندن ؛ در حال ساخت [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem, align: right] مجتمع مسكوني نئو بنك سايد در لند ؛ در حال ساخت [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem, align: right] مركز مبارزه با سرطان مگي در لندن [/TD] [/TR] [/TABLE] 3 لینک به دیدگاه
zahra22 19501 اشتراک گذاری ارسال شده در 9 مرداد، ۱۳۹۲ [TABLE=width: 636] [TR] [TD=class: DataListItem, align: right] سِند، مجمع ملی برای ولز در كارديف، بريتانيا [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem, align: right] گنبد ميلنيوم در لندن [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem, align: right] ترمينال فرودگاه مادريد [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: DataListItem, align: right] لاس آرناس در مادريد ؛ بازسازي و تغيير كاربري يك ميدان گاوبازي به مجتمع تجاري [/TD] [/TR] [/TABLE] 3 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 شهریور، ۱۳۹۳ ریچارد راجرز جورج در تاریخ 23 ژوئیه 1933 در فلورانس ایتالیا از پدر و مادر انگلیسی متولد شد. پدر او پزشک بود و مادرش علاقه زیادی به طراحی مدرن داشت. خانواده راجرز در سال ۱۹۳۸، همزمان با پدیدار شدن نشانه‌های آغاز جنگ جهانی دوم، به انگلستان بازگشتند. راجرز توانست در سال 1959 مدرک دیپلم خود را از مدرسه AA لندن در رشته معماری دریافت کند. ریچارد راجرز در سال 1962 مدرک فوق لیسانس خود را از دانشکده معماری ییل Yale دریافت کرد. راجرز در این دانشگاه به همراه نورمن فاستر، همکلاسی خویش، از محضر بزرگانی همچون پل رودلف که رئیس مدرسه معماری بود و جیمز استرلینگ بهره جست. همچنین او در آنجا علاقه زیادی به فرانک لوید رایت پیدا کرد، تا جایی که از او با عنوان (خدای اول من) my first god یاد می‌کند. راجرز پس از مدتی کار برای Skidmore, Owings & Merrill در نیویورک، به انگلستان بازگشت تا نخستین فعالیت حرفه ای معماری خویش را به همراه نخستین همسرش، Su Brumwell، نورمن فاستر و Wendy Cheeseman، در قالب گروهی کوتاه عمر بنامTeam 4 که فعالیتش تنها تا سال ۱۹۶۷ ادامه یافت، شروع کند. از سال ۱۹۷۱ نیز، با پروژه مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس، شراکت او با رنزو پیانو شروع شد که این همکاری تا سال ۱۹۷۸ ادامه داشت. راجرز همکاری با رنزو پیانو را در سال 1971 آغاز کرد و یکی از اولین کارهای خود را درسال (1971-1973) که در ورودی ساختمان اداری کارخانه B&B ایتالیا در Novedrate Como واقع شده است را طراحی نمود. ریچارد راجرز که از سال ۱۹۹۶، با کسب مقام اشرافی، به لرد راجرز ملقب گشته، در طول سال‌های متمادی زندگی حرفه ای خویش، موفق به دریافت تعداد زیادی از جوایز معتبر معماری شده است که از جمله مهم ترین آنها می‌توان به مدال طلای انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) در سال ۱۹۸۵، و نیز شیر طلایی بی‌ینال ۲۰۰۶ ونیز اشاره کرد. ریچارد راجرز همواره با طراحی ساختمان‌هایی همگام و سازگار با محیط زیست و بهره مند از تکنولوژی روز، در خط مقدم جنبش معماری پایدار بوده است. توجه به نور طبیعی و تغییرات اقلیمی و خلق ساختمان هایی که تا حد امکان از حداقل انرژی و نیز انرژی پاک استفاده کنند، مهم‌ترین دغدغه‌های او در این معماری محسوب می‌شوند. یکی از معروف ترین کارهای راجرز در میان نخستین پروژه‌های او قرار دارد: مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس که آن را در سال ۱۹۷۱، به همراه رنزو پیانو، در یک مسابقه بین المللی طراحی کرد. در این پروژه، آنچه که معمولاً در ساختمان‌ها پنهان نگهداشته می‌شد، در معرض نمایش گذاشته شد و سازه نمایان فولادی این ساختمان و نمای چشمگیر آن که تحت تسلط لوله‌های تأسیساتی، پله‌های برقی و سایر عناصر خدماتی بود، آن را به ساختمانی تأثیر گذار در تاریخ معماری معاصر تبدیل کرد. یکی دیگر از کارهای مشهور راجرز که از پروژه‌های اولیه او به شمار میرود، برج اداری Lloyd’s of London در شهر لندن است که اجرای آن در سال ۱۹۸۶ به پایان رسید. ایجاد ارتباط میان درون و بیرون با استفاده از آتریوم بلندی از فلز و شیشه که سازه را غرق در نور طبیعی می‌کند، مهم‌ترین ویژگی معماری این ساختمان است. لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 شهریور، ۱۳۹۳ از دیگر پروژه‌های مهم راجرز می‌توان به گنبد هزاره لندن (۱۹۹۶-۱۹۹۹)، ترمینال ۴ فرودگاه Barajas مادرید و تالار گردهمایی ولز (۱۹۹۷-۲۰۰۵) در Cardiff 1998-2005) اشاره کرد. او در حال حاضر پروژه‌های بزرگی در نقاط مختلف جهان در دست طراحی دارد که مهم ترین آنها عبارتند از: طراحی یک برج ۷۱ طبقه اداری برای سایت مرکز تجارت جهانی در نیویورک، ساختمانLeadenhall در لندن و چند پروژه دیگر در ژاپن و کره جنوبی. ریچارد راجرز، معمار 73 ساله مستقر در لندن، از سوی بنیاد هایت، به عنوان برنده بیست و نهمین دوره جایزه معماری پریتزکر، معرفی شد. راجرز که سی و یکمین برنده پریتزکر به شمار میرود، پس از جیمز استرلینگ (برنده پریتزکر 1981)، نورمن فاستر (برنده پریتزکر 1999) و زاها حدید (برنده پریتزکر 2004)، چهارمین معمار از انگلستان است كه موفق به كسب این جایزه معتبر شده است، جایزه ای كه اغلب از آن به عنوان نوبل معماری و عالی ترین افتخار برای معماران یاد می‌شود. مدال برنزین پریتزکر به همراه جایزه 100000 دلاری آن، 4 ژوئن، طی مراسمی در Banqueting House لندن که در سال 1619 توسط Inigo Jones طراحی شده است، به وی اعطا شد. به گفته توماس پریتزکر، رئیس بنیاد هایت، برگزاری مراسم اهدای جایزه در شهر محل سکونت راجرز، هیچ ارتباطی با انتخاب او به عنوان برنده جایزه امسال ندارد، چرا که مکان برگزاری مراسم اهدای جایزه پریتزکر، همواره پیش از انتخاب برنده توسط داوران تعیین می‌شود. هیأت داوران بیست و نهمین دوره جایزه پریتزکر در بیانیه خویش، با اشاره به این نکته که ریچارد راجرز در طول زندگی حرفه ای برجسته و بیش از چهل ساله خویش، پیوسته و استوار، در پی تحقق عالی ترین اهداف در معماری بوده است، و بیان کرده اند که: «پروژه‌های کلیدی او نماینده لحظات تعیین کننده ای در تاریخ معماری معاصر هستند». به اعتقاد آنان، ارائه ترجمانی بی نظیر از شیفتگی جنبش مدرن به ساختمان به مثابه ماشین، گرایش به وضوح و شفافیت معمارانه، ترکیب فضاهای عمومی و خصوصی، و پایبندی به پلان‌های انعطاف پذیر که به نیازها و خواسته های پیوسته در حال تغییر کاربران پاسخ می‌دهند، مهم‌ترین بن مایه‌های آثار راجرز به شمار می‌روند. راجرز در حال حاضر رئیس Richard Rogers Partnership است، وی شرکتی را در سال ۱۹۷۷، در لندن تأسیس کرد و هم اینک دارای دفاتری در بارسلون، مادرید و توکیوست. نام این شرکت، برای به رسمیت شناختن کار دو همکار جوان آن، Graham Stirk وIvan Harbour، به Rogers, Stirk, Harbour & Partners تغییر پیدا کرد. منبع پست های 9 و 10:مطلبی با عنوان "زندگی نامه ریچارد راجرز" در تارنمای difal.ir 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده