mim-shimi 25686 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 تیر، ۱۳۸۹ چکیده : شرکت‌هاي نفت و گاز در مجموع سالانه بيش از 20 ميليارد دلار براي حفاري چاه‌ها خرج مي‌کنند که متاسفانه همه اين پول به خوبي صرف نمي‌شود به طوري که قسمت قابل توجهي از اين مقدار يعني حدود 15 درصد از آن تلف مي‌شود.رفع مشکلات حفاري، هزينه‌هاي اکتشاف و توسعه را کم کرده و ميلياردها دلاري که هم اکنون براي خسارت‌هاي ناشي از اين مشکلات صرف مي‌شود، به نحو مطلوب‌‌تري براي بهره برداري از مخازن هزينه مي‌‌گردد.به عنوان يک اصل کلي، مي‌‌توان گفت که هيچ چاهي بدون مشکل حفر نمي‌شود. مديريت ريسک حفاري به معني جلوگيري از تبديل شدن مشکلات کوچک به مشکلات بزرگ است.در بخش‌ها و صنايع مختلف تعامل سه جانبه محيط، انسان و ماشين در تحليل مخاطرات به يک اصل تبديل شده است. اين در حالي است که در عمليات حفاري وجود عاملي به نام زمين شرايط کاملا متفاوتي در تحليل مخاطرات ايجاد مي‌نمايد. علي‌رغم تمامي پيشرفت‌هاي صورت گرفته، شناسايي کامل و دقيق زمين در بسياري از موارد ممکن نبوده و يا مقرون به صرفه نيست. با اين فرض، عمليات حفاري در محيطي با عدم قطعيت بالا دنبال مي‌شود. طراحي و پياده‌‌سازي سيستم مديريت ريسک، ارزيابي ميزان تاثيرگذاري اين مخاطرات بر عمليات حفاري و مديريت آنها در بهترين شرايط ممکن است.با توجه به آن چه گفته شد،شناسايی اين مخاطرات،کار ساده ای نيست و به نظر می رسد استفاده از تجربيات پرسنل و افراد شاغل در پروژه های مختلف ونتايج به دست امده از آنهادر اين راستا راه گشاست.از آنجا که استاندارد های مهندسی موجود در اين زمينه عموما بر پايه اين تجربيات تدوين شده اند،منابع خوبی به اين منظور هستند و تدوين، گردآوری وگسترش آنهاکمک شايانی به کاهش ريسک در حفاری در چاه های نفت و گاز می کند ارائه دهندگان : حميدرضا زاهدي فرد- مهندسي استخراج معدن، دانشگاه تهران محل ارائه : دومین کنگره ملی مهندسی نفت ایران تاریخ انتشار : بهمن 86 تعداد صفحه : 9 برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده