انواع پروتکل بر اساس تجهیزات شبکه(برای شبکه خود از چه تجهیزاتی استفاده کنیم؟)

[محمد شیران 0]

انواع پروتکل بر اساس تجهیزات شبکه(برای شبکه خود از چه تجهیزاتی استفاده کنیم؟)

پروتکل اینترنت، ترتیب و تحویل بسته ها در شبکه را کنترل میکنند.در هربسته ادرس مبدا  و ادرس مقصد وجود دارد.این پروتکل باید به وسیله سیستم عامل پشتیبانی شود

گره میزبان و ادرس شبکه از از اسطلاحات شبکه هستند

گره: دستگاهی که روی آن می توان آدرس شبکه را به صورت منحصربه فرد تنظیم کرد. مانند مسیریاب

میزبان: گره ای که در ارتباطات شبکه به عنوان مبدأ یا مقصد تعیین می شود. مانند رایانه

برای تعین ادرس رایانه ها از دو ویژگی ادرس و نام رایانه استفاده میشود.

ادرس:یک شناسه عددی است که به هر دستگاهی در شبکه اختصاص داده میشود.همانطور که کد پستی شما مشخص میکند که خانه شما کجا قرار دارد ادرس  ip  موقعیت دستگاه شبکه را مشخص میکند

نام رایانه

کاربران به جای آدرس IP بیشتر از نام رایانه برای برقراری ارتباط در شبکه استفاده می کنند تا به راحتی به رایانه ها و منابع شبکه دسترسی داشته باشند. سیستم عامل ویندوز 10 از دو نوع نام استفاده می کند:

NetBIOS Name :  هنگام نصب سیستم عامل یک نام حداکثر  15 نویسه ای به رایانه داده  می شود که باید در  شبکه داخلی منحصربه فرد بوده ، تکراری نباشد به این نام، Computer name یا NetBIOS Name می گویند. در تجهیزات شبکه باید از

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

استفاده کرد و از این نام امروزه کمتر استفاده می شود.

 

میزبان(Host name) :   رشته ای به طول حداکثر 552 نویسه است که می تواند شامل حروف الفبا، ارقام 0تا9،نقطه و خط تیره (hyphen)باشد.

در رایانه های شبکة گروه کاری ( Workgroup) این نام با NetBIOS Name که هنگام نصب سیستم عامل به رایانه اختصاص می یابد ،یکی است . و در مجموعه شبکه تجهیزات شبکه نیز نامیده  میشود و انواع ان را مثل

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

  نام برد این نام را می توان از طریق پنجره ویژگی های سیستم ( System Properties) مشاهده کرد و درصورت نیاز تغییر داد.

زیر شبکه:

در سازمان های کوچک که تعداد رایانه ها کم است و ً معمولا در یک محل قرار دارند، استفاده از آدرس های classful ایده خوبی است ؛ اما برای سازمان های بزرگ که تعداد رایانه ها زیاد و بیش از 100 دستگاه است یا رایانه های آنها به  دلیل وسعت جغرافیایی پراکنده هستند، بهتر است شبکه را به شبکه های کوچک تری به نام subnet تقسیم کنیم و با مسیر یاب انهارا به هم متصل کنیم.

Subnet یک زیر شبکه از شبکه اصلی است که برای مشخص کردن بخش های مختلف یک شبکه تعریف میشود و سپس به وسیله یک یا چند مسیر یاب به بخش های دیگر متصل میشود.

 

 

تقسیم شبکه به بخش های کوچک تر علاوه بر اینکه اجازه میدهد بتوانیم ترافیک داخلی شبکه را از ترافیک خارجی ان جدا کنیم باعث کاهش ترافیک در شبکه میشود و در نتیجه مدیریت شبکه را اسان تر میکند  و به این عمل  subneting  می گویند.

برای ایجاد زیرشبکه باید تعداد بیت های Subnet mask را تغییر دهیم تا آدرس IP انعطاف پذیری بیشتری برای افزایش یا کاهش تعداد میزبان ها و شبکه ها داشته باشد. هر چه تعداد بیت بیشتری به شناسه شبکه اختصاص دهیم، بیت کمتری برای بخش شناسه میزبان باقی می ماند. در نتیجه تعداد شبکه ها افزایش می یابد؛ اما تعداد میزبان ها برای هر شبکه کم می شود.

پیاده سازی Subnetting

وقتی آدرسی ازISP  پیاده سازی  یا مدیر شبکه خود دریافت می کنید، آن آدرس شامل یک شناسه شبکه است که نمی توان ًآن را تغییر داد مثلا  اگر آدرس کلاس B باشد 16 بیت اول آن شناسه شبکه است که باید ثابت بماند و شما از16 بیت دوم که مربوط به شناسه میزبان است می توانید برای زیرشبکه ها استفاده کنید