archaco 0 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 آبان، ۱۳۹۸ بتن دومین ماده پرکاربرد روی زمین است. همچنین دومین انتشار دهنده بزرگ CO2 است ؛ تولید سیمان 5 تا 7 درصد از تولید گازهای گلخانه ای سالانه را به خود اختصاص می دهد. ادامه محبوبیت بتن به عنوان ماده انتخابی در صنعت طراحی و ساخت و ساز ، همراه با افزایش اضطراب پیامدهای زیست محیطی ، بتن را بطور محکم در کانون توجه نوآوری و آزمایش قرار داده است. در نتیجه ، طراحان ، معماران و محققان در سراسر جهان چشم اندازهای مختلفی را برای آنچه که آینده بتن در معماری می تواند به نظر برسد ، ایجاد می کنند. بتن هزاران سال است که مورد استفاده معماران و سازندگان قرار گرفته است و اولین استفاده شناخته شده از آن حدود سال 6000BC در سوریه و اردن است. کم بودن هزینه ، تطبیق پذیری ، کاربرد سریع و آشنایی کامل افراد درگیر در استفاده از آن بدان معنی است که سالانه تقریبا 22 میلیارد تن بتن ریخته می شود. بر اساس یک مطالعه اخیر در بی بی سی ، تولید سیمان از سال 1950 تاکنون سی برابر شده است و چهار برابر دیگر از سال 1990 ، که بخشی از آن بخاطر ساختمان سازی پس از جنگ در اروپا و قسمت دیگر آن برای رونق ساخت و ساز در سراسر آسیا است. پیش بینی می شود برای همگام شدن با تقاضاها در جنوب شرقی آسیا و کشورهای جنوب صحرای آفریقا ، تولید سیمان ممکن است تا سال 2030، 25٪ افزایش یابد. بنابراین روشن است که آینده بسیار خوبی برای بتن به عنوان ماده انتخابی در صنعت طراحی و ساخت وجود دارد. ایجاد شهرهای ما برای قرنها و تسهیل در گسترش سریع، اکنون زمان آن رسیده است که در نظر بگیریم که چگونه موادی مانند بتن می توانند به حمایت از نوآوری ادامه دهند ، که خود موضوع نوآوری هستند. چالش معماران این است که اطمینان حاصل کنند که چنین راه حل های ابتکاری ، با امکان تغییر اساسی در نحوه کار یا استفاده از بتن ، در یک صنعت سنتی محافظه کار پذیرفته می شود. در غیر این صورت ، واضح است که اثرات زیست محیطی بتن همانطور که در حال حاضر موجود است، از موادی که توسط رقبای سبز آن ساخته میشود، بسیار بیشتر است. طراحی نما آرکا لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده