الگوهای جدید شهرسازی

[Mohammad Aref 120,438]

شهر پراکنده

مبتکر این نظریه: میلون وبر می باشد. پیشرفت حمل و نقل هزینه مسافرت های هر روزه را کاهش داده و به کارگران امکان کار در مراکز شهری و زندگی در حومه ها را می هد.

اثرات زیست محیطی پراکندگی

• استفاده فزاینده از وسایل نقلیه: که موجب افزایش تقاضا برای ساخت جاده و کاهش تقاضا برای حمل ون قل عمومی می شود.
• مصرف آب: افزایش تقاضا برای ذخیره آب شهری
• مصرف زمین، فقدان فضاهای باز، آلودگی بیشتر هوا، مصرف بیشتر انرژی، خصر وقوع سیل و…

عوامل موثر بر پراکندگی شهری

• الگو و تراکم مجاز ساخت مسکن
• یارانه های مدیریت ملی و محلی برای تشویق پرهیز از پراکندگی
• قیمت سوخت و میزان دسترسی به اتومبیل شخصی
• ظرفیت و کیفیت معابر
• تصور راجع به امنیت و ایمنی در داخل و خارج شهر
• کیفیت کاربری های خدماتی
• رشد جمعیت و خانوارها و میزان استقلال یا وابستگی جوانان به خانواده

رشد هوشمند شهری

از بدیل های عمده توسعه در برابر پراکندگی است. رشد هوشمند با تمرکز بر تجدید حیات شهری و گسترش گزینه های حمل و نقل به دنبال ساخت مکان ها‌ی جوامع است به گونه ای که مردم به زندگی در آن ها رغبت نشان دهند. این اصطلاح توسط پاریس انگلندرنینگ باب شد. به عقیده آنتونی داون رشد هوشمند شهری، رشدی است که دارای ویژگی های زیر باشد:

• محدود ساختن توسعه پیرامونی و تشویق به کاربری زمین با تراکم
• تاکید بر منطقه بندی مختلط
• کاهش سفر با وسیله نقلیه شخصی
• توجه بر بازسازی و تجدید حیات مناطق قدیمی و حفاظت از فضاهای باز

اهداف رشد هوشمند از نظر جان‌ هاپکینز

• خلق جوامع قابل زیست: با محوریت انسان (و نه اتومبیل) که خدمات موجود در آن به صورت پیاده یا دوچرخه قابل دسترسی برای اکثر ساکنین می باشد.
• نزدیکی به طبیعت و حفاظت پایدار از زمین های با ارزش
• گذرهای عمومی
• تجدید حیات حومه ها، مراکز شهری و مناطق تجاری قدیمی
• محدوده های رشد شهری: مشخص کردن خطی به دور شهرها که برای رشد ۲۰-۳۰ سال آینده تعیین شده است.

  مزایای رشد هوشمند  

اقتصادی	اجتماعی	محیطی
-کاهش هزینه های توسعه، خدمات عمومی و حمل و نقل -حمایت از صنایعی که به کیفیت محیطی بالا وابسته اند (توریسم، کشاورزی و…)	-توسعه گزینه های حمل و نقل و مسکن -همبستگی اجتماعی -حفظ صنایع فرهنگی منحصربه‌ فرد -افزایش عملیات فیزیکی و سلامتی	-حفظ فضاهای سبز و سکونت گاه ها -کاهش آلودگی هوا و آب ها -افزایش بازده انرژی – کاهش اثر جزایر گرمایی

نیواربنیزم

جنبش نیواربنیزم یا نوشهرسازی، واکنشی به پراکندگی حومه ای است که بر نوسازی مراکز قدیمی شهری، ایجاد مراکز کاربری های ترکیبی، برنامه ریزی برای پیاده روی، تراکم بالا مناطق مسکونی کم ارتفاع، به حداقل رساندن سرعت اتومبیل ها، امکان استقلال افرادی که رانندگی نمی کنند به ویژه کودکان و سالمندان، تنوع مساکن با سطوح قیمتی متنوع و… تاکید دارد.

شهر حاشیه ای

شهرهای حاشیه ای، انباشت های شهری روی پیرامون حومه های مناطق مادرشهری می باشند. در تجزیه و تحلیلی از مناطق تجاری چندین شهر حاشیه ای، سه ویژگی که آن ها را از مراکز کاربری های ترکیبی و تجاری قدیمی متمایز کرده، مورد شناسایی قرار گرفته شده اند:

• شبکه خیابان ها: در شهرهای حاشیه ای خیابان ها با این فرض طراحی می شوند که آن ها نیازمند توسعه و زمین های بسیار بزرگ قطعه بندی شده با سیستم حداقلی خیابانی که دسترسی را به مکان ها‌ی خیلی بزرگ ممکن سازد، می باشند. در طول زمانی، خیابان ها به نهایت توسعه می رسند که بعد از آن رشد شبکه خیابان ها متوقف می شود و اندازه بسیاری از ساختمان ها از طریق توسعه و باز توسعه گسترش پیدا می کند.
• مقیاس: به علت نیازمندی قطعات منفرد به منظور دسترسی به جاده ها، پارکینگ، چشم اندازهای دیدنی و مکان ها‌ی امنیتی، شهرهای حاشیه ای دارای وسعت نسبتاً زیادی نسبت به مراکز شهری می باشند.
• جداسازی خیابان ها، قطعات زمین و ساختمان ها: در شهرهای حاشیه ای اندازه و شکل قطعات زمین فوق‌العاده وسیع است و رابطه‌شان با همدیگر آشفته و بی‌نظم و بدون هدف مشخص می‌باشد. قطعات بی نظم و بزرگ از رابطه رسمی با همدیگر برخوردار نیستند. در این شهرها، فضاهای باز فراوان محدود به اشکال ساختمان ها نمی باشد.

منبع: کیمیافکر بزرگ