آیا واقعا با دیدن چهره یک شخص می‌توان گفت که ثروتمند است یا فقیر؟!

[Mohammad Aref 120,438]

ممکن است که در ظاهر بسیاری ادعا کنند که به منش و باطن شما اهمیت می‌دهند و نه میزان ثروت و دارایی‌های شما. اما به موازات تنزل اصول اخلاقی در جامعه، باید اعتراف کنیم که اکثرا میزان نقدینگی افراد است که اعتبار و میزان احترام به آنها را مشخص می‌کند.

 

حالا سؤال اینجاست که آیا فقط با دیدن چهره یک شخص می‌توانید بگویید که او ثروتمند یا فقیر است؟

 

ادعای عجیب و غریبی است. منظورمان رفتار آدم‌های تازه به دوران رسیده یا کسانی که در پی شیادی و توانگر جا زدن خود هستند، نیست. منظور ما تشخیص فقیر از غنی، فقط با دیدن چهره است!

 

جالب است که در این مورد پژوهش در دانشگاه تورنتو انجام شده است و ادعا شده که ثروت با تأثیری که بر ساختمان و بافت‌های صورت می‌گذارد، باعث ایجاد تمایز می‌شود!

 

در این تحقیق یک فارغ‌التحصیل دانشگاه تورنتو به نام آر تورا بیورنسدوتیر و یک استاد روانشناسی به نام پروفسور نیکلاس او رول؛ تصاویر سیاه و سفید ۸۰ مرد و ۸۰ زن را تهیه کردند. این افراد میزان ثروت و گذشته‌های متفاوتی داشتند و هیچ کدام خالکوبی یا آویزه‌ای روی صورت نداشتند. نیمی از آنها کمتر از ۶۰ هزار دلار در سال درآمد داشتند و نیمی هم درآمدشان بیش از ۱۰۰ هزار دلار در سال بود.

 

سپس از دانشجوهای دانشگاه خواسته شد که فقط با دیدن همین عکس‌ها مشخص کنند که چه کسی متعلق به دو گروه اقتصادی مزبور است.

 

در کمال شگفتی مشخص شد که در ۶۸ درصد موارد، حدس‌های دانشجوها درست از آب درامده است که عدد قابل توجهی است.

 

خود دانشجوها هم دلیل این حدس‌های درست را نمی‌توانند مشخص کنند. اما محققان حدس می‌زنند که احساسات و تنش‌های برخاسته از ثبات یا پریشانی اوضاع مالی به مرور زمان تاثیراتی روی ساختمان‌های صورت می‌گذارد. مثلا کسی که پیوسته عصبی است و استرس دارد؛ خطوط چهره‌اش عمیق‌تر می‌شوند و برعکس کسی که همیشه دارا است و نگرانی‌ای ندارد، خط لبخند پیدا می‌کند. در واقع انقباض متفاوت عضلات صورت این تغییرات را ایجاد می‌کنند.

 

این چیزی است که کمابیش ما به حکم تجربه هم می‌توانستیم حدس بزنیم. مثلا اگر بعد از سال‌ها دوستی را در جایی می‌دیدم، تنها با دقت به صورت او می‌توانستیم بگوییم که موفق یا غیرموفق بوده است.

 

البته مشخص است که ایرادهایی می‌شود به این تحقیق گرفت. مثلا ما ثروتمندهایی با سبک زندگی نادرست داریم یا آنهایی که پیوسته حریص‌اند و به خاطر تنش ناشی از آن، چهره همیشه خسته و پیری دارند. آدم‌هایی داریم با دارایی‌ محدود که دغدغه‌های معنوی آنها را شاداب نگاه می‌دارد و نگاهی درخشان به آنها می‌بخشد. اما خب، خیلی وقت‌ها هم چهره یک کارمند از چهره رئیس یک شرکت پولساز، بدون در نظر گرفتن البسه و زبان بدن، قابل تشخیص است!

 

اما به خواندن این متن همچنان ادامه دهید؛ چون ۳ نکته جالب دیگر هم می‌خواهیم با شما در میان بگذاریم:

 

۱- اگر آدم نگون‌بختی هستید که از عدم تمکن مالی خود خشنود نیستید، نمی‌توانید همیشه تظاهر کنید و با لبخند و به اصلاح خودمان با سیلی صورت را سرخ کردن، خودتان را آدم موفقی جا بزنید.

 

۲-صورت شاداب و مطمئن بیانگر موفقیت و ثورت، شخص را وارد یک چرخه موفقیت می‌کند. به این ترتیب که استخدام‌کننده‌ها و طرف‌های معامله با دیدن چنین صورتی ، بیشتر به شخص اطمینان می‌کنند و عکس این گزاره هم درست است.

 

۳-البته این گزاره که ثروت خوشبختی نمی‌آورد، به صورت نسبی درست است. نسخه جدید و اصلاح‌شده این مطلب این است که اگر ثروت شما از حد مشخصی بالاتر برود، دیگر خوشبختی شما به صورت خطی، هماهنگ با فزونی گرفتن ثروت شما؛ افزایش پیدا نمی‌کند!

 

در سال ۲۰۱۰، پژوهشگران دانشگاه پرینستون متوجه شدند که تا درآمد سالانه ۹۵ هزار دلار، میزان احساس خوشبختی افزایش پیدا می‌کند.

 

بله! مسلم است که فقر می‌تواند زمینه‌ساز چیزهایی مانند بیماری و مشکلات سلامتی و طلاق شود. مطابق این پژوهش که در نیچر هم منتشر شد، با معیارهای اقتصادی آمریکا، به صورت متوسط ۷۵ هزار دلار درآمد سالانه لازم است تا شخص به کف احساس خوشبختی برسد و اگر ۲۰ هزار دلار دیگر هم به چنگ بیاورد، خوشبختی‌اش تکمیل می‌شود.

 

اما اگر میزان درآمد از ۹۵ هزار دلار (باز هم به طور متوسط) بالاتر برود، دیگر میزان خوشبختی هم به همان میزان افزایش پیدا نخواهد کرد.

 

منبع: 1پزشک