رفتن به مطلب

آسفالت خیابانها چگونه خراب می شوند؟


ارسال های توصیه شده

highway22.jpg

دست اندازها و خرابي آسفالت خيابان هاي تهران در طول دهه هاي متمادي، چنان آزاردهنده و لاعلاج مانده كه هر شهرداري در بدو پذيرفتن مسئوليت مديريت شهر به عنوان نخستين اقدام عزم مبارزه با اين غول مشكلات شهري را مي كند.

 

آنچه خوانيد گزارش خبري است كه در ششمين شماره مجله «تاكسي »به چاپ رسيده است. دست اندركاران اين مجله با رويكردي به موضوعات شهري تلاش كرده اند مقوله آسفالت و چاله هاي موجود در سطح معابر را از زواياي مختلف نقد و بررسي كنند.

 

مهندسان راه سازي مهم ترين قسمت راه بعد از طراحي و محاسبات فني را زيرسازي آن مي دانند و اساسا واژه راه را به معناي زيرسازي و نه آسفالت روي آن به كار مي برند. اما معمولا شهرداري تهران آن مقداري را كه در معرض ديد عموم است به عنوان راه تلقي مي كند و با بسنده كردن به ترميم ظاهري آسفالت يا تعويض و تجديد آن تنها ارتفاع خيابان هاي تهران را افزايش مي دهد. زيرسازي خيابان هاي تهران به شهادت مهندسان، داراي اشكالات متعددي است كه اگر اصلاح نشود ممكن است به فجايعي تبديل شود.

 

مهندس ميرفاضل نيكزاد كارشناس ارشد حمل و نقل و ترافيك در اين زمينه مي گويد: بي توجهي به زيرسازي خيابان هاي تهران باعث سست شدن روكش آسفالت در بسياري از نقاط شده و در قبال نشست گاه و بي گاه خيابان ها شهرداري فقط روي آن آسفالت مي ريزد. به عنوان مثال خيابان گاندي تا به حال چندين بار در نقاط خاصي نشست كرده، آيا زيرسازي آن درست شده؟ يا معابر كوي نصر كه نياز به اجراي پايداري شيب دارد بدون كار فني روي اين موضوع رها شده است.

اصولا بايد زيرسازي خيابان ها از لحاظ دفع آب ها، وجود چاه ها و سفره هاي زيرزميني آب، مكان هاي نشتي آب و زه كشي مدام بررسي و كنترل شود، نه اينكه فقط آسفالت ريزي شود.

از ديگر عوامل خراب شدن آسفالت خيابان ها استفاده نكردن از آسفالت با كيفيت بالا و استاندارد است. به طوري كه آسفالت تهران كمتر از ۵ سال عمر دارد؛ در حالي كه بايد حداقل ۱۵ سال عمر كند. گران شدن قير و استاندارد نبودن اين محصول در كشور و بي تعهدي برخي آسفالت سازان شرايط را به شكلي درآورده كه هيچ تضميني براي آسفالت تهران نمي توان ارائه كرد.

به گفته مهندس نيكزاد اكنون در دنيا آسفالت با ضخامت ۲ سانتي متر براي معابر و خيابان ها توليد مي شود. اما در تهران برخي خيابان ها بدون تراشيده شدن آسفالت قبلي و بدون زيرسازي سه يا چهار بار روكش آسفالت شده و اين كار از نظر مهندسي از هيچ اصل و دستور معقولي پيروي نمي كند.

 

وي مي افزايد: بزرگترين مشكل آسفالت خيابان هاي تهران از نظر متخصصان اين است كه معابر تهران شناسنامه ندارد و مشخص نيست خياباني كه ۱۰ بار آسفالت شده دليلش چه بوده و اشكال آن چه بوده است. در حالي كه خيابان بايد از نظر گرمسيري و سردسيري، نوع روسازي، زهكشي زير وضعيت بستر آن و هر نوع اقدامي كه روي آن انجام شده شناسنامه داشته باشد. تأسيسات شهري، پاشيدن شن و نمك،كنده كاري و حفاري وقت و بي وقت شركت هاي آب، برق، گاز و مخابرات از ديگر عوامل تخريب آسفالت خيابان هاست. متاسفانه يكي از نقايص شهر تهران عبور تأسيسات شهري آب و برق و گاز و تلفن از زير خاك است و اين نقيصه موجب شده هيچ آسفالت تازه اي بيش از سه يا چهار ماه دوام نياورد چون به هر حال يكي از چهار شركت خدمات رسان فوق به دليلي نياز پيدا مي كند تا به تأسيسات زير خاك دست پيدا كند.

از سوي ديگر، نبود هماهنگي ميان اين شركت ها و شهرداري در حفاري خيابان ها زمان ترميم آن را افزايش مي دهد و مشكلي بر مشكلات آسفالت خيابان ها مي افزايد.

كارشناسان يكي ديگر از عوامل تخريب آسفالت خيابان ها را استفاده از شن دانه درشت و لودر و گريدر براي برف روبي خيابان ها و بزرگراه ها در فصل زمستان مي دانند و معتقدند شهرداري بايد روش خود را عوض كند.

 

به اعتقاد اين كارشناسان روش سنتي، قديمي و مخرب پاشيدن شن درشت و نمك روي آسفالت براي زدودن برف حداقل ۵ دهه است كه در تهران به كار گرفته مي شود در حالي كه حداقل ۵ دهه است اين روش در دنيا منسوخ شده است.

 

از طرفي نمك با نفوذ به زير بستر آسفالت، تأسيسات شهري را خراب مي كند كه اين خود عامل غيرمستقيم تخريب آسفالت است و از سوي ديگر شن و لودر و گريدر روكش آسفالت را زخمي و نابود مي كند.

 

دو مشكل تاريخي

 

گذشته از اين، سالهاست كه مديران شهري با دو مشكل روبه رو هستند كه هيچگاه براي رفع آن اقدامي نكرده اند. نخست جمع شدن آسفالت زير چرخ هاي خودروها در فصل گرما خصوصاً در معابر داراي شيب كه با روش هاي مبتكرانه قابل اصلاح است.

 

دوم و ماندگارترين و تأمل برانگيزترين مشكل سطح معابر تهران را نيز مي توان دريچه هاي تاسيساتي شهري نصب شده بر كف خيابان ها دانست كه بدون استثنا يا پايين تر از سطح خيابان نصب شده يا بالاتر از آن و اين روندي قديمي است كه هنوز مديران شهري چاره اي براي آن پيدا نكرده اند. در تهران هر بار كه خياباني آسفالت مي شود دريچه هاي كف آن حداقل ۱۰ سانتي متر پايين تر قرار مي گيرد كه محصول آن چاله اي براي چرخ هاي خودرو است و پس از ماه ها كه قرار شد اين چاله اصلاح شود هيچ نوع اصول مهندسي روي آن اجرا نمي شود و براساس يك طرز فكر قديمي و بسيار عقب افتاده بالاتر از سطح خيابان نصب مي شود تا اگر روزي خيابان دوباره آسفالت شد همسطح آن باشد. طرز فكري كه از ذهن كارگر مجري كار ناشي مي شود تا مهندس درس خوانده و آگاه به اصول فني.

 

 

منبع: همشهری آنلاین

لینک به دیدگاه

ما زمان دانشجویی یه تحقیق در مورد یکی از جاده هایی که اطراف شهر زده میشد انتخاب کردین و یه 2-3 ماهی دائما میرفتیم فیلم برداری و مصاحبه و ... با کارگرای مشغول کار.

چیزی که جالب بود این بود که ما تو این مدت حتی یک مهندس هم ندیدیم هیچ، بلکه ناظر مقیم !!! هم ندیدیم!

البته دیدیم، ولی آخرین روز بود که دوربین فیلم برداریمونم ازمون گرفتن و پلیس خبر کردن و خلاصه به سختی خلاص شدیم...

 

ولی نتیجه کار اونی بود که وقتی تو دانشگاه پخش شد حتی دانشجوهای بی تجربه هم میدونستن این جاده جاده بشو نیست.

حالا بعد از گذشت چند سال با اینکه چند بار روکشش رو عوض کردن (حداقل 3 بارشو خودم دیدم) بازم میتونی ارتعاش عقب ماشینو براحتی احساس کنی و فرقشو با جاده کناریش که 40 سال پیش با سرعت طرح 50 کیلومتر! ساخته شده ببینی...

 

چی بگم دیگه

لینک به دیدگاه

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...