هشت اصل برای پیاده رو ها: ایجاد شهرهایی فعال تر

[Mohammad Aref 120452]

پیاده روها بخش جدایی ناپذیر شهرها هستند و باید به عنوان عنصری اساسی در طراحی شهری مردم گرا اولویت بندی شوند.

 

راه رفتن، دموکراتیک ترین راه برای گشت و گذار است. راه رفتن قدیمی‌ترین شکل حمل ‌و ‌نقل، رایج‌ترین در جهان و رایگان است، و حتی می تواند به شما در سوزاندن کالری کمک کند.

 

با‌ این‌ وجود، مردم کمتر و کمتر راه می روند. با گسترده‌تر شدن شهر‌ها، بزرگراه‌ها جای پیاده‌رو‌ها را گرفته‌ و موانعی جدی برای راه‌رفتنی امن ایجاد کرده اند. پیاده‌رو‌های با موزائیک‌های شکسته، عرض کم، و وسایل نقلیه ای که به شکل غیرمجاز در آنها پارک کرده‌اند، شاهدی بر این هستند که راه‌رفتن توسط دیگر اشکال حمل ‌و ‌نقل که برای افراد و شهر سلامت کمتری را به دنبال دارد، به آرامی درحال خفه شدن می باشد.

 

ما باید به خیابان‌های دوستدار عابر پیاده بازگردیم. افزایش کیفیت پیاده‌روهای شهری نه تنها عابرین پیاده بیشتری را جذب می کند، بلکه به ایجاد فضاهای مطلوب عمومی، یعنی جایی که افراد بخواهند وقتشان را آنجا بگذرانند، نیز کمک می کند.

 

با وجودی که شمار چنین فضاهایی رو به کاهش است اما هنوز وجود دارند. پیاده‌رو های سرزنده را می توان در خیلی از شهرهای برزیل و سراسر جهان، یعنی جاهایی که رهبران شهر، حمل‌ و‌ نقل فعال را در اولویت قرار داده‌اند، پیدا نمود. در این شهرها به جای گذری کوتاه و سنگفرش شده در طول خیابان‌های بزرگ و مملو از ماشین، تصمیم بر غنی سازی فضاهای عمومی قابل تردد با تأکید بر تعامل میان افراد گرفته شده است.

 

به منظور حمایت از ایمنی و در دسترس ساختنِ پیاده روی، پیاده روها باید با توجه به این هشت اصل مکمل و پیوسته در ذهن ساخته شوند. این اصول با یکدیگر نه تنها پیاده روهایی پویا می سازند بلکه مستقیماً به توسعه شهرهایی فعال و سالم کمک می کنند.

 

آشنایی با هشت اصل پیاده رو:

1- ابعاد مناسب

پیاده‌رو‌ها از سه قسمت تشکیل می شوند: منطقه آزاد، یعنی جایی که در واقع افراد راه می روند؛ منطقه خدمات، یعنی جایی که مبلمان خیابانی مثل نیمکت یا سطل آشغال قرار داده می شود؛ و منطقه انتقال، یعنی جایی که دسترسی افراد داخل پیاده‌رو را به ساختمان‌ها فراهم می سازد. درک رابطه بین این عناصر، نکته ای اساسی در طراحی پیاده‌رو‌های با اندازه مناسب است.

پیاده‌رو‌های با طراحی خوب از سه قسمت برخوردار هستند که به آنها در ایجاد یک فضای عمومی پویا کمک می کند.

 

2- سطوح کیفیت

مصالح استفاده شده در ساخت پیاده‌رو‌ها باید استوار، محکم، با ثبات و مقاوم در برابر لغزش باشند. به منظور تضمین اینکه پیاده‌رو‌ به خوبی کار می کند، طراحان باید از چگونگی ساخت آن و کیفیت اجرای آن آگاه باشند.

 

در خیابان های بزرگتر، جزیره های میانی عابر پیاده نیز می تواند به منظور ایجاد مسیری امن و در دسترس طراحی شوند.

 

3- زهکشی کارآمد

خیابان ها، مسیرها، یا پیاده‌رو‌های مملو از آب محل مناسبی برای راه رفتن نیستند. پیاده‌رو‌هایی که در آن آب جمع می شد، بی‌استفاده می‌شوند، بنابراین عابرین پیاده مسیر خود را در جاده‌ی پر از ماشین ادامه می دهند که با اینکار امنیت خود را به خطر می‌اندازند.

 

فضاهای سبز، حتی کوچک هم که باشند، به زهکشی پیاده‌رو‌ها کمک کرده و آنها را در طول بارندگی ها ایمن و قابل دسترس نگه میدارد.

 

4- دسترسی همگانی

پیاده‌رو به عنوان فضایی عمومی باید در دسترس طیف گسترده‌ای از کاربران باشد. از جمله افراد با محدودیت های حرکتی. این به معنای طراحی فضاهایی است که به افراد روی ویلچیر، با عصا، زنان باردار، افراد سالمند، و سایر افراد با نیازهای حرکتی خاص خدمات بدهند. تهیه لیستی از کاربران بالقوه و محدودیت های حرکتی آنها در طول فرآیند طراحی می تواند به تضمین محصول نهایی که نیاز تمام عابران پیاده را تأمین کند، کمک نماید.

پیاده‌رو‌های پر از پستی و بلندی یا ناهموار به ویژه برای افراد با اختلالات حرکتی مشکل است.

 

5- ارتباطات ایمن

اغلب عابران پیاده برای انتقال به سایر انواع حمل و نقل، نیاز به دسترسی ایمن به ایستگاه ها دارند. حائز اهمیت است که پیاده‌رو‌ها در شبکه های بزرگتر حمل ‌و ‌نقلی، متصل و یکپارچه باشند.

گسترش محدود لبه پیاده‌رو به ویژه در گذرگاه‌ها و تقاطع‌ها، خطر تصادف با عابر پیاده را به حداقل می رساند.

 

6- فضاهای جذاب

خیابان‌ها بخشی اساسی از محیط شهری هستند. پیاده‌رو‌ها می توانند نقش مهمی در ایجاد تجربه‌ای لذت‌بخش‌تر از شهر ایفا کنند. پیاده‌رو‌های جالب و پویا که مردم را جذب و پیاده‌روی را برای آنها جذاب‌تر می کنند، در نهایت فعالیت فیزیکی بیشتری را به همراه کاهش تراکم ترافیکی تسهیل می‌بخشند.

 

استفاده از مواد و مصالح روشن‌تر و با بازتابندگی بیشتر در طراحی پیاده‌رو‌ها می تواند اثر جزیره ی گرمایی شهری را به حداقل برساند.

 

7- امنیت دائمی

چه روز و چه شب، آخرهفته یا وسط هفته؛ پیاده‌رو‌ها همیشه به روی ما باز هستند. به هر صورت، در زمان‌ های خاصی از روز یا هفته افراد کمتری به شکل پیاده تردد دارند، که با توجه به عدم وجود چشمان ناظر در خیابان، منجر به شرایطی نا ‌امن می شود. با اخذ راهکارهایی برای تأثیر مثبت در امنیت و آسایش می توان عابران را بیشتر تشویق کرد و به تمام ساکنان شهر کمک کرد تا در شهر، احساس بودن در خانه خود را داشته باشند.

طبقات همکف برای فعالیت تجاری مناسب هستند و حضور چشمان ناظر در خیابان را برای عابران تضمین می کند.

 

8- علائم شفاف

عابران پیاده نیز همانند رانندگان وسایل نقلیه، نیازمند اطلاعات شفافی هستند که هم بتوانند خود را با شهر مطابق ساخته و هم قوانین و دستورالعمل‌های عابران پیاده خاص را درک کنند.

این تابلو در شهر لندن به طور شفاف نشان می دهد که فرد عادی با 5 دقیقه پیاده‌روی به کدام مقصد‌ها می‌تواند برود.

 

منبع: سایت آقای شهردار