خبر دانشمندان ایرانی در برنامه جهانی گداخت هسته ای همکاری می‌کنند

[Mahnaazz 13,133]

 

دارنده کرسی پژوهشی صندوق حمایت از پژوهشگران در قالب مرکز تحقیقات فیزیک پلاسمای واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد در برنامه بین المللی گداخت هسته ای «ایتر» همکاری می کند.

 

به گزارش

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

، با توجه به محدود بودن منابع سوختی و مشکلات زیست محیطی فراوان ناشی از آن دسترسی به منبع انرژی پاک از بزرگترین اهداف بشر در دنیای امروز است.تنها منبع انرژی پاک که در ابعاد وسیع قادر به تامین انرژی برای بشر بشمار می رود، انرژی حاصل از گداخت هسته ای است. از این رو کشور های توسعه یافته جهان پیشرفت های چشمگیری در زمینه تکنولوژی گداخت هسته ای به دست آورده اند. کشورهای جهان سوم همچون ایران می توانند با مطالعه و تحقق تکنولوژی گداخت هسته ای در آینده ای نزدیک به طور مستقل به این منبع انرژی دسترسی پیدا کنند. بنابراین بسیار حائز اهمیت است که کشور ما در زمینه دست یابی به این تکنولوژی سرمایه گذاری کند.«توکامک ها» رآکتورهای تحقیقاتی محصورسازی مغناطیسی گداخت هسته ای هستند که در مسیر دستیابی به انرژی حاصل از گداخت، پیشرفت های بین المللی فراوانی داشته اند. به گونه ای که پروژه توکامک بین المللی «ایتر» با هدف دستیابی به انرژی الکتریسیته از سال ۲۰۰۵ با همکاری هفت عضو اصلی خود (آمریکا، روسیه، چین، هند، کره جنوبی و اروپا) فعالیت خود را آغاز کرده است و پیش بینی شده است در سال ۲۰۲۱ حدود۱۰۰ مگاوات انرژی از طریق واکنش گداخت هسته ای به دست آورند.۳۴ کشور در کادراش واقع در اکس آن پروانس فرانسه، در یکی از بزرگترین همکاری های علمی روی سیاره زمین، دست به دست هم داده اند تا با استفاده از همان فرآیندی که در خورشید رخ می دهد، انرژی تولید کنند.

 

 

این پروژه بین المللی گداخت هسته ای معروف «ایتر» نام دارد که به زبان لاتین به معنی «راه» است. هدف، تولید انرژی برق ارزان و سالم برای محیط زیست و تداوم پذیر با استفاده از فرآیند هم جوشی در نوع جدید رآکتور هسته ای است.برای اینکه همجوشی رخ دهد، باید فشار و دمای گاز بسیار داغ (یا پلاسمای) حاوی اتم های سبک، مثل هیدورژن به حدِ دما و فشار در مرکز خورشید برسد، یعنی به دمای ۱۵۰ میلیون درجه سانتیگراد بالای صفر که برای رسیدن به این دمای بسیار بالا، باید میدان های مغناطیسی بسیار پرشدت تولید کرد تا پلاسما را درفضا معلق نگاه دارد.چراکه هیچ ظرفی تاب نگه داشتن این پلاسمای داغ را ندارد. واکنش همجوشی بین دو ایزوتوپ هیدروژن به نام های دوترویوم و تریتیوم رخ می دهد.مهمترین مزیت تولید انرژی از همجوشی هسته ای، در مقایسه با شکافت هسته ای (فرآیندی که در رآکتورهای فعلی یا در بمب هسته ای رخ می دهد و انرژی تولید می کند) به خود سوخت مربوط می شود.

 

 

سوخت این رآکتور هیدروژن است و هیدروژن در طیبعت بسیار فراوان است. آب دریا و دریاچه ها هیدروژن دارد. بنابراین منبعی تمام نشدنی برای انرژی است که صدها میلیون سال دوام خواهد داشت.مزیت دیگر مربوط به زباله ها و پسماندهاست که در این فرآیند چند پسماند پرتوزا بوجود می آید، اما عمر پرتوزایی این پسماندها کوتاه است، حداکثر چند صد سال در مقایسه با پسماندهای فرآیند شکافت هسته ای که عمر پرتوزایی شان به چند میلیون سال می رسد، کمتر است.از سوی دیگر، فرآیند همجوشی را می توان به آسانی متوقف کرد. در صورتی که برای فرآیند شکافت هسته ای چنین نیست و حتی اگر فرآیند شکافت متوقف شود، چند تن سوخت هسته ای خطرناک باقی می ماند که همچنان گرما و انرژی تولید می کند.این امید می رود که این رآکتور جدید در این مکان طی بیست سال آینده به کار افتد و بتواند ۳۰۰ مگا وات برق تولید کند.